Na dat waterkanon ga ik nog harder actievoeren voor het klimaat

In mijn SP-tijd heb ik vele demonstraties meegemaakt, gezien en ook een aantal (mede)georganiseerd. Demonstraties en/of acties rondom de zorg, huren, OV, kernenergie, schaliegas en de politie. Lokaal, provinciaal en landelijk. Allemaal vreedzaam en aangekondigd en volgens de 'regeltjes'. Behalve dan die ene keer in Middelburg. Als Zeeuws Statenlid hebben ik samen met de fractie en vele anderen de Spoorbrug geblokkeerd om aandacht te vragen voor de onveilige situaties voor fietser en voetgangers door onder andere autoverkeer. En dat heeft (samen met andere acties) ervoor gezorgd dat de brug nu alleen nog voor langzaam verkeer toegankelijk is geworden. Dit was mijn eerste echte burgerlijke ongehoorzaamheidsactie. 'Natuurlijk' stond ik erbij op de voorste rij en nog wel in het midden…..met een autobumper tegen mijn knieën. En wat voelde al die acties en demo’s goed!

Ik volg Extinction Rebellion (XR) al een tijdje. Via alle soorten media. Blikken soep en/of verf leeggieten, vastlijmen aan schilderijen of talkshowtafels, mijn activistische hart maakte er vreugdesprongetjes bij. In tegenstelling tot bij andere personen (in mijn omgeving 😉). Deze op het randje en controversiële manier van vreedzaam aandacht vragen, actievoeren voor een goede zaak sprak en spreekt mij enorm aan. Net als de blokkades van bijvoorbeeld de A12 of bankgebouwen. Burgerlijke ongehoorzaamheid in optima forma uitgevoerd. Want het blijkt nodig! Polderen is niet meer van toepassing als het gaat over klimaatzaken. Het is geen 5 voor 12 meer maar 5 seconden voor 12.

Een eerste soort van live kennismaking met de klimaatrebellen was via een Instagram livestream toen heel veel mensen op een terrein met dure privévliegtuigen aan het protesteren waren. Velen hadden zich op diverse manieren vastgeketend aan de toestellen en anderen waren op het terrein aan het rondfietsen. Wat een geweldig gezicht! En wat een mooie energie spatte er van mijn scherm af.

Mijn belangstelling en interesse waren helemaal wakker geworden. 28 januari 2023 was er de vijfde A12 blokkade, bij Den Haag. Ook deze heb ik via Instagram live gevolgd. Wat had ik daar al graag bij gezeten in die tunnelbak. Het moment dat ik zeker wist dat ik er een volgende keer bij wilde zijn was nadat ik het boek ‘Rebelleren voor het leven’ van Rozemarijn van het Einde uitgelezen had. Mijn activisme was weer helemaal opgeschud. Wat een power en mentale energie straalt en draagt zij, als dominee, uit.

11 maart 2023, iets voor 12 uur schalt er door het Haagse bos: "What do we want!! Climate justice! When? NOW!!" en van diverse kanten stromen lange rijen mensen de A12 op. Marelle en ik, wij liepen daar tussen... En wat een dag was dat. Een onvergetelijke minuut stilte, zo stil dat je een vlieg een scheet kon horen laten. Diverse sprekers die je tot op het bot raakten. Leuzen, toeters, trommels, pannen(deksels), op (kli)maat herschreven liedjes en vooral vreedzame saamhorigheid, kenmerken deze middag.

Wij waren al vertrokken toen om een uur of vijf de politie het bevel kreeg om tot ontruiming over te gaan. Buiten alle proporties werd er met een 'nevelstraal' uit nota bene een Duits waterkanon op de vreedzame activisten gespoten. En ook op de mensen die buiten de blokkade aanwezig waren (de rest van het verloop is elders uitvoerig terug te vinden). Met ontzetting zagen wij in de trein deze beelden. Het tegengestelde is hier mee bereikt……de volgde blokkade zijn wij er zeker weer bij… en dan tot het einde!! En ik vermoed dat wij niet de enige zijn die er zo over denken…….