Een minuut leestijd: Het is natuurlijk ook weer typisch Nederlands dat ik me druk maak over 60.000 kinderen in Nederland, wat “slechts” ca 2,2% is van de kinderen tot 15 jaar, terwijl wereldwijd het percentage 33% is.
Een week geleden kwam de UNICEF met een rapport dat een derde van alle kinderen op de wereld een loodvergiftiging heeft. “Gelukkig” waren het er maar 60.000 in Nederland. Ik heb een week gewacht op een reactie van het RIVM, de bouwinspectie, de woningbouwverenigingen, de regering of wie dan ook. Maar er kwam niets. Ik verwacht niet dat deze column het verschil zal maken, maar ik moet dit toch even kwijt.
Loodvergiftiging kan onherstelbare schade toebrengen aan het zenuwstelsel en de bloedsomloop en kan voor ontwikkelingsstoringen bij kinderen zorgen. Een van de belangrijke oorzaken in ons land is dat loden waterleidingen minuscule hoeveelheden lood afgeven, maar genoeg om na een aantal jaren een ontoelaatbare hoeveelheid in je lichaam te hebben. We zullen het over volwassenen maar niet hebben hoewel ik me wel kan herinneren dat bij ons thuis en ook in mijn eerste eigen huizen alle leidingen van lood waren. Vandaag de dag gaat het om kinderen in oude woningen, zoals bijvoorbeeld mijn kleinkinderen die in een huis wonen van een woningbouwvereniging die al tien jaar van plan is om de 70 jaar oude woningen te renoveren maar helaas door derivatenhandel in het verleden geen geld meer heeft voor de toekomst.
Het is natuurlijk ook weer typisch Nederlands dat ik me druk maak over 60.000 kinderen in Nederland, wat “slechts” ca 2,2% is van de kinderen tot 15 jaar, terwijl wereldwijd het percentage 33% is.
800 miljoen kinderen hebben een loodvergiftiging!
Wordt het niet eens tijd dat we wat kritischer kijken naar de materialen die we gebruiken? Waarom gebruiken we eerst honderd jaar asbest om er nu mee om te gaan alsof het een eng virus is? Waarom spuiten we eerst vijftig jaar CFK met spuitbussen de wereld in tot we een gat in de ozonlaag ontdekken? Wie weet wat voor schadelijke gevolgen veel gebruikte stoffen in de nabije toekomst blijken te hebben voor onze volksgezondheid? En kunnen we die kennis alsjeblieft zo snel mogelijk delen met de rest van de wereld?
Een minuut voor twaalf, hoog tijd voor verandering.