Polarisatie is een huilwoord van mensen die weigeren mee te vechten tegen racisme

Het is een goede zaak dat burgerrechten en feminisme nu steeds hoger op de agenda komen te staan. Mensen van kleur, vrouwen en minderheden vechten al eeuwen voor gelijke rechten, gelijke kansen en volledige acceptatie. Acceptatie door de mensen die in machtsposities zitten en bereid moeten zijn de wereld een level playing field te maken voor iedereen. Acceptatie door de mensen die het huidige patriarchale en institutioneel racistische systeem in stand houden, zowel actief als passief.

Revoluties gaan altijd gepaard met gerommel, zelfs de stille zoemen van geroezemoes. De meeste historische omslagpunten worden echter gekenmerkt door het luider worden van de stemmen die tot dan toe niet of nauwelijks werden gehoord. Een keuze dient zich vervolgens aan: ben je voor of tegen gelijke rechten? “Polarisatie!” horen we bange mensen plotseling roepen, zwetend vastklampend aan hun feitelijk onrechtmatig verkregen en letterlijk eeuwig bezette posities. Plucheplakkers van beroep. Maar polarisatie is eigenlijk gewoon een huilwoord van mensen die weigeren mee te vechten tegen racisme en seksisme, kortom: dehumanisering.

Inzake onderdrukking en uitbuiting bestaat geen gulden middenweg. Dat goud is smerig. Het betekent gedeeltelijk het systeem nog in stand houden. Want je kunt niet een beetje voor gelijke rechten zijn en tegelijkertijd nog een beetje voor racisme. OK mensen, we schaffen zwarte piet af, maar ik neem in mijn bedrijf ondertussen geen mensen met kroeshaar aan. Kleurt niet bij het behang, snap je? Ik stem toe met gelijke lonen, maar mensen met on-Hollandse achternamen blijven we wel primair controleren op belastingfraude. Vrouwen staan we toe de pil te slikken, maar we gaan niet meebetalen aan het voorkomen van de bevruchting van baby’s die we zelf eigenlijk ook niet willen. Ook laten we toe dat universiteiten voor meer dan de helft bevolkt zullen zijn door mensen met vulva’s, we laten ze zelfs toe sneller en beter af te studeren dan wij, maar ze moeten wel even een volledige werkweek op het bedenkelijke strafbankje zitten, als ze een zwangerschap willen afbreken. Want kom op zeg, die hogere cijfers zeggen toch niks over een goed verstand? O ja, en de mannelijke burgemeester mag wel kettingroken en met de homo’s meelopen, maar de vrouwelijke mag geen button dragen.

Revoluties zijn wel eens eng. Soms denk je tegen een Perzische sjah te vechten, maar blijk je tegelijkertijd een theocratisch systeem in het zadel te helpen. Soms denk je grondwetten, kadasters en achternamen belangrijk te vinden, maar bleken daarvoor wel een paar golven terreur en guillotineklappen te gebeuren. Brrr…. Maar wat is de revolutie van vandaag dan zo ontzettend fijn, want we weten precies waartegen én waarvoor we vechten. Voor de zekerheid val ik nog even in herhaling. We zijn dus tegen haat en onderdrukking en voor gelijke rechten en kansen voor iedereen. Dus óók voor de mensen die ons op dit moment nog onderdrukken. Pfff, wat een opluchting!