De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen
PvdA-spijtoptant in de twintiger jaren
•
114 keer bekeken
• 
Korte column: Komt het nou toch nog goed met de PvdA? Nadat ze decennialang (mede) actief zijn geweest om de sociale verzorgingsstaat de nek om te draaien lijkt er een kentering gaande.
Van die verzorgingsstaat is inmiddels weinig over. De ziektewet is van een solidair programma overgeheveld naar de werkgever met alle nare sociale gevolgen van dien. De weduwe- en wezenwet is stilletjes opgeheven (ik herinner me nog een simpele brief die dat zonder enige toelichting aankondigde). De WW is er zwaar op achteruitgegaan. Honderdduizenden werknemers zijn de zelfstandigheid in gejaagd waar ze alleen nog een povere bijstand krijgen als ze werkeloos raken. De zorgverzekering is in handen van “de markt” alleen maar duurder en asocialer geworden. Zorgtaken zijn naar gemeentes geduwd met als gevolg een chaotische ongelijkheid per stad en dorp. De studiebeurs werd veranderd in een asociaal leenstelsel. Natuurlijk was de PvdA van Kok tot Rutte 2 niet voortdurend aan de macht, maar instemming met deze afbraak is er wel al sinds die tijd.
Laten we vooral positief zijn over de ommekeer die Volkskrant vanochtend aankondigde. De demo-socialisten dumpen hun “kroonjuweel” en willen de studiebeurs terug. Het door Bussemaker (PvdA) geïnitieerde voorstel dat in 2015 werd aangenomen kan weer op de helling en er komt een basisbeurs voor iedere jongere die wil studeren.
Die basisbeurs bestaat overigens nog wel. Maar je krijgt hem alleen als je kon aantonen dat je ouders zo ongeveer aan het gas zitten of weigeren iets voor je te betalen. Een schandalige procedure die je als jongvolwassene moet doorstaan en waarvoor je erg gemotiveerd moet zijn. Net als dat je heel veel motivatie nodig hebt om tijdens je studie een halve ton te lenen omdat je als student met de asociale huren en het gigantische collegegeld van minder nauwelijks kan rondkomen.
Of Asscher met zijn ommezwaai een nieuw tijdperk voor de demo-socialisten inluidt mogen we alleen maar hopen. Enerzijds omdat het politieke landschap wel erg mager vertegenwoordigd is aan de linkerzijde en anderzijds omdat nu wel gebleken is dat de neoliberale lijn sowieso tot een asociale samenleving leidt.
Een minuut voor twaalf: terug naar de helderheid van den Uyl