Onze meneer pastoor was getrouwd met een man

Als jongetje ging ik op zondag met mijn vader naar streekparochie ‘t Eikske in Landgraaf, door Ed Miedema opgericht omdat hij ‘tegen de mandarijnen die de kerkelijke wet altijd boven het individu stelden’ was. Zijn opvolger was Sjaak Oberije. Voor mij als jongetje een fascinerende man. Wat opviel waren de maatschappijkritische preken, die ook voor mij begrijpelijk waren. Als kind leerde ik er kritisch nadenken en niet alles klakkeloos te geloven wat in een oud boekwerk geschreven staat.

Sjaak Obereije werd altijd vergezeld door een man. Omdat ik dat raar vond, besprak ik dat met mijn vader. Als antwoord kreeg ik te horen dat ‘Sjaak met die mijnheer getrouwd is.’ Die dag leerde ik dat homoseksualiteit niets vreemds was én dat god hiermee geen moeite had want Sjaak Oberije was tenslotte mijn pastoor. Daaraan is wat mij betreft nooit iets veranderd.

Ik moest hieraan terugdenken toen ik afgelopen weekend de eerste keer las over de zogenaamde Nashville-verklaring. Een verklaring waaronder veel orthodox-protestantse predikanten en prominenten hun handtekening gezet hebben. Ook SGP-voorman Van der Staaij steunt deze verklaring. Een document dat zich uitspreekt tegen homoseksualiteit en stelt dat ‘God het huwelijk heeft bedoeld als een levenslange verbondsrelatie tussen één man en één vrouw’. Een verklaring terug in de tijd, terug de kast in. Geschrokken door de publicitaire storm die terecht opstak nuanceerden enkele initiatiefnemers hun standpunt. Het leed was echter al geschied.

Hierover nadenkend snakte ik plotseling terug naar die leerzame zondagen bij streekparochie ’t Eikse in Landgraaf. Waar iedereen zichzelf mocht zijn hetero, homo of transgender maar vooral mens. Zoals Jezus Christus het volgens mij ooit bedoeld heeft.