Plant een olijfboom voor Shireen Abu Akleh

Al Jazeera-journaliste Shireen Abu Akleh (Jeruzalem, 3 april 1971) werd op 11 mei 2022 in de Palestijnse stad Jenin doodgeschoten. Haar dood kwam voor Palestijnen in Palestina en de diaspora, en voor vele anderen wereldwijd, als een grote schok. Het was terecht wereldnieuws.

Shireen was zeer geliefd. Als mens. En als journalist. Shireen gaf de Palestijnen een gezicht, een stem. Zij bracht het nieuws over het onrecht dat de Palestijnen dagelijks wordt aangedaan. Ze deed verslag van het zoveelste bombardement, de zoveelste dode. Van de repressie, de aanhoudende stroom vernederingen en het vernielen van Palestijnse huizen en olijfgaarden. De kolonisatie van Palestijnse dorpen, erfgoed en land. 

Shireen was een baken van hoop. En nu is ze er niet meer. Dat is een onzegbaar groot verlies.   

Gedetailleerd feitenonderzoek door B’Tselem, Al Jazeera, Bellingcat, CNN en andere organisaties wijst erop dat Shireen door het Israëlische leger is gedood. Haar helm, het kogelvrije vest met de uitstekend zichtbare koeienletters – PRESS – konden haar niet beschermen. Doodgeschoten, vermoedelijk met opzet en weloverwogen. Terwijl ze als journalist aan het werk was. De zaak wordt door Al Jazeera aanhangig gemaakt bij het Internationaal Strafhof (ICC) in Den Haag.

In de afgelopen weken heb ik mezelf de vraag gesteld wat ik (kleine mens in de verte) kan doen om de Palestijnen te laten voelen dat ik naast hen sta. Echte troost is er niet. Hopelijk brengt het ICC ooit gerechtigheid. Maar de geliefde journaliste Shireen is dood, haar stem is gesmoord. 

Toen had ik een droom: ‘n olijfboom! Ik plant een olijfboom voor Shireen. De eeuwenoude, onverwoestbare boom die is bestand tegen de meest barre omstandigheden. Zelfs als je ‘m omhakt en verbrandt, groeien er uit de wortels nieuwe scheuten: nieuw leven, bladeren, olijven. Symbool van kracht, geduld en overwinning. 

Ja, dat ga ik doen. Ik plant een olijfboom voor Shireen. Met de wortels diep in de door haar zo geliefde grond van Palestina. Met schaduw brengende takken reikend naar de hemel, de sterren, naar God. En rijk aan olijven. Ter herinnering aan haar moedige voorbeeld. Een baken van hoop. Net als Shireen. Moge het de Palestijnen sterken en troosten.  

Nu droom ik van een olijfgaarde, een heel bos. Het Shireen Abu Akleh bos. 

Wie doet er mee?

cc-foto: Ulrike Leone