Natuurlijk!
Natuur is belangrijk maar dient natuurlijk wel vanuit een standpunt beschermd en georganiseerd, anders word het een zooitje.
Vooropgesteld, ik ben zeer vóor de dieren: In hun natuurlijke habitat, vrolijk biologisch loslopend op een kleinschalige boerderij of op mijn bord. Dierentuinen die zich voorstaan op fokprogramma’s en derhalve ‘behoud van de soort’ zijn feitelijk anachonismen. In de pers manifesteert zich de laatste jaren echter een nieuw soort dierenliefhebber die het begrip nogal op het hellend vlak heeft gewerkt.
Hellup! een wolf eet onze kippen op, valt af en toe een peutertje aan of bijt in onze doorgefokte huispoedels (ook een soort van natuur, maar daarover in een latere observatie meer). Dat moet natuurlijk allemaal kunnen want dat deed de wolf hier zeshonderd jaar geleden ook al. En die wolf die moet hier anno 2024 natuurlijk ook gewoon weer lopen want... ja, waarom eigenlijk? O ja, omdat het moet kunnen natuurlijk!
Nog zo’n diervriendelijk rampzalige misvatting is die van de openluchtmanifestatie bekend onder de naam Oostvaardersplassen. Sinds de eerste fase van ontwikkeling van dit natuurpretpark buitelen allerlei natuurbeschermers en dierenwelzijnsorganisaties over elkaar heen om hun grote natuurgelijk te betwisten. Eerst was daar die prachtige documentairefilm om het glorieuze gelijk van de redders van onze natuur te vieren en zaten we collectief, met trots in onze filmhuizen te genieten met kopje thee op schoot. Geen vuiltje aan de lucht, vooral niet voor die stadsmens die het lokale park al een hele uitdaging vindt. Toen kwamen die nare berichten dat er beesten stonden te verhongeren die het zonder bijvoeding niet zouden overleven. Er vielen onbedoelde slachtoffers van het natuurbeleid. Een smet op het goedbedoeld groenblazoen en het startteken voor een verbeten strijd tussen voor- en tegenstanders.
Vanuit de natuur bezien is iedere menselijke interventie een natuurramp(je). Die natuur gaat liever gewoon zijn goddelijke gang en existeert vooral bij de gratie van diversiteit en ‘eten of gegeten worden’ maar dergelijke onwenselijke geluiden zijn in deze kwestie uiteraard een ongehoorde waarheid. Natuur is belangrijk maar dient natuurlijk wel vanuit een standpunt beschermd en georganiseerd, anders word het een zooitje. Een stellingname, een penningmeester en een ruig logo en we zijn weer een (natuur-)belangenvereniging rijker die met hun stadsintellect in georganiseerde vorm iets voorstaan dat alles te maken heeft met ongebreidelde organisatiedrift, schuldgevoel, goede bedoelingen en antropomorfisme maar geen bal meer met ‘De Natuur’.
Gelukkig is daar de ‘Stichting Aanpak Misstanden Natuurbeheer’ want nu bleek die verdomde grote klis weer roet in het natuurlijke eten te gooien. Wilde paarden vinden deze plant heerlijk maar… ondervinden er hinder van. Er is bij dit wilde gedrag zelfs sprake van heuse dierenmishandeling (kunnen dieren zich buiten hun weten om zelf mishandelen?), zo oordeelde het ‘College van Beroep voor het bedrijfsleven’ dat verwijst naar ‘het Besluit houders van dieren’ waarin staat dat dieren niet gehouden mogen worden in ‘weiden die daar niet geschikt voor zijn’. De paarden in de Oostvaardersplassen zijn weliswaar ‘wild’ maar gelden als ‘gehouden dieren’ (Gelukkig zijn Schuld en Boete in de dierenwereld onbestaande begrippen, men moet er niet aan denken wat er van ons mensen zou worden). Ergo: Een slepende kwestie volgde tussen partijen die ‘wild’, ‘natuur’ en ‘vrijheid’ allemaal op hun eigenwijze wijze invulden. De begrippenkermis is nu na jaren uitgevochten en Staatsbosbeheer dient al die stoute planten rap te verwijderen.
Dat werd natuurlijk hoog tijd. Laatst zag ik ook al een ongeoorloofde boomwortel zich door ons prachtige asfalt boren en even verderop zowaar een openlucht me-too'tje van een opdringerige dwergpony. Schandelijk gewoon. Is die natuur nou helemaal gek geworden! is dan de primaire reactie waarna men vervolgens, na die eerste verontwaardiging, direct melding maakt bij de Stichting Aanpak Misstanden Natuurbeheer. Een volkomen natuurlijke reactie op onwenselijk natuurlijke verschijnselen.
De oplossing ligt wellicht in een herdefiniëring van het begrip ‘Natuur’ en onze beleving daarvan. Even out-of-the-box met onze vastgeroeste empathische waarden. Vrije beesten in de vrije natuur, dat geeft maar viezigheid, het kost bakken geld en de dieren worden er ook al niet beter van. Het doel van onze missie tenslotte. Gesponsord entertainment biedt mogelijkheden, en waarom niet? Nu alles een ‘beleving’ dient te zijn en half Nederland is verpretparkiseerd ligt het voor de hand dat we ‘De Natuur’ ook gewoon in een degelijk format gieten. Een dierentuin 2.0 (werktitel; Big Brother, back to nature/ Noah’s arc live!) Laat wat wilde beesten en beschaafde mensen los in een groot natuurgebied en verder niks meer aan doen. Hek eromheen, camera erop richten, wereldhit! De revenuen van deze travestie stromen natuurlijk deels terug naar Natuurmonumenten.
Die organisatie heeft in naamgeving eigenlijk de tragische boodschap reeds verborgen; Het betreft hier natuur maar het heeft de status van ‘monument’ nodig om te overleven. Een lyrischer omschrijving van ‘uitstel van executie’ en ‘ten dode opgeschreven’ is nauwelijks denkbaar. Natuurlijk.