Ook democratie kent haar grenzen

Regelmatig vraagt de overheid ons mee te denken aangaande uitbreidingsplannen van het wegennet, aanbestedingsplannen en allerlei gekommacopuleer rond ruimtelijke ordening waarbij de staat natuurlijk uiteindelijk altijd het laatste woord heeft.

Prachtige rookgordijnen in onze schijndemocratische huiskamer.

En zo hoort het ook. Ziet u uzelf al meedenken met onze openbare ruimte-inrichters? (Landschaps-)architecten, ingenieurs en aannnemers worden al met de meest uitdagende vraagstukken geconfronteerd in hun specialisme.

De wijsneuzerige leek wordt daarbij gemist als kiespijn.

Een bijzondere uitzondering op al dit poldergedrag is ons ministerie van Defensie. Van dit departement horen de burgers eigenlijk nooit iets behalve eens per jaar waar een stukje onbevatbare defensiebegroting wordt gedeeld met het volk.

En dat hoort alweer zo. Defensie, politie en geheime diensten herbergen het soort ambtenaren dat zijn werk zonder inmenging van de mondige burger behoort uit te voeren. Ook democratie kent haar grenzen. Vandaar de lichtelijk verontruste wenkbrauw die ik lichtte bij de mededeling van het ministerie, dat deze week een ‘Kennisgeving Notitie Reikwijdte en Detailniveau’ met ons deelde middels alle landelijke kranten. Los van deze heerlijk wollige en volledig onbegrijpelijke formulering deelt de overheid hier echter een stukje nieuws waarbij men wellicht zelfs mag spreken van een heuse ‘lek’.

Staatsveiligheidsdienten houden zich normaliter angstvallig stil in de schaduwen van de maatschappij maar hier wordt ons tussen neus en lippen een verschrikkelijke waarheid geopenbaard. Het bekende ‘stuk-ter-inzage’ wordt ingeleid met de volgende tekst: ‘De veiligheidssituatie in de wereld verslechtert in hoog tempo. Vrijheid, veiligheid en vrede zijn niet vanzelfsprekend. Defensie moet in staat zijn de (grond)wettelijke taken volwaardig uit te kunnen voeren’.

Het woordje ‘grond’ zo benadrukken moet betekenen dat het menens is.

Wordt hier voorgesorteerd op een daadwerkelijke grond-oorlog, en met wie dan wel?! Natuurlijk weet iedereen dat er om de hoek én in het verre oosten vreselijke gevechten gaande zijn maar het blijkt nu dat de staat meer weet dan wij. In een onopgemerkt moment is ons land de oorlog verklaard en een tot nog toe onbekend perscommunique heeft zijn weg gevonden naar een publieksberichtje aangaande ruimtelijke ordening! Want daar gaat het hier vervolgens om. Het ministerie van defensie vraagt ons mee te denken over ‘locaties waar de komst van, óf toename van defensieactiviteiten nodig is’. In de Notitie Reikwijdte en Detailniveau wordt beschreven welke onderwerpen (reikwijdte) in de plan-m.e.r. worden onderzocht en met welke diepgang (detailniveau)’.

Een oorlog is imminent en wij mogen meedenken over de bescherming van onze landsgrenzen. Moet ik gaan meedenken over de plekken waar de munitie het best kan worden opgeslagen of de kanonnen moeten worden geplaatst? Gaan we nu werkelijk zelfs bij oorlogsdreiging eerst een overweging maken welke bloemetjes gespaard moeten worden en welke beestjes een eigen oversteekplaats verdienen?

Het woord ‘Commissie voor de milieueffectrapportage’ doet het ergste vrezen. Bij ‘Detailniveau’ denkt mijn kruideniersverstand overigens aan detailhandel en ‘diepgang’, mits aan elkaar geschreven, gaat meestal over scheepvaart.

Van 18 december t/m 12 februari mogen wij ‘een zienswijze indienen’ op deze Notitie. Vervolgens zal na allerlei overleg, waar uw bezorgde zienswijze uiteraard vol zal worden meegewogen, een ‘integraal afgewogen ruimtevraag van Defensie landen in de Nota Ruimte van Binnenlandse Zaken en Koninkrijkrelaties’.

Een ‘ruimtevraag’ die ergens gaat ‘landen’, klinkt als zwaar transcendentale invloeden op het departement of misschien is er zelfs sprake van dreiging vanuit de ruimte (Zou het dan eindelijk zover zijn?!).

Mijn zienswijze is dus vooral dat deze mededelingen helemaal niet voor ons burgers bedoeld zijn. Een onschuldig persbericht en een oorlogsverklaring zijn op onverklaarbare wijze door elkaar gewerkt… tot de lezer aan het einde van het stuk komt. Hierin stipt de staat een derde, zich reeds voltrokken ramp aan maar daar is ook alweer een oplossing voor gevonden. ‘Contact met de overheid gaat steeds vaker digitaal. Veel mensen vinden dit lastig, Kunt u wel wat hulp gebruiken of kent u iemand die hulp nodig heeft? Kom langs in de bibliotheek, bij het informatiepunt Digitale Overheid’. De overheid erkend hier gelukkig het zelf gecreërde probleem en biedt gelijktijdig een oplossing. Dat is nog eens werkgelegenheid scheppen! Nu weten we in elk geval ook waar wij ons moeten vervoegen voor noodrantsoen, helm en zandzak. Prangende vraag blijft; zou de Bibliotheek ook over een bomvrije schuilkelder beschikken? Wellicht staat dat ergens op een website. Handig, mochten de Chinezen onverhoeds binnen vallen.