Offerfeest

In Arnhem en overal ter wereld bereiden de moslims onder ons zich al weken voor op het Offerfeest (ied ul adha) voor de komende drie dagen. Het is een stemming zoals we kennen van kerst: een familiefeest vol saamhorigheid, voor vrienden en voor vrienden van vrienden; voor buren en voor buren van buren. Vrijwel iedereen blijft deze coronatijd in Nederland, ook wie jarenlang spaarde voor de pelgrimstocht, de Hadj naar Mekka. De dag begint met een dienst in de moskee, goed gekleed en goed gestemd, een eigen kleedje gaat mee. De aandacht gaat in deze tijd naar coronaregels: afstand nemen, handen wassen, snuiten in papier en hoesten in de elleboog. Wie ziek is, laat zich testen en blijft thuis, zoals dat ging bij de ramadan en iedulfiter (Suikerfeest) .

Net als bij kerst hoort bij het Offerfeest een aangrijpend verhaal dat dit feest waarde en diepte geeft; een typisch religieus verhaal dat ons van oudsher hielp een wrede wereld humaan te maken, hoe intrigerend dit ook klinkt. Het schaap als offer, letterlijk als slacht-offer, betekende namelijk het einde van het mensenoffer voor de goden; zoals ooit de Azteken en Maya’s mensen offerden, maar het gebeurde ook in het oude Egypte en China en bij de Grieken en Romeinen. In Nederland offerden de Germanen hun mensen aan oorlogsgod Odin. Tot het Jodendom, Christendom en de Islam ons het grote verhaal van Abraham boden.

De aartsvader, die een groot volk zou stichten, krijgt van God de test der testen: offer je zoon. Abraham/Ibrahim verkeerde in de ergste nood waarin een mens verkeren kan, maar vertrouwde er toch op dat God hem het juiste verzocht, ook al was de logica ver te zoeken, want wie zijn zoon offert, offert het toekomstige volk. Toen God dit zag, mocht Abraham een schaap offeren.  Voorschrift is sindsdien dat de dieren goed verzorgd zijn, in feite volgens de inzichten van het dierenwelzijn: te zien is dat de dieren een goed leven hebben gehad, goed gevoed zijn en geen verwondingen of andere beschadigingen hebben opgelopen.

Intussen tellen wij in Arnhem de zegeningen van onze beschaving, corona of niet. Vaak in giften, het schaap voorbij; veel moslims geven namelijk de armen het soortgelijke bedrag van rond de 250 euro, dit zijn in coronatijd veel armlastige familieleden in het buitenland, die met de lockdown als dagloners zelfs voor hun brood of zeep niet het geld kunnen verdienen dat nodig is voor de dagelijkse boodschappen. In Nederland helpen ook de ondernemers mee, zij geven voedsel weg aan organisaties als Islamic Relief, die deze dagen tot in hun nek in de voedselpakketten zitten, bestemd voor iedereen die dat nodig heeft, ongeacht religie.

Ik wens ons allen, en in het bijzonder de moslims onder ons, fijne saamhorige dagen, vol aandacht voor een mooie humane samenleving. En voor elkaars gezondheid!