Pegida is zo gek nog niet

Vorige week verdiepte ik mij in de standpunten van Pegida voor een debat met haar voorman Edwin Wagensveld. En weet je waar ik nog het meest van schrok? Dat ik er niet meer van schrok. Pegida wordt hier en daar nog weleens aangeduid als extreem, maar zo extreem (lees: ver van het politieke centrum) is Pegida niet. En dat ligt niet aan Pegida. Hun visie en standpunten zijn genormaliseerd. En nee, echt niet alleen door Wilders en Baudet. Het zijn de zogenoemde middenpartijen die het ‘extreme’ normaliseren tot het ‘gewone’.

De grondslag van Pegida draait om ‘het behoud van dé eigen cultuur’ en ‘verzet tegen de islamisering’. De visie op ‘integratie’ van Sybrand Buma ook. Met iets meer woorden zegt hij hetzelfde wanneer hij spreekt over ‘gewone Nederlanders die hun identiteit en thuis gevoel kwijtraken’ door ‘nieuwkomers die vast houden aan hun eigen cultuur en geloof’. Verder onderbouwd met ‘the clash of civilisations’, ‘islamitische intolerantie’, ‘de ijdele hoop op een verlichte islam’ en ‘migratie uit Afrika die het evenwicht in Europa verstoort’. Rutte net zo. Ook het gangbare integratiebeleid, waarin een ‘geïntegreerde moslim’ wordt aangeduid als een ‘gematigde’ moslim, is gestoeld op dezelfde islamofobe grondslag als die van Pegida.

Zie hier de meest ‘extreme’ voorstellen van Pegida: het afpakken van de dubbele nationaliteit; afschaffing van islamitisch onderwijs; weren van migranten uit moslimlanden; een verbod op onverdoofd ritueel slachten; een verbod op hoofddoeken in publieke functies en gebouwen; en een verbod op de salafistische geloofsstroming. Hoe extreem liggen deze voorstellen vandaag de dag nou in de Tweede Kamer? Of anders gesteld: hoe ondenkbaar is een Kamermeerderheid hiervoor? Een aantal van deze voorstellen hebben immers reeds al een Kamermeerderheid gehaald, maar zijn Grondwet-zijdank op het nippertje door de Raad van State of de Eerste Kamer teruggefloten.

Alsof het de normaalste zaak van de wereld is, stelde de Pegida-voorman in het debat voor om ‘allochtonen’ die zich niet genoeg aanpassen het land uit te zetten. Als in deportatie. Mensenrechtenschendingen. Hoe extreem is dat? Maar toen bedacht ik me: het is sinds enkele jaren al mogelijk om bijvoorbeeld een crimineel van Marokkaanse afkomst na zijn of haar straf het land uit te zetten. Niet naar de gevangenis zoals elke crimineel. Nee, het land uit. Oppleuren, aldus de minister-president. Oprotten, zei de burgemeester. Ondertussen pleitten Leefbaar en CDA afgelopen maand in Rotterdam voor scherpere controles en sancties (jawel, boetes) als nieuwkomers niet goed genoeg hun best doen om de taal te leren.

Hoe lang klinkt zo’n deportatie-idee van Pegida nog extreem? Bevolkingsgroepen problematiseren en criminaliseren op basis van hun afkomst of geloof. Het vormt de basis voor mensenrechtenschendingen als verplichte assimilatie, deportaties en nog erger. Ik blijf het extreem vinden. Voor de NOS is Pegida een ‘rechts-populistische islam-kritische beweging’. Niks islamofoob, xenofoob of extreem. Rechts-extremisme gaat er vandaag de dag mee door als populistisch en kritisch. Pegida is zo gek nog niet.