Een zomerzotheid

De vorige generatie noemde het verschijnsel guitig ‘melkflessen’. Onze witte spillebenen met dito klapkuiten begroette het seizoen in hun volle, bleke onschuld. We kwamen voldoende in de vrolijke buitenlucht maar vielen in de zomer een beetje op door ons spierwitte vel. Eerst een beetje ‘aan-zonnen’ in achtertuin of op balkon dus, en dan die voorzichtige driekwartbroek aan.          

Als gevolg van de verlokkingen van beeldscherm en playstation echter komen we inmiddels zo weinig buiten dat we massaal vitamine D bijslikken. Met andere woorden, tengevolge alle binnenhuisplezier zijn wij inmiddels zo hopeloos melkwit dat een vergelijk met het sfeervolle, knalwitte tl-licht in uw plaatselijke Surinaamse afhaalroti-hut een meer accurate beschrijving lijkt.

Roomblanke ledematen popelen om een streep zonlicht te vangen en hun eigenaren doen dat dan ook ongegeneerd, liefst in het openbare leven. Hebben deze mensen een bord ter grootte van de provincie Friesland voor het hoofd of ontsnappen mij wellicht hun diepere, intellectuele beweegredenen? Te rekenen naar het steeds veelvuldiger geconstateerde fenomeen vrees ik ondoorgrondelijk diepgaande lagen in het laatste.

Van een t-shirt en spijkerbroek in het concertgebouw kijkt sinds de tachtiger jaren geen hond meer op en ook die enkeling die vrijwel naakt op flipflops de lokale supermarkt binnenwandelt is inmiddels ontstegen aan het predikaat ‘dorpsgek’. Opmerkelijker is dat dit gedrag inmiddels door hoog en laag is omarmt en verworden tot breedmaatschappelijk gedragen gedragsnorm.

Men smeert zich in met factor 50+ en loopt vanaf zomerdag één vervolgens schaamteloos vrolijk de openbare ruimte in. Waar strand en open natuur dit gedrag nog met de mantel der liefde bedekken is het in straatbeeld en openbare gebouwen een regelrechte aanval op goede smaak en netvlies.

Diepblauwe spataderen en kalkwitte vlakten vol zwarte haren wapperen vrijelijk onder korte broek en jurk vandaan en aan leefdtijdsdiscriminatie doet dit verschijnsel al helemaal niet. De esthetische kant daargelaten verbijstert vooral het massaal onbenul waarmee men deze wanstaltigheid ten toon spreidt.                                

Wanneer komen al die lieve blanco dames en heren nu eens tot het gezonde inzicht dat dit echt niet kan, of zijn zij wellicht in de overtuiging dat nieuwe tijden nieuwe zeden behoeven, en wel die van het onzedelijk soort? En waarom eigenlijk niet? Schaamte en schuld hebben we in bandeloze tijden toch allang als ongewenste verstekelingen overboord gezet? Alles kan toch allang?! Het Nieuw Nudistische Tijdperk is aangebroken!                                                                              De meest elementaire lichaamsbedekking als vorm van beschaving of om je medemens te vrijwaren van jou afstotelijke naaktheid is misschien wel helemaal geen thema meer! De zestiger jaren zijn terug maar dan in verhevigde vorm. Was toen ‘Vrijheid, Blijheid’ de norm, nu is daar door nieuwe verlichte generaties geruisloos ‘Oogverblindende Lelijkheid’ aan toegevoegd.                  

Dat móet natuurlijk kunnen én mogen!

Misschien is het zelfs beter dat hele archaïsche begrip ‘ethiek’ uit onze vocabulaire te schrappen. In dat woord ligt immers een zeker onderscheid besloten wat we heden ten dage wellicht als discriminerend aanmerken en derhalve kunnen missen als kiespijn. Ik draag bij deze ook het begrip ‘moraal’ voor ter verwijdering uit onze schone, doch vervuilde taal. ‘Ethiek en moraal’ zijn een voorwerelds duo dat eigenlijk alleen maar in de weg staat voor onze vrijmaking. Zeden, schaamte, gêne... op de brandstapel met die beperkende begrippen!

Waarom hebben we ons in vredesnaam altijd laten knechten door dit soort zelfremmend taalgebruik? Die wollige taligheid is een echo uit het verre verleden toen de wereld nog woest en ledig was. Bekrompenheid troef bij onze voorvaderen. Daar is helemaal niemand mee gediend. Nu wordt mij ineens gewaar wat de ware bedoelingen achter de zendingsgedachte van onze bloemkoolwitte profeten zijn: Zij zeggen uit, en hun boodschap is: Toon u zelve zoals u geboren bent en verhult uw reine naaktheid nooit.

Verbroken zijn de ketenen van ons oude schaamtegevoel.

Het wachten is nu op de ultieme vrijheid waar in bloed en baarmoederlijk slijm de pasgeborenen door de gangpaden van de supermarkt zullen rollen. Puur natuur. Bevrijd van knellende lappen en vooral van het bittere gelijk van de geklede onwetenden.

Hallelujah, ik heb het tl-licht gezien!

cc-foto: mikepmiller