Onverkwikkelijke polarisatie rond Halsema leidt af van Black Lives Matter

Bij mij in de buurt, in de gemeente Epe, werd op 2 mei een solidariteitsdemonstratie met Indonesische Molukkers gehouden. Er waren veel meer betogers dan toegestaan en de coronamaatregelen werden niet nagekomen. Niemand riep burgemeester Tom Horn ter verantwoording. Op dezelfde Tweede Pinksterdag als de uit de hand gelopen BLM-demonstratie in Amsterdam: een overvolle Scheveningse boulevard en coronamaatregelen niet nagekomen. Niemand riep Johan Remkes ter verantwoording.

Anders met Femke Halsema. Ik ben geen fan en het stoorde ook mij dat ze een 1873-button droeg in plaats van een mondkapje plus ambtsketen en dommig formuleerde over het ‘belang’ van de demonstratie. Maar daarvoor werd de burgemeester niet op het matje geroepen. Neen, haar ‘scalp’ werd geëist als onderdeel van de jarenlange campagne tegen Halsema die de Telegraaf en andere asociale media voeren. Een type polarisatie dat ronduit een bedreiging vormt voor de lokale democratie. Overigens bemoeiden ook Tweede Kamerleden zich met de lokale politiek, waarvoor ze onlangs door het Veiligheidsberaad, de Vereniging Nederlandse Gemeenten en het Nederlands Genootschap van Burgemeesters werden terechtgewezen.

De Amsterdamse oppositie meet in haar polarisatie niet alleen met twee maten, maar polariseert daarbij puur voor de bühne, want ze wist van tevoren dat haar motie van wantrouwen het niet zou halen. Onder reguliere politieke omstandigheden had de oppositie aangedrongen op een onafhankelijk onderzoek en pas op basis van de uitkomsten daarvan een oordeel geveld. Dat geldt ook voor de ‘Amsterdammers’ die al dan niet via een petitie blindelings achter ‘onze Femke’ gingen staan.

Maar dat polariseren kan nog erger. Dan gaat het niet meer om racistisch politiegeweld of om een inschattingsfout van een Amsterdamse burgemeester, dan wel de campagne van de Telegraaf. Neen, de demonstratie op Tweede Pinksterdag is intussen gekaapt als een Jongerenbevrijdingsfeest uit de Officiële Anderhalvemeter-gevangenis. Wat uiteraard nooit en te nimmer de bedoeling was van de organisatoren, het Amsterdamse stadsbestuur en het merendeel van de deelnemers.

Over de hoofden van Halsema en de demonstranten hebben de columnisten Ewald Engelen en Sander Schimmelpenninck in respectievelijk De Groene en de Volkskrant progressief Nederland gegispt omdat het zich mak bij de coronamaatregelen neerlegde die vooral jongeren fnuiken. Engelen: ‘Het nieuwe normaal wordt met name door de progressieve kletsende klasse omarmd met een wellust die grenst aan het pathologische.’ Schimmelpenninck: ‘Corona heeft er echter voor gezorgd dat ook vele zichzelf als ruimdenkend bestempelende mensen hopeloos door de mand zijn gevallen als ordinaire angsthazen. De laatste schijnprogressievelingen en -liberalen die nog in de kast zaten, kregen op 1 juni het laatste duwtje in hun coming-out als conservatief.’

Volgens beiden is alles vooral de schuld van de ouderen. Engelen: ‘Zou het niet van veel meer solidariteit hebben getuigd als de kwetsbaren [zestigplussers met meer dan een bijkomend gezondheidsprobleem] voor zelfisolatie hadden gekozen waardoor de rest had kunnen doorgaan met zijn leven?’ Schimmelpenninck: ‘Na maanden waarin de korte termijnangst voor een voor jongeren ongevaarlijk virus allesoverheersend was, stonden zij op voor hún toekomst, hún zorgen en hún gevoel van rechtvaardigheid (…) een belangrijk statement in een tijd waarin ouderen het debat en het door politiek en media overschatte Twitter domineren.’

Opvallend is ook dat beide scribenten zich met hun jongerenpopulisme als ‘links’ afficheren, al zijn er verschillen. Engelen is hoogleraar, 57 jaar en weegt ook als polarisator zijn woorden zorgvuldig. Schimmelpenninck is Quoter, 35 jaar en wasemt de vanzelfsprekende corporale attitude uit van neerkijken op het plebs en het zelf boven de wet verheven te zijn. Een meta-polarisator.

Hun type anderhalvemeter-scepsis tegenover medische gevaren kwalificeerde de Sloveense filosoof Slavoj Žižek in zijn juist verschenen  Pandemic! Covid-19 Shakes the World  treffend als ‘barbarij met een menselijk gezicht’ en ‘neplinks’.

Daarbij komt dat deze columnisten door hun kaping het bredere doel van de demonstratie – waaronder bewustmaking – veronachtzamen. Het Amerikaanse racisme uit zich niet alleen maar in politiegeweld, maar in ook onaanvaardbare verschillen in gezondheid en gezondheidszorg. Hoeveel met corona besmette zwarte Amerikanen zullen de laatste maanden niet hebben gefluisterd: ‘I can’t breathe’?