Niet normaal maken wat niet normaal is

Vier jaar geleden sprak de Koning op de Dam de volgende woorden uit: “Het minste wat we kunnen doen is: niet wegkijken. Niet goedpraten. Niet uitwissen. Niet apart zetten. Niet ‘normaal’ maken wat niet normaal is.”. Vandaag doe ik dus het minste. Want ik kijk niet weg. Ik praat niet goed. Ik wis niet uit. Ik zet niet apart. En ik maak zeker niet normaal wat niet normaal is. Want vandaag, vanavond op de Dam, gaat een fascist een krans leggen namens de Tweede Kamer, en staat de Koning daarnaast.

Wat zijn wij in die vier jaar ver afgegleden, wat is het snel gegaan. Ik heb vaak mensen zichzelf af horen vragen hoe dat kon in de jaren voor de Tweede Wereldoorlog. Hoe kon iemand als Hitler aan de macht komen? Hoe kom het in een paar jaar allemaal zo snel omslaan van functionerende democratieën naar landen waar extreemrechtse, fascistische, regeringen aan de macht waren? En hoewel de reden waarom die bewegingen aan de macht kwamen zeer complex is, het ‘hoe’ is wel duidelijk.

Men keek weg. Men praatte goed. Men wiste uit. Men zette apart. Men maakte normaal wat niet normaal is. Want dat gebeurt nu ook. Men kijkt weg van de verwerpelijke uitspraken vanuit de PVV omdat zij nu eenmaal de grootste is geworden of een stem zou vertegenwoordigen waarnaar geluisterd zou moeten worden. Men praat goed, hij zou ‘milder’ zijn en verwerpelijke plannen in de ‘ijskast’ zetten. Men wist uit, want uitspraken die recht overgenomen worden van extreemrechtse bewegingen uit de jaren ’30 en ’40 van de vorige eeuw worden niet zo benoemd. Denk aan zaken als “cultuurmarxisme”. Men zet apart, want zij mogen niet kritisch aangesproken worden vanwege de bedreigingen richting hen. Bedreigingen waar mede dankzij hen de gehele politiek mee te maken heeft.

Men maakt zo, en op vele andere manieren, normaal wat niet normaal hoort te zijn.

Zo zal onze democratie ook afgebroken worden. Zal aan de grondwet worden getornd en zullen grondrechten worden geschonden. Allemaal eerst bij de ‘ander’, omdat die buiten de grondwet en grondrecht zou moeten vallen, want zij zijn niet ‘wij’, maar uiteindelijk dus ook bij jou. Zo ging dat toen, zo gaat dat nu ook. We hebben het al gezien, zelfs voor de verkiezingen, waarbij de zogenaamde ‘middenpartijen’ al opschoven naar het gebruiken van een taal dat zich richtte tegen de ander, door een regering te laten klappen om een ‘gevaar’ dat helemaal niet bestond. Maar ook na de verkiezingen, toen de vier formerende partijen het moesten hebben over de grondwet en grondrechten om erachter te komen of zij wel met elkaar een regering zouden kunnen vormen.

Maar als men zich daartegen uitspreekt dan zijn zij antidemocratisch.

De afgelopen vier jaar zijn termen ‘genormaliseerd’ waar ik zelf 15 jaar geleden niet van had gedacht dat deze zo vrijelijk uitgesproken konden worden, toen ik er zelf nog in geloofde. Had ik dat toen geweten dat dit zou komen, dan had het mij destijds gesterkt in mijn overtuiging. Want termen als ‘omvolking’, ‘cultuurmarxisme’, de ‘nieuwe wereldorde’ of ‘joodse kabaal’ (al worden die tegenwoordig onder de WEF geschaard) komen nu iedere dag voorbij, op sociale en ‘klassieke’ media en aan de keukentafel. Vrijwel iedereen heeft deze termen nu wel gehoord en begrijpt wat het is. Discussie erover wordt zelfs door veel mensen als normaal ervaren. Maar weinigen beseffen écht wat dit betekent.

Dat dit soort taal een directe bedreiging vormt voor onze tolerante maatschappij, voor onze democratie en voor ál onze buren, ongeacht wie ze zijn en waar hun wortels liggen. Met dit soort taal, in de wereld waarin dat als normaal wordt ervaren, is niemand veilig. Is iedereen een gevaarlijke ‘ander’. Ben ik het niet, omdat ik er wellicht niet meer ben, dan ben jij het wel. Ook als jullie nu verbonden zijn in je haat, uiteindelijk ben jij de volgende ‘ander’. Men bleef de vorige keer heel lang apart zetten en men maakte normaal wat niet normaal is. Tot het te laat was.

Zo wordt er ook verwacht van ons dat wij het normaal vinden dat iemand van die extreemrechtse partij, zo ondemocratisch dat diegene niet eens lid mag zijn, vanavond een krans gaat leggen namens ons allemaal op de Dam, met de Koning ernaast. Protestanten die in stilte en met respect voor wat de Dodenherdenking betekent wilden laten zien dat zij het niet eens zijn met het feit dat een fascist dus een krans legt, wordt het moeilijk gemaakt om hun protest te uiten. Het hele evenement wordt aangepast, zoals dat men zich nu van tevoren moet aanmelden, om af te schrikken dat men gaat duiden dat er iets plaatsvindt want niet normaal is en wat niet normaal mag worden gemaakt.

Ik vraag nu niet van jullie om opeens massaal naar de Dam te komen vanavond. Ik verwacht niet dat jullie het leven van deze mensen, want dat blijven ze, onmogelijk malen. Al helemaal niet dat jullie iets doen om dat leven te schaden, want al het leven is heilig. Maar wat ik wel van jullie vraag is dat jullie vanavond deze man, Martin Bosma, de rug toekeren. Dat politici niet langer samenwerken met zulke extreme partijen. Dat jullie je weer bekommeren over je medemens, waar die ook woont of heeft gewoond. Dat jullie weer inzien dat er helemaal geen ‘ander’ is, maar wel een ‘wij’ en dat we daar allemaal toe behoren.

Ik vraag van jullie om weer abnormaal te gaan maken wat nooit normaal had mogen zijn.