Politiek correct

Bij het overlijden van Nelson Mandela wist Nederlands grootste roddelblad de associatie met Zwarte Piet weer snel te leggen. Het zoveelste incident in een lange reeks. Gordon, Jack Spijkerman, Daphne Bunskoek, allemaal deden ze eerder een duit in het grappenzakje.

Daar moet je maar tegen kunnen, is een veel gehoorde reactie. Thierry Baudet legde het ons een paar weken terug nog uit: racistische grappen mogen hier, juist omdat het in Nederland voor de rest ‘wel goed zit’.

Maar dat is juist het probleem. Het zit hier helemaal niet goed.

Mensen met een andere kleur ervaren met grote regelmaat dat heel veel mensen ‘net zo grappig zijn als Gordon’. Zangeres Anouk gaf ons een inkijkje: telkens als er een kind geboren wordt uit haar ‘gemengde relatie’ stroomt er hatemail bij haar binnen die allesbehalve grappig overkomt.

Daar blijft het helaas niet bij. Een bedrijf als Mike de Wilde Electronics grapte onlangs vrolijk mee. Een geintje? Misschien. Maar uit recente onderzoeken wordt duidelijk dat in het Nederland ‘‘waar alles wel goed zit’ sollicitanten met een buitenlandse achternaam twintig tot zestig procent minder kans hebben uitgenodigd te worden voor een sollicitatiegesprek. Daarnaast worden mensen met een buitenlands uiterlijk door de politie extra vaak gecontroleerd.

Wie doorvraagt, krijgt bovendien te zien dat achter de grappenmakerij angst en verwijten zitten. We moeten ons als Nederlanders niet ‘laten overlopen’, zoals Gordon het zo verongelijkt wist uit te drukken.

Trouwens, dat de politie even wat beter oplet bij Marokkanen is logisch, toch? De percentages problemen liggen in die groep nu eenmaal hoger…

‘Politiek correct zijn’ is tegenwoordig taboe. Discriminatie wordt ondanks de klachten en cijfers meestal ontkend of vergoelijkt en wie daar iets tegenin brengt is een zeurpiet, of erger nog: een linkse zeurpiet.

Terwijl antidiscriminatie geen exclusief links feestje is. Het is een sleutelbegrip in het liberalisme. Het beoordelen van mensen op hun daden in plaats van hun afkomst is één van onze kernwaarden, en niet voor niets. Een vrije samenleving is erop gebaseerd dat mensen beoordeeld worden op hun daden. Ongewenst gedrag wordt afgestraft, je best doen wordt beloond. Daarmee halen we het beste in de mensen boven. 

Discriminatie stopt dat proces. Je kan immers hard werken, keurig belasting betalen en tolerant zijn naar alles, gediscrimineerd wordt je toch.

Alle respect voor mensen die moeite hebben met de veranderende samenleving en zich storen aan overlast. Maar hoe is het om als hardwerkende en eerlijke jongen telkens gecontroleerd te worden door de politie vanwege je huidskleur? Als je je nergens schuldig aan maakt en je wordt er toch altijd uitgepikt, dan weet je: ik kan van alles doen, maar hoe ze mij behandelen kan ik niet veranderen.

Discriminatie is een ontmoediging voor mensen hun best te doen, en een aanmoediging zich van de samenleving af te keren. Daarom is politiek correct zijn niet slechts een kwestie van beschaving, maar ook van intelligentie.

Discriminatie is een natuurlijk mechanisme. We leggen snel verbanden om oordelen te vormen die meestal wel zo ongeveer kloppen. Maar wat mensen onderscheidt van dieren is dat ze daarnaast hun hersens gebruiken en zo hun filters verfijnen. 

Hoog tijd dat we die afkeer van politieke correctheid weer achter ons te laten. Het staat een serieuze aanpak van problemen in de weg.

Deze column van Kees Alders alias Klokwerk verscheen eerder op Sargasso