Pensioenen en de asocialen van de financiële markt

Veel onduidelijk dit weekend over de nieuwe pensioenplannen. Hoewel alle neuzen één kant op stonden ging de achterban van de vakbond met de hakken in het zand. Ze wilden openbaarmaking van meer documenten en doorrekeningen. Kennelijk wordt er achterkamerpolitiek bedreven dat ze hierom moeten vragen. In een poging om achter de essentie van het plan te komen krijg je ook uit kranten en op het internet een weinig helder beeld. Behalve dan dat twee dingen wel duidelijk zijn. Het pensioen wordt afhankelijk van de financiële markten en pensioenfondsen hoeven niets meer te beloven over de toekomstige uitkeringen. Het was natuurlijk allemaal wel te verwachten van een neoliberale regering zonder al te veel toekomstvisie. Maar wel een erg somber vooruitzicht voor mensen die hun hele leven hebben gespaard voor een rustige oude dag.

Financiële markten hebben immers hun langste leven gehad. We hoeven het niet te hebben over degenen die door malversaties, ponzischema’s, belastingontduiking en handel met voorkennis nu al in het gevang zitten. Maar wel over het dagelijkse asociale gedrag van beurshandelaren die hun geld verdienen met speculatie van beurskoersen en grondstoffen en met handel in bedrijven en ingewikkelde financiële nepproducten. Die mogen natuurlijk niet de hoogte van de pensioenuitkering bepalen. Bovendien; die lieden staan over twintig jaar voor de rechter wegens nalatigheid en voorkennis.  Nalatigheid omdat ze voor meer ongelijkheid, honger en armoede zorgden terwijl dat tegen de rechten van de mens ingaat. En voorkennis omdat ze wisten dat ze met hun asociale bedrijvigheid het klimaat naar de knoppen hielpen. Dan is het tijd voor de echte hervormingen. Bijvoorbeeld vermogensbelasting die wordt aangewend voor inkomensoverdracht zoals pensioen en andere uitkeringen (zie Thomas Piketty).