Uitbreiding van het vaderschapsverlof van twee dagen nu naar negen in 2019 is voorlopig van de baan. Dat heeft het de missionaire kabinet Rutte besloten. De VVD vindt het onderwerp te controversieel en wil het wetsvoorstel daarom nu niet behandelen, in afwachting van de formatieonderhandelingen tussen VVD, CDA, D66 en GroenLinks. Tweederde van de Nederlandse vaders wil graag een uitbreiding van het verlof, maar de VVD vindt het nu ‘niet nodig’.
Vaders hebben na de geboorte van hun kind recht op slechts twee dagen verlof. PvdA-leider Asscher ziet dat graag uitgebreid met één dag ‘calamiteitenverlof’ voor de dag van de bevalling en drie extra dagen kraamverlof, betaald door uitkeringsinstantie UWV. CDA, D66, GroenLinks, SP en PvdA zijn voorstander van een uitbreiding van het verlof, waarom CDA, D66 en GroenLinks behandeling van het voorstel niet afdwingen, is onduidelijk. Mogelijk omdat het de sfeer aan de onderhandelingstafel kan bederven.
Als het voorstel er ooit nog komt, zal 2019 sowieso niet meer gehaald worden, omdat het UWV tijd nodig heeft om de uitbreiding voor te bereiden.
Bewezen is dat wanneer partners beiden direct na de geboorte van hun kind verlof nemen, ze meer betrokken zijn bij de opvoeding. Het idee van het demissionaire kabinet was dan ook dat hier een positief effect van uit zou gaan wat betreft de verdeling van arbeid- en zorgtaken binnen het gezin “en het bereiken van een meer evenwichtige positie van mannen en vrouwen op de werkvloer”.
Vraag nu is hoe het CDA, D66 en GroenLinks in de kabinetsonderhandelingen met de VVD zitten. Die partijen willen namelijk geen partnerverlof van slechts vijf dagen, maar een uitbreiding naar drie maanden. Vaders komen er wat betreft ouderschapsverlof in Europa karig vanaf. In Europa is het gemiddelde namelijk 8 weken. Zo heeft Duitsland bijvoorbeeld een systeem waarbij ouders verlofdagen kunnen uitwisselen. Vaders krijgen negen weken betaald verlof, plus een jaar betaald verlof voor ouders om onderling te verdelen. In die situatie “geven” vaders dat jaar vaak aan de vrouw, waardoor de zorgtaken nog steeds grotendeels bij haar komen te liggen. Om het rollenpatroon te doorbreken is evenredige verdeling van ieder drie vaste maanden daarom wijzer.