Pro-bezettingslobby voert campagne tegen het CDA

Na een turbulente maand op het dossier Israël-Palestina is voor de Tweede Kamer het zomerreces begonnen. De turbulenties begonnen met een “algemeen overleg” op 26 mei over de “Midden-Oosten vredespolitiek”. Aanvankelijk leek dat debat tussen minister Koenders en de Kamercommissie voor Buitenlandse Zaken uit te monden in een herhaling van politiek vrijblijvende zetten. Maar in het verlengde ervan gebeurde toch iets betekenisvols.

Op 14 juni vonden stemmingen plaats over moties die de partijen na het debat hadden ingediend. Drie krachtige moties werden dankzij de steun van het CDA aangenomen: de eerste voor meer steun aan Israëlische mensenrechtenverdedigers, wie de Israëlische regering de mond wil snoeren. Een tweede tegen de schaamteloze vernielingen door het Israëlische leger van Europese ontwikkelingsprojecten. En de derde voor een daadkrachtige Europese politiek ten aanzien van Israël-Palestina, waarbij sancties aan de orde kunnen zijn.

Campagne tegen het CDA Nog voor de stemmingen sloeg het pro-Israël kamp helemaal door. Christenen voor Israël opende frontaal de aanval op het CDA. Deze fanatieke organisatie uit Nijkerk, die de Israëlische bezetting van Palestina actief steunt, mobiliseerde massaal de achterban om de CDA-fractie dagenlang met e-mails te bestoken.

Parallel verschenen lasterlijke publicaties als “ Hoe het CDA Israël laat vallen ”. Geen twijfel: het CDA was het doelwit van een georkestreerde campagne van groeperingen en activisten die de bezetting steunen en elkaar in anti-Palestijnse stemmingmakerij willen overtreffen.

Dat deze campagne uitgerekend tegen het CDA is gericht, is geen toeval. In de getalsmatige verhoudingen in de Tweede Kamer geeft het CDA bij stemmingen de doorslag. Het CDA bepaalt of de partijen die Israël onvoorwaardelijk steunen een meerderheid hebben. Dat zijn: VVD, PVV, ChristenUnie, SGP en de Groep Bontes/Van Klaveren. Of de partijen die de bezetting afwijzen: PvdA, D66, GroenLinks, SP, Partij voor de dieren, 50Plus en de Groep Kuzu/Öztürk.

Onder leiding van Maxime Verhagen steunde het CDA Israël blind en onvoorwaardelijk. Wie dat doet, steunt feitelijk ook de bezetting. Onder zittend partijleider Sybrand Buma sloeg mijn partij vanaf 2012 een evenwichtiger koers in. Daar had de achterban van het CDA ook opdracht toe gegeven, door in meerderheid te stemmen voor deze principiële positie in het CDA-verkiezingsprogramma :

Het stemgedrag van het CDA op 14 juni was volledig in overeenstemming met die positie. Aantijgingen dat het CDA zich “ definitief tegen Israël keert ” zijn misleidend en kwaadwillig. Het CDA begint zich eindelijk van Israëls illegale en gewelddadige bezetting te distantiëren – niet van de staat Israël. Dat cruciale onderscheid verdoezelen de bondgenoten van de bezetting doelbewust. Als het aan hen ligt, zullen de Palestijnen nooit vrij zijn.

VVD flankeert bezetting Geen enkele partij in de Tweede Kamer is anti-Israël. Er zijn alleen partijen die tegen de bezetting zijn. De VVD kan daar niet toe gerekend worden. Formeel steunt de VVD de twee-statenoplossing, maar in de praktijk flankeert zij altijd het beleid van de Israëlische regering. Dat komt neer op steun voor de bezetting. Een recent voorbeeld: jarenlang heeft de Europese Unie gewerkt aan richtlijnen voor een correcte etikettering van producten uit Israëls illegale nederzettingen die werden verkocht met het onjuiste en misleidende label ‘made in Israel’. In november heeft de EU die richtlijnen eindelijk gepubliceerd , mede op aandringen van het kabinet.

Na het debat van 26 mei heeft VVD-buitenlandwoordvoerder Han ten Broeke een motie ingediend tegen de handhaving van de richtlijnen. Daarmee heeft hij zich gewillig voor het karretje van de Israëlische regering laten spannen, die steevast klaagt dat Israël eenzijdig benadeeld wordt. Met de motie heeft Ten Broeke het ware gezicht van de VVD laten zien: die stond haaks op het kabinetsbeleid en dreigde Europese consumentenwetgeving te ondermijnen die universeel van kracht is. Aan Israël gaf zij het signaal af dat de ultranationalisten in de regering-Netanyahu kunnen doorgaan met het roven van Palestijns land voor het uitbreiden en economisch exploiteren van nederzettingen. Wanneer beginnen zich VVD-ers te roeren die deze extreme koers afwijzen?

Gelukkig ging Ten Broeke’s feestje niet door. Zijn motie haalde geen meerderheid – doordat het CDA tegenstemde. Ten Broeke sloot zich vervolgens publiekelijk aan bij de anti-CDA campagne, die de bondgenoten van de bezetting hadden gelanceerd.

Hetze tegen BDS-beweging De campagne tegen het CDA diende er ook toe om een Kamermeerderheid af te dwingen voor een motie die de SGP, ChristenUnie en VVD gezamenlijk hadden ingediend. Die motie was het werk van NGO Monitor , een rechtse organisatie uit Israël die de bezetting steunt en die onder het mom van “transparantie” mensenrechtenorganisaties bestrijdt. Rechts-nationalistische organisaties die geen enkele transparantie bieden, laat NGO Monitor ongemoeid.

De betreffende motie beoogde de subsidiëring door de Nederlandse overheid van Palestijnse maatschappelijke organisaties die “BDS” steunen te beëindigen. Zoals u weet, is BDS de internationale campagne voor sancties, desinvesteringen en boycotacties, tot Israël het internationaal recht naleeft.

BDS is een Palestijns initiatief, dat in Palestina op brede steun kan rekenen. Het is een vreedzaam en democratisch middel van maatschappelijk protest en verzet tegen Israëls gewelddadige bezetting en decennialange onderdrukking van de Palestijnen. BDS wordt beschermd door de vrijheid van meningsuiting en vergadering. Dat heeft het kabinet herhaaldelijk verklaard. Het kan de Israëlische regering en clubs als NGO Monitor niet deren. Om de bezetting te kunnen voortzetten, willen zij de BDS-beweging breken.

De Israëlische regering schuwt niet om daarvoor “ cyber warfare ” in te zetten. NGO Monitor zoekt parallel bondgenoten die het politieke handwerk willen doen. In Nederland heeft het die dus gevonden bij de SGP, ChristenUnie – en de Volkspartij voor Vrijheid en Democratie.

Helaas heeft het CDA deze anti-BDS coalitie aan een Kamermeerderheid geholpen: de anti-BDS motie werd op 16 juni aangenomen. Het kabinet heeft gisteren per Kamerbrief op de motie gereageerd. Die brief is defensief geformuleerd, maar bekrachtigt in wezen het eerdere kabinetsstandpunt in reactie op Kamervragen:

“Geen afwijzingscriterium” – laten we hopen en bewaken dat de pro-bezettingslobby niet alsnog haar zin krijgt.

Rapport Midden-Oosten Kwartet BDS is ook een reactie van burgers op het falen van de internationale politiek om een rechtvaardige en duurzame oplossing voor het Israëlisch-Palestijnse conflict te bewerkstelligen. De afgelopen weken was er wat hoop dat de internationale politiek in beweging zou komen: het “ Midden-Oosten Kwartet ” (VS, EU, VN en Rusland) werkte aan een rapport over de bedreigingen van de twee-statenoplossing. Op 1 juli werd dat rapport gepubliceerd. Het stelt ernstig teleur, aangezien het de menselijke en politieke gevolgen van Israëls illegaal beleid totaal miskent. Bovendien ontkent het de extreme machtsongelijkheid tussen Israël en de Palestijnen. Veelzeggend is dat het internationaal recht niet één keer wordt genoemd. Mede daardoor staat het rapport op gespannen voet met de principiële positie van de EU.

De aanbevelingen van het rapport zijn volstrekt vrijblijvend. Hiermee geeft het Kwartet wederom het signaal af dat de internationale politiek niets gaat doen aan het schrijnende onrecht en de bezetting, die in 2017 een halve eeuw duurt. Zo wakkert de internationale politiek paradoxaal genoeg BDS aan. Niemand hoeft ervan op te kijken als de BDS-beweging nóg meer momentum krijgt.

Netanyahu naar Nederland Het zomerreces van de Tweede Kamer duurt tot 6 september. Diezelfde dag komt de Israëlische premier Netanyahu naar Nederland, in het kader van het Nederland-Israël Samenwerkingsforum dat in 2013 gelanceerd is. Netanyahu spreekt dan ook achter gesloten deuren met de Tweede Kamer. Van maatschappelijke zijde wens ik Netanyahu een passende ontvangst toe.