PVV-bolwerk Rotterdam

Enkele jaren geleden werd ik in het centrum van de stad, vlakbij de Koopgoot, uit het niets opeens ferm aangesproken door een mij totaal onbekende man. Hij zag eruit als een typische, platte Rotterdammert. Hij was, vroeger in zijn jonge jaren, vast zo’n fanatiek autotunertype. Die met andere tuners meetings op pleintjes of verlaten plekjes hield en dan allemaal gers geparkeerd stonden. Chickies en speed erbij.

Hij bracht zijn gezicht ongemakkelijk dichtbij het mijne en beet me toe: “Jij moet niet zo vaak met die journalist gezien worden. Niet slim van je! Jij moet uitkijken!” En voegde eraan toe dat dingen zouden veranderen door de opkomst van Wilders. “PVV op 1!” Riep hij nog, waarna hij nonchalant wegliep. Ik stond gewoon eventjes in shock vastgeplakt aan de straattegels.

Junta Er flitste een sfeerbeeld door mijn hoofd dat ik me herinnerde uit de boeken van Zuid-Amerikaanse en Oost-Europese auteurs die ik las toen ik 16/17 was. Verhalen over liefdes die zich afspeelden tijdens een coup of onder het bewind van een junta. Hoe dan alles verandert en binnen no time een samenleving niet meer samen is. Hoe iedereen elkaar verraadt, of anders gemarteld wordt. Journalisten en studenten die verdwijnen.

Ik schudde het duistere beeld van me af en liep zwaar gefuckt verder. Wat was er net gebeurd? Een compleet vreemde kerel weet kennelijk gewoon wie ik ben en dat ik bevriend ben met een bekende journalist. Hij intimideert me, wil dat ik geen wijntje meer drink met een goede vriend. Ik vond het behoorlijk creepy. Dit is wat de PVV losmaakt. De ervaring was voor mij het stopsein voor die partij.

Frustratie Na de jongste verkiezingsuitslag heb ik wat comments over de ‘winst’ van de PVV gelezen. De comments onder een artikel zijn weliswaar vaak tenenkrommend lelijk, dom of grappig hatelijk, al dan niet in combinatie, maar in de discussie zitten soms ook heel interessante, met kennis onderbouwde antwoorden. De frustratie, die in dit geval heerste bij voor- en tegenstanders, droop bijna uit mijn notebook. Kreten van overwinning en revanchisme: “Nu zullen ze het merken!”

Een veelgehoorde opvatting onder tegenstanders luidt dat het de PVV toch niet gaat lukken om hun plannen te realiseren, zelfs niet als ze aan de macht komen. Sommigen zien dat zelfs als een effectieve manier om de ondergang van de partij in gang te zetten. “Laat ze lekker want Wilders kan toch niet besturen.” Als de PVV er dan een potje van maakt dan zouden alle Wildersfans het eindelijk door hebben. Net als destijds bij de LPF. Maar wil je de PVV echt de ruimte geven om allerlei fouten maken? In je eigen stad nog wel?

Grote mond Willen we dan nog meer ongemanierde stadswachten die zonder enige aanleiding, op bijvoorbeeld de weekmarkt – pal voor die nieuwe flitsende Markthal – getinte passanten staande houdt en hun id vraagt, zoals ik laatst voor mijn ogen zag gebeuren? Toen een slachtoffer vroeg “Waarom?” kreeg hij een intimiderende grote mond. Zelfs omstanders voelden zich geroepen om te protesteren.

Op 8 januari riep Wilders nog dat hij Nederland wil ‘beschermen’ door het leger in te zetten op stations en in winkelcentra. Wie voelt zich daar nou veilig bij? Militairen zomaar tussen de burgers zetten geeft allesbehalve een veilig gevoel. Ik heb ooit een tijd in Parijs gewerkt toen daar vanwege de terreurdreiging zwaarbewapende militairen opzichtig allerlei plekken in de stad stonden te bewaken. Het automatisch wapen voor de borst en met een strakke blik het publiek in de gaten houden. De kinderen die ik naar de synagoge bracht moesten om de hoek wachten op het signaal veilig. Slechts twee tegelijk mochten naar binnen als een handje vanachter de halfgeopende massieve houten deur wuifde. Dan renden de kinderen twee aan twee om de afstand naar de door militairen bewaakte ingang te overbruggen. Dat was net zo grimmig als het klinkt.

Wraakzuchtige types Ik begrijp de angst voor IS volkomen en ik moet er echt niet aan denken dat een van die ISioten een signaal wil afgeven door iemand te onthoofden voor onze metershoge Kabouter Buttplug. Maar ik vrees dat de PVV-club daar geen bescherming tegen biedt. Integendeel, de club heeft de neiging allemaal rare dingen te roepen om zo de kans groter te maken dat wraakzuchtige types ergens ver weg in een woestijn een beetje woest zijn en deze kant op komen.

Sorry voor mijn negatieve wereldbeeld maar de geschiedenis leert dat in tijden van crisis de bevolking wel vaker op discutabele personen stemt en dat is nooit een goed idee, want het kan nogal een puinzooi opleveren. Van alle steden in Nederland heeft Rotterdam zijn portie puinruimen wel gehad na de oorlog.

Smaak van macht Rotterdam staat nu op de kaart als PVV-bolwerk maar in werkelijkheid is het vooral een stad van mensen die niet zijn gaan stemmen. Slecht 35 procent heeft een stem uitgebracht en daarvan ging krap 17 procent naar de PVV. Ik ben met mijn dyscalculie geen rekenwonder, maar volgens mij hebben de NIET-stemmers ‘gewonnen’. Dat telt natuurlijk weer niet binnen de regels van onze democratie. Maar Wilders proeft de smaak van macht weer eens en wil Rotterdam gaan bestormen met zijn club.

Hebben we na al die jaren lege vlaktes middenin de stad eindelijk mooie gebouwen, betere infrastructuur en gezelligheid in een bruisend centrum, komt de PVV verdeeldheid scheppen en raken we wellicht weer ons hart kwijt.

cc-foto: Roel Wijnants