Ontsnappen aan de dagelijkse realiteit

Toen ik in 2017 weer in een depressie terecht kwam omdat ik een vrij pittig jaar had gehad, maakte ik een account aan bij de online game World of Warcraft. Ik had via een ex van mij kennisgemaakt met deze game en dit was voor mij een uitstekende gelegenheid om even uit de dagelijkse realiteit te ontsnappen.

World of Warcraft is een virtuele wereld waar je door middel van een karakter kan rondrennen/rijden of vliegen. Het is een uitstekende plek om even je dagelijkse zorgen te vergeten en samen met online vrienden plezier te hebben in dungeons of raids.

Maar ook online liep ik tegen mijn beperking aan. Als een vriendschap heel hecht werd of als je net iemand leert kennen en ze graag meer over je willen weten, hoeveel vertel je dan over je leven? Ik liep vaak tegen vragen aan als: ‘Wat doe je voor werk?’ Dat was lastig uit te leggen, want ik zat immers thuis in een depressie. Het is ook lastig in te schatten hoe diepgaand zo’n online contact is. Willen ze echt je levensverhaal weten of vragen ze het alleen maar om een beetje beeld te krijgen van je dagelijkse leven?

Omdat ik langzamer ben dan een ander en het langer duurt voordat ik informatie verwerkt heb, duurt het langer voordat ik dungeons geleerd heb. Ik moest bijvoorbeeld een dungeon een miljoen keer doen voordat ik snapte hoe je een baas moest doodmaken. Het vroeg enorm veel geduld van mijn medespelers en leverde vaak ook frustraties op. Feitelijk liep ik ingame tegen dezelfde problemen aan als in een werksituatie.

Maar omdat ik daarnaast ook een heel gezellig persoon ben bleven veel mensen toch graag met me spelen en maakte ik ook snel vrienden. Dat is wat ik een van de leukste aspecten van het spel vond, de mensen die je overal ter wereld leerde kennen. Want hoe kom je nu iemand tegen die in Amerika woont of in Frankrijk? Daar raak je niet zo snel mee bevriend, zelfs niet als je naar dat land zou afreizen. Dan zou je een hele mooie vriendschap missen, want overal ter wereld zijn lieve, begripvolle en geduldige mensen.

Enfin, naast alle leuke mensen leerde ik ook een heleboel nare mensen kennen. Mensen die het uiteindelijk niet goed met je voor hadden. Die jaloers op mij werden omdat ik online makkelijk en snel vriendschappen sluit. Dan zat ik in een guild en raakte ik voor de zoveelste keer in een emotioneel drama terecht. Mensen vonden het dan makkelijk om naar mij te wijzen omdat ik vrij veel invloed had op mensen. Dat vond lang niet iedereen altijd leuk.

Toch ben ik ook van deze emotionele drama’s sterker geworden. Ik weet beter welke mensen het echt goed menen met je en wie niet. Voor mij was het spel altijd een uitdaging omdat er veel te doen valt. Het leren van de dungeons en raids was er een van. Ik heb veel plezier gehad om me dit eigen te maken en al ging dit langzamer en moeizamer dan bij een ander, ik bleef toch doorzetten. Ik wilde per se laten zien dat ik het wél kon.

Het keerpunt kwam vorige week toen ik besefte dat ik geen uitdaging meer had in het spel. Ik heb voor mijn gevoel alles geleerd wat ik wilde leren op sociaal en emotioneel vlak en van het spel zelf. Het spel geeft mij niet meer de uitdaging en voldoening die het me 2,5 jaar gegeven heeft. Ik maakte daarom de beslissing om te stoppen met spelen, cold turkey.

Best heftig want ik speelde dit spel dagelijks vele uren. Ik merk echter dat het tijd is voor andere dingen. Ik ben sterker geworden en ik voel dat ik eindelijk uit mijn depressie begin te raken. Nu ik niet meer zoveel game heb ik meer tijd voor nieuwe hobby’s, zo heb ik eindelijk mijn website online gezet en daar ben ik supertrots op! Ik vind het fijn om andere mensen te helpen en hoop ze met mijn verhalen te inspireren! Ik heb van deze ervaring geleerd als er iets stopt komt er weer wat nieuws om deze ruimte op te vullen. Ik hoop ook dat dit mensen moed zal geven voor de toekomst. Het leven stopt niet als het verandert!