De kwaadaardigheid van IS-leider Abu Bakr al-Baghdadi is niet uniek
Het succes en de gruweldaden van IS worden niet bepaald door een vermeend geweldsmonopolie van moslims. Hun voorman Abu Bakr al-Baghdadi gebruikt dezelfde methoden als alle gewelddadige fascistenleiders. Dit is wat veel moslims bedoelen wanneer zij stellen dat IS niets met islam te maken heeft.
In de videoboodschap van Abu Bakr al-Baghdadi die IS begin juli via de website Vice News publiceerde legt de leider zijn standpunten uit. Daarin wordt al snel duidelijk welke sluwe tactieken, die los staan van de islam, door hem worden gebruikt om mensen aan te zetten tot geweld.
Allereerst dringt al-Baghdadi zijn volgelingen een schuldgevoel op. Hij legt uit hoe het vorige kalifaat op haar knieën is gedwongen, hoe moslims sindsdien vernederd zijn en dat daarmee geweld gerechtvaardigd is. Al-Baghdadi benadrukt dat moslims tot nu toe moesten gehoorzamen aan hen opgelegde wetten en verwijt hen dat zij dit hebben laten gebeuren. Nazikopstukken hanteerden in wezen eenzelfde soort retoriek. Het Duitse volk werd ook wijs gemaakt dat het na de nederlaag van de Eerste Wereldoorlog hun plicht was de macht en status van Duitsland in ere te herstellen.
Zondebok Uit de boodschap van al-Baghdadi wordt duidelijk hoe zwart-wit de man denkt, volgens hem bestaan er in de wereld slechts twee kampen. Enerzijds die van de voorvechters van het kalifaat, de zogenaamde ware moslims, en anderzijds die van de moslimhaters en hun bondgenoten. Bondgenoten die geleid worden door Amerika en Rusland en die gemobiliseerd zijn door de Joden. Dit is, ironisch genoeg, een onderwerp waar IS en een deel van hun Nederlandse tegenstanders elkaar in vinden. Zij die IS hekelen maar denken dat het een zionistische campagne is geven, hoe wrang ook, net als IS zelf de Joden de schuld voor wat er in het kalifaat aan onmenselijkheid plaatsvindt.
Het behoeft weinig uitleg dat ook het aanwijzen van een zondebok een oude truc is. Zo gaf de Romeinse keizer Nero al de christenen de schuld van de grote brand van Rome in het jaar 64 waarna zij op grote schaal door hem werden vermoord.
Leugens In zijn boodschap aan de moslimwereld stelt al-Baghdadi ook dat Irak niet van de Iraqis is en Syrië niet van de Syriërs, het is volgens hem in eerste instantie het oude kalifaat dat nieuw leven ingeblazen moet worden. Hiermee claimt al-Baghdadi het recht de soevereiniteit van het Irakese en het Syrische volk te mogen schenden. De Russische annexatie van de Krim en mogelijk die van Oekraïne en Wit-Rusland is een vergelijkbaar voorbeeld. Poetin gebruikt daarvoor in wezen dezelfde geschiedkundige argumenten als al-Baghdadi door te stellen dat het ooit Russisch grondgebied was, waardoor bloedvergieten gerechtvaardigd is.
En Al-Baghdadi kent nog een oude truc, hij vertelt zijn volgelingen dat zij de strijd niet kunnen verliezen omdat Allah aan hun zijde staat. Hoog verheven boven de rest van de mensheid zouden alleen al-Baghdadi’s volgelingen onoverwinnelijk zijn. Pure propaganda die de kruisvaarders, de Ridders van Christus, duizend jaar geleden al gebruikten in hun heilige strijd.
Onderdrukking De mensen die al-Baghdadi bespeelt mogen zich vanuit historisch perspectief wreken, vinden ze. Ze zien het als een plicht voor hem te vechten en wanen zich onoverwinnelijk. Met dergelijke redenaties bouw je een kamikazeleger van blinde agressors.
Natuurlijk wendt Abu Bakr al-Baghdadi hierbij op sluwe wijze de islam aan met haar wetten en gewoontes, de Koran, de wijze woorden van geleerden, alles om mensen te kunnen chanteren die hij nodig heeft voor zijn strijd. Maar de misleidende retorische trucs die al-Baghdadi gebruikt om zijn volgelingen en anderen te onderdrukken zijn van alle tijden. Die zijn niet voorbehouden aan moslims, daar is ieder kwaadaardig mens toe in staat.
(Noot van de redactie: Nelle Boer publiceerde dit stuk onder het pseudoniem Nizar Mourabit. In oktober 2014, na openbaring van zijn pseudoniem door De Correspondent is de auteursnaam gecorrigeerd.)