Pak de crisis aan door met armoedebestrijding te beginnen

Als u voor de komende verkiezingen belangstelling heeft voor het oprichten van een politieke partij, die zich uitsluitend richt op armoedebestrijding, meldt u dan.

De rechten van de mens Ieder mens op deze aarde heeft recht op voedsel, kleding, gepaste zorg en fatsoenlijk onderdak. Waarom is in geen enkel land geen enkele politieke partij bezig met de realisatie daarvan, en wel met economische groei? Niemand interesseert zich nog voor armoedebestrijding, alle rijke overheden bevorderen slechts de hebzucht. Door het voortdurend dreigen met banenverlies wordt momenteel in de rijke landen iedereen onder druk gezet zoveel mogelijk niet-noodzakelijke producten te consumeren en tot zijn 67ste jaar gedwongen om deze niet-noodzakelijke producten te produceren, met als enige gevolg, dat het verschil tussen rijk en arm zowel in eigen land als in de wereld alleen maar toeneemt.

De armoede in de wereld Omdat de ecologische voetafdruk van de rijke landen alleen maar toeneemt, wordt een duurzame samenleving zonder armoede vrijwel onmogelijk. De overheid doet er alles aan om banken en grote bedrijven rijker te laten worden, terwijl er op onze planeet een miljard mensen honger hebben en er elke week één miljoen mensen naar de stad trekken, die zich moeten vestigen in onhygiënische, onveilige, mensonwaardige krottenwijken, waar er momenteel al een miljard wonen. Allemaal mensen die voor een beter leven naar rijke landen willen emigreren, waardoor de rijke landen een immigratieprobleem hebben. Door de huidige productie- en consumptiedwang veroorzaken onze overheden zelf de grote wereldproblemen, waarvan de eurocrisis er slechts één is.

Kern- en pretproductie Als alle overheden uitsluitend gericht zouden zijn op de kernproductie van voedsel, kleding, gepaste zorg en een fatsoenlijke woning voor alle inwoners, is de armoede uit de wereld. In plaats van een arbeidsplicht tot 67 jaar zouden ze om deze productie te garanderen na de leerplicht een korte werkplicht van 5 tot 10 jaar kunnen invoeren. Deze kernproductie is tevens het sociale vangnet. Er zijn geen verzekeringen of fondsen meer nodig voor een pensioen, werkloosheid of arbeidsongeschiktheid. Naast deze kernproductie is eenieder vrij te produceren en te consumeren, wat hij of zij wil. De staat bemoeit zich niet meer met de productie en consumptie van niet-noodzakelijke producten, en de reclame-, ondernemers- en innovatiekosten van de pretproductie zijn niet langer fiscaal aftrekbaar of subsidiabel. Zonder gerichtheid op economisch groei, draait de pretproductie precies hetzelfde als nu. Op de inkomens uit deze productie wordt gewoon dezelfde belasting geheven, waarmee de andere taken van de overheid, zoals onderwijs, veiligheid, rechtspraak en defensie kunnen worden bekostigd.

Stedenbouw en olie De gerichtheid op economische groei werd in de jaren zestig onvermijdelijk, omdat de nieuwe steden zo werden gebouwd, dat niemand meer zonder auto kon functioneren. Deze steden blijken nu niet alleen saai en ongeborgen, maar maakten ons ook volledig afhankelijk van de olie en de export. Om de mensheid te verlossen van de armoede in de wereld moeten we ons niet langer richten op de massafabricage van auto’s, maar op de massafabricage van woningen met bedrijven op loopafstand, zodat iedereen op korte termijn een menswaardig bestaan kan hebben. In verband met duurzaamheid moeten we naar steden met stadslandbouw , die geen fossiele brandstoffen en landbouwgrond meer gebruiken.