Naar links, naar rechts

Daags voor de EK wedstrijd Turkije - Nederland bezocht ik, samen met mijn jongste zoon, de Poolse hoofdstad Warschau en het drie uur rijden verderop gelegen Krakau en Oświęcim. Vandaar is het een klein uurtje rijden naar de grens met Slowakije. Wellicht moeten de jongere lezers van mijn column eerder denken aan het Europees Kampioenschap 2024 dan aan de voor mij gekozen bestemming, het voormalige vernietigingskamp Auschwitz-Birkenau. Ik neem het hen niet kwalijk, verre van dat zelfs. Met Slowakije, Polen, Oostenrijk, Oekraïne en natuurlijk Duitsland als deelnemende landen, heel logisch zelfs! En voeg daar het inmiddels over de hele wereld beroemde, door de Snollebollekes gezongen supporterslied ‘Naar links, naar rechts lalalalalala’, aan toe en je bent helemaal in de sfeer van het laatste succes van Oranje tegen de Turken.

Ook ik heb genoten van de beelden van hossende Oranjesupporters die in de straten van Leipzig en Berlijn van links naar rechts schoven. Maar ik heb er na mijn bezoek aan het meest verschrikkelijke vernietigingskamp van Nazi Duitsland toch zeer gemengde gevoelens aan overgehouden. Met het van ‘Links naar Rechts’ opschuiven na de laatste verkiezingen was ik al niet zo content. Laat duidelijk zijn dat ik de uitslag van de verkiezingen vanuit democratisch opzicht respecteer. Maar het voelt wel alsof ik naar een paar ministers en staatssecretarissen zit te kijken die voor hun aanstelling nog tot een bloeddorstige hondensoort behoorden en zich bij de Koning presenteerden als plotseling tot vegetariërs omgeturnde bruine wolven. U zult mij nu wellicht tot de orde roepen en zeggen dat ik dit kabinet een kans moet geven. Nou ik heb geen keus en dus zie ik de toekomst met een weinig vertrouwen tegemoet want nog geen drie dagen nadat Dick Schoof in het Torentje was ingetrokken werd meneer Milders alweer de ouderwetse Twitterende Geert Wilders en volgde de 1e vice premier van dit verscheurde politieke land Fleur Adema slaafs zijn voorbeeld en twitterde ze tijdens het eerste Kamerdebat er lustig op los over het favoriete PVV-onderwerp: hoofddoekjes.

Maar even terug naar Links… en naar Rechts en de oorsprong van deze column. Ik heb het hier over de Holocaust en dus de moord op bijna 6.000.000 Joden en 5.000.000 etnische Polen en Russen, Sinti, Roma, communisten, homoseksuelen, gehandicapten, vrijmetselaars, ‘asocialen’, schrijvers, dichters en politiek anders denkenden. Hierbij zijn de vele miljoenen aan Duitse kant strijdende en geallieerde soldaten en burgerslachtoffers niet eens meegerekend. Ik kwam een kleine week geleden aan op de Judenrampe (overslagperron) in Birkenau (Auschwitz 2) waar ten tijde van de Tweede Wereldoorlog de veelal uit Joden bestaande gedeporteerden door SS’ers en artsen als Jozef Mengele naar links of naar rechts werden verwezen. Wie naar links werd gedirigeerd ging direct de gaskamer in. Wie naar rechts werd verwezen had ‘geluk’ en moest keihard werken tot de dood erop volgde of gewoon voor ‘de lol’ werd gemarteld en vermoord.

Ik zal nooit meer op een onschuldige manier naar de in Oranje hossende meute kunnen kijken zonder dat ik ook even zal moeten denken aan de miljoenen doden waaronder ook de 45 Joodse inwoners van Voorne-Putten die nimmer meer terugkeerden uit de hel van Auschwitz.