Niet ‘Vrede Nu’, maar ‘Messias Nu’

Mary is terug aan het werk op de universiteit. Eergisteren was er een algemene staking vanwege de desastreuze situatie in Gaza. De afgelopen dagen hebben meer dan 200 mensen het leven verloren in het Jabalia-vluchtelingenkamp in noordelijk Gaza: 195 bevestigde slachtoffers, 120 nog steeds vermist, en 777 gewonden, sommigen ernstig en anderen licht.

In plaats van namen, getallen. Een groep schrijvers in Gaza noemt zichzelf "We are not numbers." Hoe waar.

Eerder deze week bezocht onze familie een wake voor Gaza, gehouden voor de Geboortekerk.

Gisteren gingen Mary en ik naar buiten om de lucht op te snuiven, zoals ze hier zeggen. We zagen dikke zwarte rook opstijgen uit het Aida-vluchtelingenkamp. Het lijkt erop dat het Israëlische leger het kamp binnenging om jongeren op te pakken, een taak die meestal 's nachts of vroeg in de ochtend wordt uitgevoerd.

Mensen zijn aan hun sociale media-scherm gekluisterd. Mary bekijkt een video van een 10-jarig meisje dat na een bombardement wordt gered maar gelegen op een stretcher in paniek vraagt: "Brengen jullie me naar de begraafplaats?"

In een brief over Gaza staat: "Wat zit erachter bij families die ervoor kiezen om op verschillende plaatsen te slapen om zo de kans te vergroten dat sommigen van hen overleven, terwijl anderen dicht bij elkaar slapen en ervoor kiezen om samen te sterven?"

Duizenden arbeiders uit Gaza die in Israël werken, mochten na het begin van de oorlog niet naar huis terugkeren. Ze zijn gedwongen om in de Westelijke Jordaanoever te blijven, met het risico op arrestatie, en maken zich grote zorgen over het welzijn van hun vrouwen, kinderen of ouders.

In feite verblijven enkele duizenden Gazanen "illegaal" op de Westelijke Jordaanoever, volgens de Israëlische definitie van legaliteit. Allen maken zich zorgen over het lot van hun families en vrienden.

Naast voortdurende invallen van het leger – vannacht werden weer zeven Palestijnen gedood in het noorden en zuiden van de Westoever – worden Palestijnen op de Westoever geconfronteerd met acties van Israëlische kolonisten, die vastbesloten zijn de vestiging van een Palestijnse staat in de Westelijke Jordaanoever en Gaza te voorkomen. Ze weten dat na de oorlog de internationale schijnwerpers komen te staan op een Palestijnse staat en grijpen elke gelegenheid aan om buiten die schijnwerpers feiten op de grond te creëren.

Veel kolonisten geloven in "Messias Nu", niet in "Vrede Nu." Het is de ideale tijd om het land te bezetten en nederzettingen en buitenposten te vermenigvuldigen. De crisis is een kans.

De huidige situatie ter plaatse speelt hen in de kaart. Palestijnse steden zijn momenteel op last van het Israëlische leger grotendeels geïsoleerd van hun omgeving. Zo kunnen we bijvoorbeeld in Bethlehem alleen het dorp Artas in het zuiden bereiken, maar andere dorpen op iets grotere afstand zijn verboden terrein.

Een stad als Huwara, ten zuiden van Nablous, is zelfs een spookstad geworden vanwege het terreurbewind van kolonisten, passief beschermd of actief gesteund door het leger. Vrijwel niemand durft het huis uit.

In de afgelopen weken zijn 13 kleine Bedoeïenengemeenschappen ten oosten van Ramallah en ten zuiden van Hebron, met honderden mensen, uit hun huizen en land verdreven. Kolonisten maken gebruik van de oorlog om grote stukken land over te nemen, nieuwe buitenposten te vestigen, wegen rond nederzettingen aan te leggen en deze te verbinden met buitenposten en schapenboerderijen.

Sommige van de nieuwe wegen zijn gebouwd door het Israëlische leger. Kolonisten worden momenteel gerekruteerd door het leger om de nederzettingen te bewaken. Steeds vaker zijn kolonisten en het leger niet van elkaar te onderscheiden.

Amira Hass, een journaliste van Haaretz, vraagt zich af of het proces van verdrijving uit gebied C van de Westelijke Jordaanoever zich zal verspreiden naar gebieden A en B. Dat zijn de Palestijnse stedelijke gebieden op de Westelijke Jordaanoever, zoals de regio-Bethlehem.

Ze gelooft dat het niet een kwestie is van "of", maar van "wanneer." "Misschien is de vraag wanneer dit zal gebeuren. Wanneer zullen gewapende kolonistenmilities het platteland en stedelijke wijken in de Westelijke Jordaanoever binnenvallen en de bewoners bedreigen?"

Een andere factor die bijdraagt aan de kritieke situatie in de Westelijke Jordaanoever, ondanks dat het niet het middelpunt is van lijden en nieuws, is de zwakte van de Palestijnse Autoriteit, tot aan de rand van instorting. Het ontbreekt aan financiële capaciteit, maar vooral aan legitimiteit en geloofwaardigheid, grotendeels als gevolg van de veiligheidssamenwerking met Israël en intern favoritisme. Gisteren waren er demonstraties in het centrum van Ramallah tegen de PA. Het is in het geheel niet in staat om de snel voortschrijdende kolonisatie van de Westelijke Jordaanoever tegen te gaan. (Geen recht op zelfverdediging hier).

Voor de Palestijnse Autoriteit zou het nu zeer problematisch zijn om te proberen te “profiteren" van de oorlog door het bestuur van Gaza over te nemen, vooral als dit gebeurt onder auspiciën van de Verenigde Staten of westerse machten.

De PA beschouwt de zekere oprichting van een levensvatbare Palestijnse staat in de Westelijke Jordaanoever en Gaza als noodzakelijk om basislegitimiteit onder Palestijnen te verkrijgen voor een dergelijke stap.

Maar zelfs zonder rekening te houden met het enorme probleem van Jeruzalem en zijn heilige plaatsen, zijn er momenteel ongeveer 700.000 Israëlische kolonisten, velen van hen wonen diep in de Westelijke Jordaanoever. Alleen al in Bethlehem zijn er 10-20 nederzettingen rond het Palestijnse stedelijke gebied van Bethlehem-Beit Jala-Beit Sahour, afhankelijk van hoe dichtbij of groot de cirkel wordt getrokken.

Hoe kunnen deze nederzettingen verzoend worden met het idee van een Palestijnse staat?

Bethlehem, 3/11/2023