Nederland zucht onder Rutte

Een open brief aan u, de langstzittende premier van Nederland. Voor een keer niet geschreven door een buitenparlementaire actiegroep die vraagt om verandering. Een open brief geschreven door een gewone burgers die niet op u stemde en dat waarschijnlijk ook nooit zal doen. Maar u hebt mijn stem niet nodig. 

Sinds maandag 1 augustus 2022 bent u de langstzittende premier van Nederland. 

Een persoonlijk mijlpaal voor u, aldus Henk Kamp, de mastodont van de VVD. Hij kwam bij #svenop1 ijverig vertellen wat voor bescheiden man u wel niet bent. “(Hij) geeft niet om rijkdom, hij koopt niets voor zichzelf. Hij geeft niets om persoonlijk bezit.” Meneer Kamp vergat gemakshalve te vertellen dat Ruud Lubbers, de op één na langst zittende premier, ook niets gaf om uiterlijk vertoon. Net als Wim Kok. Joop Den Uyl. Willem Drees en alle anderen die dit land leidden. Nederland wordt volgens de politicoloog Arend Lijphart geregeerd door politici die altijd het nationale belang vooropstellen. Zelfs Dries van Agt was, voor internationale begrippen, een bescheiden premier. 

Henk Kamp prees u de hemel in. Superlatieven kwamen te kort om te vertellen wat voor goed mens Mark Rutte wel niet is. Maar meneer Kamp miste de kans om u te positioneren als een effectief en gedegen bestuurder. Toen de presentator vervelende vragen begon te stellen over bijvoorbeeld de #toeslagenaffaire, reageerde de heer Kamp besmuikt. Meesmuilend. Alsof er slechts sprake is geweest van enkele, kleine slippartij.

Meneer Kamp vergat – gemakshalve– dat de slachtoffers van de #toeslagenfraude ook naar de radio luisteren en dat zij deze idyllische visie zeker niet zullen delen. Net als de andere slachtoffers van het harde en onmenselijke economische beleid. Die mensen vinden u hardvochtig. Meneer Kamp zei dat u de langstzittende premier bent omdat velen uw beleid ondersteunen. Ik zeg: U bent inderdaad de langstzittende premier, omdat u een goede politieke koorddanser bent. U laat de coalitiepartners de vieze klusjes laat opknappen. En die willen maar al te graag als Gekke Henkie de geschiedenis ingaan. Jeroen Dijsselbloem, Jetta Klijnsma,  Diederik Samsom. PvdA’ers die omwille van macht de eigen basis – typisch de minder draagkrachtigen – verloochenden.

U weet wel beter. Uw eigen basis - de beter gesitueerden van Nederland - in de steek laten? Never-nooit! Bureaucratische gedrochten zoals de participatiewet, dat onzalige plan om de jeugdzorg onder het beheer van gemeenten te plaatsen zonder behoorlijk budget en technische expertise, het sluiten van verzorgingshuizen, die treffen uw kiezers niet. Niet de mensen met een goed gevulde portemonnee.

Het CDA dacht dat zij, anders dan de regenteske PvdA, niet leeggegeten zou worden. De Boeren. De Christelijke kleine luiden. Massaal keren ze het CDA nu de rug toe. Mevrouw Kaag begaat dezelfde fout. Al dansend op een tafel rekende ze zich na de laatste verkiezingen rijk. Jammer dat Hans van Mierlo, die über-realo niet meer leeft. Want hij had haar vast verteld dat arrogantie in de politiek immer genadeloos wordt afgestraft.

Niemand kan zeggen dat u arrogant bent. U bent goedlachs. Benaderbaar zelfs. En soms, als u zijdelings een camera ontwaart, zeer gedienstig (weet u nog dat perfecte pr-moment met die schoonmakers van de Tweede Kamer?) Blijmoedig treedt u de wereld tegemoet. Henk Kamp zei daarover (geparafraseerd): “Mark is volkomen zichzelf. Hij is in dienst van de BV Nederland, en that’s it.  Hij ambieert geen topfunctie in het buitenland. Hij wil hier blijven, en al zijn krachten geven aan Nederland”. 

En ik dacht vanuit mijn bescheiden plekje in wachtkamer van de derde klasse: …wat!? Wonen we nu in de Efteling? Sinds wanneer dan? De duidingen van Henk Kamp voerde mij terug naar een mediaoptreden aan het begin van uw carrière. Een vraag over armoede en uitkeerders. U lachte. Breeduit. Geamuseerd. Nederland beleefde de grootste kredietcrisis sinds 1933.  Een crisis veroorzaakt door gierigheid en hebzucht van de banken, notabene! En dat vond u uitermate vermakelijk dat de allerzwaksten de hoofdprijs zouden betalen? Het laaghangende fruit…de electorale non valeurs. De mensen van wie u electoraal niets te vrezen had.  Dát bedoelde u met laaghangend fruit.

De eigen-schuld- dikke- bult mentaliteit werd geboren tijdens Rutte I en kwam tot volledige wasdom tijdens Rutte II. “Er is niet zoiets als gratis geld. Iedereen zwak of ziek moet wat doen voor de kost”, grauwde Den Haag. Willem Drees, de politicus die u zo bewondert, draaide zich om in zijn graf. Want de verzorgingsstaat was niet opgetuigd om luiwammesen te kweken, zoals u beweerde! De verzorgingsstaat was ooit opgetuigd om de sociaal zwakkeren te beschermen tegen horigheid, willekeur en uitbuiting.

En na 2010 moesten mensen opnieuw hun hand ophouden voor een aalmoes. Er werd rücksichtslos gesloopt en afgebroken. Bibliotheken gesloten. Sociale werkplaatsen dicht. Verzorgingstehuizen opgedoekt. Bejaardentehuizen verdwenen. Naschoolse opvang beperkt toegankelijk. En in uw jubileumjaar blijkt dus dat al dat slopen een miskleun van zo heb je mij daar is geweest. Nu roepen stemmen dat de participatiesamenleving, het geesteskind van Jan-Peter Balkenende by the way -een idee-fixe is.

Altruïsme als bezuinigingsmaatregel. Je moet het maar verzinnen. Want even eerlijk: zou ú de poepluier van een buurman die u slechts vaagjes kent willen verwisselen? Of iedere dag een potje koken voor de buurvrouw van verderop in de straat? Waar zou u de tijd vandaan halen? Of het geld om iedere dag een extra mond - van een wildvreemde - te voeden? Ja. Een bestuurlijke flop. En dan heb ik het nog niet eens over de maatschappelijke kosten. 

En toen was daar opeens die lastige Pieter Omtzigt. Met zijn onderzoek naar de Belastingdienst. Hij wilde de onderste steen boven. Lodewijk Asscher stuurde met zijn vertrek uit de Tweede Kamer uw plannen om de status quo te handhaven danig in de war. Maar u, het eeuwige zondagskind, wist precies hoe te handelen. De kiezer vragen om een nieuw mandaat. En toen daar weer problemen ontstonden omdat Sigrid Kaag zei dat ze niet met u wilde regeren? Toen was daar #Nieuwsuur: Diepe kniebuigingen. Beterschap beloven. Sorry zeggen. Dat laaghangende fruit. Dat bleek een bananenschil van formaat.  Voor meneer Omtzigt geen “een functie elders”. U zou het ALLEMAAL fixen. Het zou allemaal transparanter worden. De burger zou niet langer slachtoffer worden van computers die nee zeggen en sadistische overheidsambtenaren die burgers koeioneren. 

Er zou een frisse politieke wind gaan waaien. U vroeg om vertrouwen. Maar amper was uw mond koud, of daar kwamen Siewert van Lienden en zijn matties. #Mondkapjesschandaal. Dat was het CDA, zei u? Okay. Die #nokiaaffaire; die oude Nokia die volgens u maar net 100 sms-berichten kan opslaan. En dat u daarom besloot om “niet relevante” sms’jes te verwijderen. U herschreef effekes de geschiedenis. En nu mist de gemeenschap dus belangrijke informatie. Gelukkig zijn er andere methoden om de effectiviteit van bestuur te meten. Het feit dat bijna elke kabinet onder uw leiding de eindstreep niet haalde bijvoorbeeld. De #coronapandemie en de effecten van de maatregelen. Bestuurskundigen en politicologen hebben de sms’jes niet nodig. 

Nederland zucht. De boeren en de #stikstofcrisis. De arbeidsmarktcrisis. Arbeid was een wegwerpartikel. Slechts de belangen van werkgevers telden. De structurele onderbetaling van het onderwijs- en zorgpersoneel. Bezuinigingen bij de politie. Bij de rechterlijke macht. De almacht van zorgverzekeraars. Sickcare in plaats van healthcare. Hele klassen die niet alle dagen les kunnen krijgen, want het leerkrachten tekort is dusdanig nijpend.  De #kofferberg op #Schiphol. De problemen op Schiphol… het is niet allemaal de schuld van Dick Benschop. De problemen op de #huizenmarkt. Weet u nog? Een van uw ministers die sociale woningen als Premie A-vastgoed te koop aanbood aan buitenlandse hedgefondsen en andere vage speculanten? 

Beste meneer Rutte. Ik geef het u te doen. Zo'n grote verantwoordelijkheid dragen. Of ik het beter zou doen? Ik zit niet in het Torentje. Niet iedereen wil in de politiek. En niet alleen omdat het is een ondankbare taak is. 

Ik hoop dat u deze regeringsperiode keurig netjes afmaakt. Want Nederland staat voor enorme uitdagingen. De oorlog in Oekraïne. De gierende inflatie. Ik maak me veel zorgen, weet u. Want Rutte IV? De liefde spat er niet bepaald vanaf.…. Voorthobbelen met Sigrid Kaag en Wopke Hoekstra en die mensen van de ChristenUnie. In de reeks van zesjes-kabinetten, zitten er dit keer opnieuw geen hemelbestormers tussen.

Nederland kiest sinds 2010 voor stabiliteit. Rechts van het midden. Tegen de flankenpolitiek van avonturiers als Geert Wilders en Thierry Baudet. En dat, mijn waarde, is beslist geen verdienste.

Hoogachtend,