Na #MeToo zijn burgemeesters aan zet om #HereToo te zeggen

#MeToo beheerst wereldwijd de sociale media. Vrouwen vertellen in groten getale over de gevallen van seksuele intimidatie of geweld die zij hebben meegemaakt. Het initiatief tot #MeToo werd tien jaar geleden genomen door Tarana Burke, en nam recent een grote vlucht sinds actrice Alyssa Milano opriep de hashtag te gebruiken om de omvang van het probleem helder maken.

Maar de kracht van #MeToo zit hem niet in de cijfers. Die wijzen al jaren uit dat wereldwijd een derde van de vrouwen met geweld te maken krijgt, en dat in Nederlandse grote steden meer dan 80% seksueel geïntimideerd wordt. De kracht ligt in de verhalen van vrouwen die ineens een naam en een gezicht hebben. Dat bijna iedere vrouw die je kent – je naaste collega, je nichtje, je schoonzus, een goede vriendin – op zijn minst seksueel geïntimideerd is en vaak erger. Dat komt harder aan dan een onpersoonlijk percentage. Voor veel vrouwen een eye-opener omdat ze het gevoel hadden alleen te staan. Voor veel mannen een eye-opener omdat ze beseffen dat bijna alle vrouwen die zij kennen “Me too” kunnen zeggen.

Daarnaast groeit met #MeToo het besef van het effect van seksuele intimidatie en geweld op de levens van vrouwen en meisjes. Hoe vrouwen continu bezig zijn de wereld om zich heen voor potentieel gevaar te scannen. Een andere route nemen, omdat die ene straat te donker is. Hoe ze na het uitgaan hun hakken uitdoen en op blote voeten naar huis lopen, zodat ze kunnen wegrennen als het nodig is. Hoe ze de man die naar hen lacht niet durven aan te moedigen met een glimlach terug. En diezelfde man niet boos durven te maken door niet terug te glimlachen. Hoe ze de bijna lege coupé niet in durven. En in de drukke coupé zo proberen te staan dat niemand iets kan proberen. Het effect van seksuele intimidatie of geweld beperkt zich niet tot het moment dat het gebeurt. De angst ervoor is een factor die bij de overgrote meerderheid altijd ergens meespeelt.

Met de eye-openers van #MeToo moet het niet stoppen. Het is hoog tijd voor een gecoördineerde aanpak daar waar het probleem speelt: op lokaal niveau. Seksuele intimidatie en geweld vinden plaats op straat, in het uitgaansleven, in het OV, bij verenigingen, en thuis. Daarom roept UN Women Nederland gemeenten op om actie te ondernemen, met de burgemeester voorop.

Met politie en OM kunnen burgemeesters stimuleren dat iedere aangifte van seksuele intimidatie en geweld serieus genomen wordt, en dat er toezicht komt daar waar dat het meest nodig is. Gemeenten kunnen partijen als OV-uitvoerders, horeca-uitbaters en verenigingsbesturen aanzetten tot beleid tegen seksuele intimidatie. En gemeenten kunnen de openbare ruimte veiliger maken. Bovendien kan juist op lokaal niveau de discussie gevoerd worden over hoe seksuele intimidatie te voorkomen is. Met vrouwen en meisjes, maar vooral ook met mannen en jongens. De eerste stap is om het probleem te erkennen en als gemeente te durven zeggen: ‘#HereToo’.