Politici die nu pleiten voor solidariteit, hadden dat veel eerder moeten doen

De laatste weken pleiten politieke partijen om samen op te trekken en solidair te zijn. En natuurlijk landt dat prima, want samen staan we ook sterker. In deze tijden, maar eigenlijk altijd, is solidariteit geen luxe maar een noodzaak voor mensen die het niet heel goed hebben en niet tot de superrijken behoren.

Voor de hardwerkende mensen, de mensen die niet kunnen rondkomen, de mensen die hun huur niet kunnen betalen, de mensen die geen miljoenenreserve op de bank hebben staan, geldt: hoe minder we elkaar bestrijden, hoe meer we samenwerken, hoe krachtiger we staan ten opzichte van de macht en de hele rijken die bovenaan de ladder staan.

Maar als de machthebbers hetzelfde geluid laten horen, dan wordt het ineens politiek. Dan wordt het ineens een instrument om kritische geluiden over de ongelijkheid, over de afbraak van de zorg, over de duizenden ontslagen, om die terechte geluiden de mond te snoeren. Maak het niet politiek, wordt er dan gezegd, we moeten het samen doen.

Ondertussen gaat Hugo de Jonge de hardwerkende zorgmedewerkers in Groningen die solidair zijn en samenwerken om zorgmedewerkers te testen, dwingen dit niet meer te doen. Dan telt solidariteit en samen even niet meer.

Op het moment dat je spreekt over de grootverdieners die extra winsten maken maar geen cent extra over hebben voor de hardwerkende mensen op de werkvloer, of over de flexwerkers die in de problemen komen, dan ben je volgens D66 een vijandsbeeld aan het oproepen. Opkomen en solidair zijn is dan ineens een vijandsbeeld creëren.

En ondertussen pleit D66 voor een bonus voor winkelmedewerkers. NEE! Beste D66, ze hadden allang meer loon moeten krijgen, niet eenmalig een aalmoesje om hiermee politiek te kunnen shinen. Echte waardering is de winkelmedewerkers structureel serieus nemen en meer betalen.

Hetzelfde geldt voor de mensen in de zorg. Ik werk 19 jaar in de zorg. Ik vind het echt heel tof dat mensen gingen applaudisseren. Maar wat ik zuur vind, is dat politici die zelf verantwoordelijk zijn voor de afbraak van de zorg, die de acties van medewerkers structureel genegeerd hebben en dat nu nog steeds doen met bijvoorbeeld de Hoenderloo groep, dat uitgerekend die politici nu gaan shinen met hun applaus.

En dan creëren dezelfde politici ook nog een sfeer waarin je dit eigenlijk niet meer mag benoemen. Dan komt het morele vingertje: ‘Ho, ho, doe eens lief, we moeten dit samen doen.’ Nou, jouw samen is een politiek samen, een schijn-samen. En daar doe ik niet aan mee!