Ons zorgsysteem is gewoon kapot gereguleerd en niemand die daar wat aan doet

Het bericht dat 250 organisaties in de ouderenzorg bij de rechter een kort geding starten tegen het inkoopbeleid van de zorgkantoren van de zorgverzekeraars die hen financieren, moet als een ernstig alarmsignaal worden gezien. Ons ooit zo internationaal geroemde Nederlandse zorgstelsel is inmiddels afgegleden tot een zorgsysteem met steeds meer ronduit slecht functionerende onderdelen. Zoals de ouderenzorg, de jeugdzorg, de geestelijke gezondheidszorg en andere kwetsbare onderdelen van ons zorgsysteem.

Door de overheid en zorgverzekeraars wordt het structurele tekort aan arbeidskrachten, vergrijzing en stijgende kosten vaak als belangrijkste oorzaken van de huidige problemen in de zorg gezien. Waarbij zij over de werkelijke en doorslaggevende oorzaak angstvallig zwijgen: de overregulering!

Een zorgsysteem dat steeds meer vastloopt in wetten, uitvoeringsregels, een volstrekt ondoorzichtige jungle van procedures met een overschot aan beleidsmedewerkers bij de overheid en zorgverzekeraars om dit ondoordringbare woud aan voorschriften en regels te kunnen blijven controleren en verfijnen. Zonder oog te hebben voor wat deze administratieve last op de werkvloer van een zorgbehandelaar, groot of klein, feitelijk voor negatieve gevolgen heeft. Gevolgen die ook nog eens enorm veel geld kosten. Vanwege inefficiënte werkprocessen en kortere netto behandeltijden van behandelaars.

De zorg is tot nu toe dan ook een leuke speeltuin geweest voor gezondheids-en zorgeconomen, bureau juristen en beleidsmedewerkers die vanaf de tekentafel, zonder enige relevante praktijkervaring vanuit het bedrijfsleven in het managen van organisaties, ons zorgsysteem hebben bedacht. Een systeem geschoeid op het destijds zo bejubelde marktmechanisme dat automatisch zou zorgdragen voor een zeer efficiënt zorgsysteem in de praktijk. Inmiddels hebben alle zorgprofessionals de ingrijpende nadelen van deze marktwerking inclusief overregulering zelf ook kunnen ervaren.

De schrikbarende conclusie van specialisten, artsen en andere zorgverleners is dat 1/3 deel van de netto behandeltijd wordt opgeslokt door deze regeldruk. Anders gezegd: Door voornoemde regeldruk gaat in een tijd van structurele krapte aan zorgmedewerkers en behandelaars, 1/3 van de beschikbare netto behandeltijd op aan een onzinnige en zeer kostbare regel- en voorschriftendrift van overheid en beleidsmedewerkers die zelf heel ver af staan van de praktijk en werkvloer in de zorg. Maar met die regeldrift wel slim zorgen dat ze zelf gewoon aan het werk blijven.

Doorgaan op deze heilloze weg zal met zekerheid het failliet van onze zorg gaan betekenen. Met een uitgavenpatroon dat nu reeds de 100 miljard euro overschrijdt had iedere burger voor dat enorme bedrag aan geld in 2023 ook een beter functionerend zorgsysteem mogen verwachten. Dat qua kwaliteit, toegankelijkheid en wachttijden beter gezekerd was dan het huidige zeer ernstig gemankeerde zorgsysteem.

Hoogste tijd voor alle politieke partijen om in hun partijprogramma’s ons zorgsysteem toekomstbestendig te maken en vooral te houden! Zonder onzinnige regels en procedures.