Oproep aan Hans Spekman

Lieve Hans,

Ik heb lang getwijfeld om deze brief te schrijven. Lang getwijfeld of ik mijn overtuiging wel op papier moet zetten. Lang getwijfeld om mijn gevoel van onrust en noodzakelijke vernieuwing te openbaren. Ik wil mijn nest namelijk niet bevuilen. Mijn nest, waar ik mij al meer dan de helft van mijn leven verbonden mee voel.

Zeven jaar geleden besloot ik de gemeenteraad in te gaan om mensen die zich niet gehoord voelen een stem te geven. Een gevoel dat goed past bij de sociaaldemocratie en zeker bij de PvdA heeft gepast. Ik schrijf bewust ‘heeft gepast’, omdat de kiezer sinds gisteren heeft gesproken.

Ja, de kiezer heeft gesproken. We lijden. Voor een sociaaldemocraat is het een gitzwarte dag. Een dag die wij nooit meer vergeten. Wij staan op een historisch dieptepunt en zijn 2.5 keer zo klein dan dat andere dieptepunt; de nacht van Melkert. Vandaag is een dag waarbij zelfs het woord ‘bestaansrecht’ wordt geopperd. Was de uitslag verrassend? Ja. Vind ik het jammer? Ja. Vind ik de uitslag erg? Nee. Ik geloof namelijk dat onder druk alles vloeibaar wordt. Dat deze vereniging zichzelf opnieuw gaat uitvinden. Dat wij een beweging worden waar Nederland trots op kan zijn. Een beweging die continu het verschil zal blijven maken.

Bij een beweging horen helaas ook poppetjes. Poppetjes die organiseren, leiden, visionair handelen en zo nodig sturen. Ik mis dat nu bij onze partij en met mij velen. Daarom bevreemdt het mij dat jij niet direct hebt aangegeven verantwoordelijkheid te nemen en ruimte te creëren voor een nieuwe voorzitter. Een voorzitter die, op een positieve manier, onze beweging van onderop gaat organiseren. Een voorzitter die onze duizenden vrijwilligers ondersteunt en leden meer inspraak geeft.

Bij zo’n dramatisch verlies geldt een tijd van bezinning. Waar staan wij als vereniging voor? Wat is onze concrete boodschap? Het is een tijd waarin de fouten uit het verleden niet meegezeuld moeten worden naar het heden. Een tijd van vernieuwing. Die tijd is, met pijn in het hart, nu aangebroken.

Een grote fout uit het verleden is de zelfkastijding van onze partij. Wij hebben het beste met de wereld voort, maar stralen geen gezelligheid uit. Dat wil ik niet meer! Ik wil een positieve beweging waarin de leden concreet aan iets bouwen. Waarin het besef heerst dat alle leden bijdragen aan een missie voor een socialer Nederland. Daarom kijk ik zo op tegen aankomende zaterdag. De negativiteit zal overheersen, terwijl wij met z’n allen vooruit moeten kijken. Positief vooruit! Dat kan helaas niet als het grootste agendapunt van zaterdag jouw positie is.

Lieve Hans, ik weet dat het moeilijk is om afscheid te nemen. Ik weet dat dit verlies jou ongetwijfeld harder raakt dan ooit. Ik weet dat jij trots bent op alle leden en ik weet ook dat jij het beste voort hebt met onze vereniging. Juist daarom vraag ik jou uit de grond van mijn hart voor zaterdag op te stappen, zodat aankomende zaterdag gebruikt kan worden positief vooruit te kijken.

Ik hoop dat jij hier gehoor aan wilt geven.

Strijdbare groet,

Saami Akrouh.