Niets krijgt het Nederlandse coronabeleid klein

De corona-pandemie is na een paar weken “ voorbij ”  te zijn geweest weer helemaal terug. De infecties stijgen razendsnel en onvermijdelijk ook de belasting van de ziekenhuizen. Zo’n 15% van de Covid-tests is positief, wat betekent dat het virus flink en ongezien rondgaat in de maatschappij. We weten nu dat ook gevaccineerde mensen flink ziek kunnen worden, inclusief het vaak voorkomende en te vaak slopende Long Covid-syndroom. Een derde van de bevolking is niet geprikt en er is al sprake van een (aan het coronabeleid te wijten) zorginfarct , wat de situatie in de ziekenhuizen zeer chaotisch kan maken de komende maanden. Tijd voor grote zorgen en snelle actie, zo klonk het dit weekend ook uit de Kamer.

Het demissionaire kabinet is het daar niet zomaar mee eens. Pas begin november horen we meer van ze, en dat zal geen strategiewijziging zijn. De communicatie van de afgelopen maanden was juist over “zicht van de haven” en Covid als een soort neusverkoudheid na vaccinatie. Nog maar een maand geleden zijn (ondanks toen al hoge viruscirculatie) bijna alle maatregelen opgeheven. Het denken is nog steeds gebaseerd op “remmen is duur”. Daarmee loopt Nederland flink uit de pas in Europa en de bredere wereld, waar maskers, testen, quarantaine, flinke vaccinatiedrang en ingrepen voor frisse binnenlucht algemeen zijn. Die regeringen hopen de viruscirculatie laag te kunnen houden, of op zijn minst de zorg goed toegankelijk. De Duitse televisie presenteert Nederland zelfs als schrikbeeld , en het buitenland is alweer begonnen Nederlanders te weren. Een (ex-)kabinet dat heel gevoelig is voor beeldvorming en de economie zou dat toch aan het denken moeten zetten.

Maar de druk gaat veel verder. Voor de zoveelste keer zit het RIVM ernaast met de voorspellingen. Waar eerst werd gedacht aan 2.000 à 3.000 mensen die nog op de IC zouden komen met Covid, staat de teller nu alweer op 5.000. Omdat RIVM-directeur Jaap Van Dissel zegt dat dit met Pasen klaar zou moeten zijn , signaleert hij dat de overheid veel infecties en overvolle IC’s gaat toestaan. En zo is een chaoswinter in de zorg welhaast een gegeven.

Dat zal heel veel maatschappelijke tegendruk geven, en terecht. Nu al roepen Kamerleden en ziekenhuismanagers op tot meer controle op het virus. Zelfs een vaccinatieplicht wordt gevraagd, hoewel die politiek en juridisch onmogelijk is. In plaats van vroeg en met weinig ingrijpende maatregelen het virus af te remmen , komt zelfs een nieuwe lockdown in beeld, die niemand moet willen als het ook anders kan. Omdat veel infecties en de voor het Nederlandse beleid noodzakelijke jojo-lockdowns en verwarring iedereen treffen, van de horeca tot de verpleeghuizen, heeft iedereen zo langzamerhand reden tot boosheid.

Nu blijkt uit een officiële Duitse studie dat zelfs onze (grotendeels ongevaccineerde) kinderen grote risico’s lopen. Ook kwam de afgelopen maanden veel onderzoek naar buiten dat er op wijst dat neurologische schade na besmetting verre van zeldzaam is, ook na vaccinatie. Het is niet uit te sluiten dat grote groepen Nederlanders ME/CVS en zelfs de ziektes van Parkinson en Alzheimer zullen blijken te krijgen. Althans, als we niet op structureel weinig virus mikken en stoppen de scholen en jeugd juist expres zo min mogelijk te beschermen.

Ook het recente Covid-rapport van KPMG voert de druk op de overheid op. Het stelt vast dat iets van 25.000 mensenlevens onnodig verloren zijn door de strategie van “gecontroleerd uitrazen”. Politici omarmden het rapport en de Kamerwoordvoerder van D66 geeft zelfs toe dat het beleid vaak onwetenschappelijk is. Dat klopt, en is geen nieuws , maar wel nogal een aanklacht tegen de eigen ministersploeg. Maar toch mogen het beleid en haar boegbeeld Van Dissel ongestoord verder.

Krachttermen over het Brits-Nederlands-Zweedse verspreidingsbeleid haalden tot nu toe ook niets uit. WHO-directeuren Adhanom en Ryan noemden dit beleid “ onethisch ” en “tegen alle principes van volksgezondheid in”. Het Braziliaanse parlement noemde een vergelijkbaar beleid zelfs een misdaad tegen de menselijkheid.

Het is wel ontwrichtend om veel virus rond te laten gaan, maar niet om naar weinig virus te mikken. Grote delen van Afrika en Azië houden het virus onder controle. Bijna overal in Europa blijft op zijn minst de gezondheidszorg goed toegankelijk. Onze bevolking zou zoiets ook wel willen. Het steunt al sinds het begin van de pandemie in opiniepeilingen over het algemeen maatregelen, in ieder geval als die de toegang tot de zorg behouden.

Het kabinet zegt dit beleid te kiezen om ouderen en anderszins meer kwetsbare mensen te beschermen en de economie en vrijheid in stand te houden. Dat is altijd wensdenken geweest. En nu we de derde winterperiode van chaos in gaan, blijven we ons aan dezelfde steen stoten. De “hopium” over groepsimmuniteit komt van valse profeten die blijven denken dat veel infecties nu later minder problemen geven. Vindt u dat dat aan het lukken is?

En zo rijst de vraag of er überhaupt iets dat zou kunnen (of onvermijdelijk gaat) gebeuren inkeer zou brengen. Het lijkt er niet op. De onverstandige en unieke Nederlandse keuzes uit begin 2020 komen feitelijk neer op een anti-wetenschappelijke misdaad met massale dodelijke gevolgen. Normaal gesproken zou dat tot verontwaardiging en inkeer leiden. Het Britse parlement kwam al tot harde conclusies en dat gaat een flink staartje krijgen.

Maar omdat de hele Kamer en media de beleidskeuzes actief steunden , en we in dit landje vol onderling vertrouwen maar blijven geloven dat de mensen van het OMT en RIVM onderdeel van de oplossing zijn, zal oppositie waarschijnlijk marginaal blijven. Demissionaire premier Mark Rutte heeft nog vertrouwen in, of ziet het politiek nut van, het team bij RIVM en OMT. De bevolking weet het door alle tegenstellingen en verwarrende communicatie en beslissingen, zoals het loslaten van maatregelen tijdens Waakzaamheidsniveau Zeer Ernstig, ook niet meer.

En zo zal ons land nog lang last blijven houden van de gevolgen van veel virus voor de volksgezondheid, economie en het maatschappelijk weefsel. Onze maatschappij staat in een gat en gaat niet stoppen met graven. Een soort Brexit van de volksgezondheid: de machthebbers weten zo langzamerhand wel dat het een doodgeboren plan is, geboren uit ambitie, maar het gaat wel door.