Oog om oog, tand om tand in het Midden-Oosten

Met de moord op Ismael Haniyeh heeft Israël het zoveelste Hamas-kopstuk geëlimineerd. En men gaat nog steeds door. Donderdag werd bekend dat de legercommandant Mohammed Deif in Gaza de dood vond. De hoge Hezbollah-militair Fuad Shukr kwam al eerder bij een aanslag om.

Hamas, Iran en hun bondgenoten zweren nu wraak. Die moet natuurlijk passen bij de aard van de Israëlische agressie. In dat geval behoren Israëlische ministers, politieke leiders en topmilitairen de wraak van hun vijanden aan den lijve te ervaren. Dat is pas oog om oog, tand om tand in de letterlijke zin des woords.

Het zou mij wel toelachen als de leiders in het Midden-Oosten elkaar op de korrel namen in plaats van hun bevolkingen, zoals tot nog toe gebeurt. Dat zou een teken van  beschaving zijn. Ridderlijk ook. Je laat je voorvechters het conflict beslechten.

Het zal er wel niet van komen. Zelfs Richard Leeuwenhart en de grote moslimleider Saladdin deden dat destijds niet. Ze spaarden elkaar, niet hun soldaten.

Wat is Jeruzalem waard? Uit de film Kingdom of Heaven. De dialoog is grotendeels overgeleverd uit een contemporaine christelijke bron.

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin ook al is de laatste put nu dicht. Tevens noem ik de PVV een extreemrechtse partij.

Beluister Het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: vice president zijn in de Verenigde Staten