Er bestaat een informeel onuitgesproken bondgenootschap tussen rechts in Nederland en de salafistische bewegingen in Syrië en Irak.
De Turkse minister van Buitenlandse zaken Süleyman Soylu wil maandag beginnen met het terugsturen van de Europese IS-strijders van beiderlei kunne, die in de handen zijn gevallen van zijn strijdkrachten. Groot gelijk, die man. Europese landen waren destijds te laks om hun eigen jihad-volk tegen te houden. Nu krijgen ze het per kerende post retour.
De inmiddels ontmantelde Koerdische vrijstaat in Noord-Syrië vond ook al dat de landen van herkomst hun verantwoordelijkheid moesten nemen in plaats van een chaotisch door oorlog zwaar beschadigd gebied op te zadelen met de gevangenhouding en de berechting van hun eigen burgers. Turkije blijkt nu dezelfde lijn te volgen.
De Nederlandse regering doet alles om te voorkomen dat Nederlanders die zich in het Midden-Oosten misdragen hebben, weer voet op vaderlandse bodem zetten om hier oog in oog te komen staan met hun rechters. Ze geniet daarbij de steun van rechts. De argumenten die voor deze lafhartige en kortzichtige houding worden aangevoerd, zijn ridicuul en naïef tegelijk. Nederland vindt dat onze landgenoten ter plekke moeten worden berecht want daar zijn de getuigen en het bewijsmateriaal. En als het moet willen we wel helpen om daar een behoorlijke rechtsstaat op te bouwen.
Dat is je reinste flauwekul. Het is oorlogsgebied met instabiele staten. Bij demonstraties tegen de Irakese regering vallen de laatste tijd wekelijks honderden doden. In Syrië lijkt het regime van Assad de overhand te krijgen. Dat staat erom bekend bij gelegenheid jihadisten in te zetten voor eigen doelen ook al is het officieel seculier en officieus een soort van Sjiitisch. De hele regio is bovendien uitermate corrupt en alles is er voor geld te koop. Dat gaat ook zo blijven.
Als je ergens getuigen effectief kunt intimideren, dan is dat in Irak en Syrië. Rechters en officieren trouwens net zo goed. Datzelfde geldt voor het verdonkeremanen of fabriceren van bewijsmateriaal. Dit betekent dat salafisten van allerlei slag en aanhangers van IS in staat zullen zijn het hele proces naar hun hand te zetten. Of ze zorgen ervoor dat onschuldigen worden veroordeeld terwijl de daders vrijuit gaan.
Maar dat is allemaal speculatie en luchtfietserij want er komen helemaal geen processen. Het lijdt geen twijfel wat er met de Jihadbruiden, hun mannen en hun kinderen gebeurt voor zover ze niet in Turkse handen vallen. Die lopen uit de kampen weg. Die sluiten zich weer bij IS of bij een geestverwante groepering aan. Daarna voeden ze hun kinderen op in de geest van de jihad.
Daarom bestaat er een informeel onuitgesproken bondgenootschap tussen rechts in Nederland en de salafistische bewegingen in Syrië en Irak. Logisch eigenlijk: rechts ontmoet rechts.