Premier Dick Schoof zal veel relatietherapie moeten toepassen om deze boel bij elkaar te houden

De bordesfoto van de nieuwe regering is nog niet eens gemaakt en voor alle burgers is al duidelijk dat Nederland een unieke gebeurtenis gaat meemaken. Een regering waarvan de grootste coalitiepartij geen leden heeft maar wel een alleenheersende partijleider. Die gewend is om altijd elk politiek besluit zonder tegenspraak of discussie voor zijn partijgenoten te nemen. Die unieke partijcultuur wreekt zich nu in alle openbaarheid. Zichtbaar in het gebrek om uit eigen gelederen capabele onomstreden bewindspersonen voor ministeries voor te dragen.

Na het debacle met de oorspronkelijk beoogde PVV-minister voor Immigratie en Asiel werd mevrouw Faber voor die positie voorgedragen door Wilders. Binnen 24 uur vond coalitiegenoot de VVD het noodzakelijk om daarover haar beklag te doen bij Wilders en formateur Van Zwol. Vanzelfsprekend was Wilders niet bereid om ook deze kandidaat te laten vallen als er formeel geen redenen voor zijn te geven. Het crisisberaad liep dan ook met een sisser af.

Het kabinet Schoof moet er hoe dan ook komen voor de vier coalitiepartijen maar voor alle burgers is glashelder dat dit een politiek verstandshuwelijk is. Zonder liefde en verbinding. Met een premier die uitsluitend gewend is om bewindspersonen loyaal te dienen als topambtenaar. De bewindspersonen zelf zullen met een beetje goede wil misschien nog redelijk met elkaar kunnen omgaan. Als Schoof verbindende kwaliteiten heeft en die ook goed kan inzetten.

Het gevaar van een constante huwelijkse crisis waar de partners elkaar letterlijk de tent uitvechten zit in de Tweede Kamer. Waar de grondleggers van het hoofdlijnenakkoord als fractievoorzitters gezamenlijk het akkoord tegen de oppositie moeten verdedigen. Een moeilijke klus omdat het akkoord alleen hoofdlijnen bevat van afspraken en de details door de regering moeten worden ingevuld.

Details waarmee de vier partijen naar verwachting lijnrecht tegenover elkaar kunnen komen te staan. Dan ontkom je niet aan frequente relatietherapie en intensieve crisisberaadslagingen om dit politieke  verstandshuwelijk in stand te kunnen houden.

Als op voorhand de verbinding al zichtbaar ontbreekt moet je van goede huize komen om een definitieve scheiding te voorkomen. Het wordt dus heel spannend hoe lang dit verstandshuwelijk stand gaat houden.