Het rommelt al een tijd in de huisartsenzorg vanwege tekorten aan huisartsen, een bovenmatige werkdruk en in relatie met de hoeveelheid werk als vangnet van andere sectoren in de zorg, ondermaatse ondersteuning en betaling van deze voor de zorg uiterst belangrijke groep zorgverleners.
De Inspectie Jeugd en Gezin (IJG) en de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) hebben erkend dat ze geen wettelijke regels hebben om in te grijpen in het wanbeleid van een grote commerciële aanbieder van huisartsenzorg bij wie het in de praktijken al een tijd regent aan klachten over de kwaliteit van zorg en vooral het ontbreken van werkzame huisartsen in een overgenomen huisartsenpraktijk.
Het is een regelrechte schande dat de NZa, na eerst de zorg bijna letterlijk dichtgeregeld te hebben als toezichthouder, deze tekortkoming in regelgeving thans tot haar schaamte moet erkennen.
De huisartsen zijn als enige beroepsgroep in de keten van zorgverleners tegen het Integraal Zorgakkoord geweest van demissionair minister Kuipers. Dat was niet zonder reden want de huisartsenzorg staat niet hoog op de agenda van voornoemde minister van Zorg.
Nu steeds groter wordende groepen patiënten de zorg mijden vanwege de kosten en de huisarts gelukkig nog in het basispakket zit, moet iedere patient er wel op kunnen rekenen dat huisartsen in voldoende mate beschikbaar blijven in een goed geregelde huisartsensector. Waar voor commerciële gelukszoekers feitelijk geen plaats meer mag zijn.
Nu de fundamenten van zorg, toegankelijkheid, kwaliteit en betaalbaarheid, waarop ons zorgstelsel vanaf 2006 gebaseerd is, in vele deelsectoren van de zorg al aan forse betonrot onderhevig zijn, moet voorkomen worden dat deze gevaarlijke betonrot ook de huisartsenzorg in Nederland verder aantast en ondermijnt.
Hoogste tijd voor alle politieke partijen om zorg te dragen voor een toekomstbestendige huisartsenzorg die qua informatievoorziening, innovatie en kwaliteit van dienstverlening aan de hoogste eisen voldoet, met een daarbij behorende ruime financiering om de ooit bedachte fundamenten in 2006 ook daadwerkelijk in de toekomst te kunnen borgen.
Dat kan alleen maar als de navelstreng van deze zorg met de marktwerking en regeldriftige zorgverzekeraars wordt doorgesneden. Voor een totaal bedrag van ruim honderd miljard euro voor de gehele zorg moet iedere patient toch verzekerd kunnen zijn van een kwalitatief top functionerende huisartsenzorg. Ook al gaat dat substantieel meer geld kosten.
De huidige kosten van bovenmatige regeldrift en incompetente beleidsmedewerkers bij overheid en zorgverzekeraars compenseren die substantiële stijging van kosten alsdan ruimschoots.