Nederland kan en mag niet wegkijken van wat Israël de Palestijnen aandoet
Zaken doen, handel drijven, geldelijk gewin. Dat is het enige wat telt.
Sinds kort heeft de apartheidsstaat Israël als regeringsbeleid dat heel Palestina van Israël is: “The Jewish people have an exclusive and inalienable right to all parts of the Land of Israel. The government will promote and develop settlement in all parts of the Land of Israel – in the Galilee, the Negev, the Golan, Judea and Samaria.” Judea en Samaria zijn de Bijbelse namen voor de Westelijke Jordaanoever, door Israël bezet Palestijns gebied. Nederland zwijgt.
Gisteren hebben de Israëlische autoriteiten de Palestijnen geïnformeerd dat de komende dagen circa 1.000 Palestijnen uit Masafer Yatta, bezet Palestijnse gebied gedeporteerd zullen worden. Inderdaad: gedeporteerd.
Dinsdag liep een extreemrechtse Israëlische minister de Al-Aqsa moskee in – een welbewuste provocatie, de zoveelste. Daar komt gedonder van. Misschien wel oorlog, want de Al-Aqsa moskee in Jerusalem is heilig voor de moslims. Dat is straks de schuld van de Palestijnen. Dat is het altijd.
En wat doet 'onze' minister van Buitenlandse Zaken in de betekenis van Handel-Gaat-Voor-Mensenrechten-en-Internationale-Verdragen? Je kunt er gif op innemen: niets.
Nee, deze minister handelt niet in naam van het recht, de internationale verdragen en de mensenrechten die Nederland nog lang zo hoog had zitten. Hij zwijgt over de rapporten van Amnesty en Human Rights Watch dat Israël een apartheidsbeleid voert. Hij roemt Israël als ‘rechtsstaat’ wat het niet is. Hij onthoudt zich van stemming over de resolutie van de Verenigde Naties om advies aan het Internationaal Gerechtshof (IGH) te vragen over de juridische gevolgen van de Israëlische bezetting van Palestijnse gebieden.
Deze minister, premier en regering doen niets om de Palestijnen – ondanks hun gerechtvaardigde belangen, alle afspraken en verdragen, de verpletterende overmacht van Israël, de totale disbalans tussen partijen – te helpen om het conflict op te lossen.
Want Israël is een bondgenoot die mag doen wat het wil: mensenrechten en internationale verdragen aan de laars lappen. Dagelijks Palestijnen doodschieten, ook kinderen. Journalisten onder wie Shireen Abu Akleh vermoorden. Kinderen oppakken en in kooien stoppen. Palestijnen deporteren en nu dus het Grote Plan: de Palestijnen definitief verdrijven van hun eigen land. Het mag allemaal. Het maakt de Nederlandse regering niets uit.
Zaken doen, handel drijven, geldelijk gewin. Dat is het enige wat telt. Daar hebben de neoliberalen Nederland en hun ziel aan verkocht. De premier (die van de excuses, weet u nog?) en de minister van Handel-Gaat-Voor-Mensenrechten- en Internationale-Verdragen doen zaken. Business. Met de apartheidsstaat Israël. En ze knipperen nog niet met hun ogen over wat die zogenaamde ‘rechtsstaat’ dagelijks de Palestijnen flikt. Onrecht, groot onrecht.
Niet in mijn naam. Ik roep de minister en de regering dan ook op om in te grijpen en te voorkomen dat de regering Netanyahu uitvoering geeft aan het openlijk en schaamteloos uitgesproken voornemen om de Palestijnen volledig van de kaart te verdrijven.
Nederland kan en mag niet wegkijken van wat Israël de Palestijnen aandoet.