Nog een laatste keer over corona

Schiet mij maar dood. De beste oplossing om het virus te stoppen lijkt me. Dan hoef ik ook niet meer kranten vol theorieën, feiten, meningen en complotten over het virus, de economie, doden, statistieken en de batterij politici die er een “visie” over hebben te lezen. Ik erger me dood aan de Nederlanders die ons dieper in de ellende storten.

Gisteren was de laatste dag van mijn quarantaine. Ik reisde vanuit een oranje gebied in Spanje naar een rood gebied (Rotterdam Rijnmond) en ik mocht dus 10 dagen nergens heen. In het Spaanse dorp waar ik vandaan kwam, dragen ze binnen én buiten mondkapjes, is roken en schreeuwen verboden. In elke winkel, café of ander openbaar gebouw ben je verplicht je handen te desinfecteren met naar Pernis stinkende, chemische, plakkerige troep. 150 centimeter is een minimum draaicirkel die je in acht moet nemen. Dat alles in een levensgevaarlijk oranje dorp waar de besmettingen sinds augustus zijn verdubbeld. Namelijk van één besmetting naar twee, op een inwoneraantal van 5000. Maar toch ging ik in quarantaine.

Hier in Nederland is er in de afgelopen maanden bij beide van mijn naaste buren en nog een buurman drie deuren verder, corona geconstateerd. Twee collega’s kregen het. Niemand draagt mondkapjes in Rotterdam. Er zijn feestjes in achtertuinen van studenten die luidkeels schreeuwend op elkaars schoot zitten. Als je uitwijkt om de anderhalvemeterregel te respecteren of een mondkapje draagt word je behandeld als de bewoner van een melaatsenkolonie. De mores is nu ‘het valt allemaal wel mee’, ‘de overheid betuttelt’ of ‘het is allemaal een complot’.

We waren er bijna vanaf. Zonder al te veel regels en inspanning lukte het om in drie maanden de corona te stabiliseren. Door gezond verstand van iedereen en zorg voor elkaar waren we bijna uit de shit. En nu doet iedereen maar wat.

Ik ging in quarantaine hoewel dat – toevallig in mijn geval – eigenlijk nergens op sloeg. Maar het is nu eenmaal zo dat we de zaken niet meer individueel kunnen bekijken. Dat als we niet weer opgesloten willen worden we bepaalde regels moeten stellen en respecteren.

We weten inmiddels wel dat de kans dat je Corona krijgt van iets aanraken nihil is. Of tien corona-patiënten moeten twintig minuten tegen een deurkruk gaan staan hoesten waarna jij hem een paar keer stevig beetpakt en vervolgens je vingers minimaal 20 seconden grondig aflikt. We weten ook dat de buitenlucht, ventilatie, afstand houden en vaak je handen wassen de kans op besmetting heel erg klein maken en als we daarentegen met z’n allen in een kerk of studentenhuis gaan halelujeren de kans om besmet te raken juist heel groot is. We weten dat we zwakke bejaarden niet in tehuizen moeten opsluiten met een gesloten ventilatiesysteem. En we weten dat we de mensen in de zorg moeten beschermen, monitoren, van beschermend materiaal voorzien en (voorrang geven bij) laten testen.

Maar waarom surfen we dan nu op het begin van de tweede golf? Schiet mij maar dood, ik weet het niet.