Oepsie, het land zakt weg in de poepsie, hihi

Lieverdjes, agenten zijn zó makkelijk te bespelen. Even lief lachen — zoals Jan-Peter Balkenende het graag ziet — een beetje schrikken omdat je zogenaamd tot de ontdekking komt dat een fiets een lampje heeft en hoppa, boete weg! Soms is het heerlijk om vrouw te zijn. Boem pats, even het patriarchaat manipuleren in mijn voordeel!

Om agent te worden hoef je dus niet de hersencapaciteit van een grootmeester in een schaaktoernooi te bezitten. Toch verwacht ik van mijn politieke junkies wel wat meer niveau dan van de gemiddelde wijkagent, en dat tonen ze niet bepaald omtrent Femke Wiersma. Zij is in hun ogen een soort dom blondje, die het ook niet kan helpen dat ze incompetent is, terwijl ze de agroindustrie op hun wenken bediend.

Ze blokkeert, vertraagt, saboteert — en al dat gedoe wordt nog steeds gezien als incompetentie in plaats van opzet. Volgens mij kan ze ondertussen een bank beroven, en dat mensen denken: ‘Hihi, wat is het toch een domme meid, die Wiersma toch!’ Ze had het bijna voor elkaar gekregen dat dierenbeulen varkens stroomstoten mochten blijven geven, en toch ziet de meerderheid het nog steeds als onkunde in plaats van kwaadaardigheid.

Eigenlijk is ze de Paris Hilton van de BBB geworden. Ze is hoogstwaarschijnlijk niet eens écht dom, maar we ervaren haar als te dom om kwaadaardig te zijn — ook al doet ze er alles aan om dierenmishandeling legaal te houden. Ze heeft het uiterlijk voor een magazine, en mooie mensen krijgen in ons brein automatisch het voordeel van de twijfel. Ze lacht eventjes lief en we denken met zijn allen dat het de zoveelste oepsie is in plaats van een patroon.

Ondertussen zakt Nederland weg in de stront, komt door bestrijdingsmiddelen allerlei PFAS in onze bodem en gaat mogelijk het bedrijfsleven in Rotterdam op slot. Alles is geoorloofd om de agroindustrie te beschermen. De BBB is altijd al een politieke tak geweest van een marketingbureau, maar we blijven ze behandelen als sukkeltjes in plaats van marketingstrategen. We stinken er letterlijk en figuurlijk met zijn allen in.

Ze doet precies wat ze wil, en wij spelen mee in haar blondjes-strategie. We lachen lief terug, doen alsof we niets zien, en hup: vergunning, vertraging, miljoenen aan stikstofschade. Ze saboteert beleid en komt ermee weg, omdat ze de juiste glimlach op het juiste moment paraat heeft.

Als het aan haar ligt, zou een agent die haar betrapt op het levend villen van een varken ook nog zeggen:

“Och, mevrouwtje toch, u wist vast niet dat dit verboden was. Oh, wist u niet dat dieren pijn voelen? Ook wel vervelend dat niemand u dit uitlegt, hè? Laat die bon maar zitten hoor, lieverd.”

Want terwijl iedereen haar onderwaardeert en zegt “die Wiersma kan er ook niks aan doen, hihi”, zwemt de agro-lobby als een Dagobert Duck met volle teugen in het geld. Ze wist exact wat ze deed toen ze de uitstootgegevens van veehouders vertraagde. Dit is geen ‘Oepsie, we zakken weg in de poepsie’ politiek.

Maar goed, dat scheelde mij 84 euro, en laat die agent maar denken dat ik te dom was om mijn fietslamp aan te zetten. Die gevolgen zijn een stuk minder erg dan een minister die bereid is het hele land op slot te zetten om de agroindustrie uit hun stalbrand te helpen.

Misschien moeten we haar niet langer behandelen als een Paris Hilton met een hooivork, maar als een politieke insider die precies weet welke knoppen ze moet indrukken om de agro-industrie te laten winnen. Want wie glimlach als wapen inzet, is niet dom — maar gevaarlijk. En ik? Ik fiets gewoon stiekem weer zonder lamp. Want eerlijk is eerlijk: als iemand hier het patriarchaat mag bespelen zonder dat het land eraan onderdoor gaat, ben ik het liever zelf.