Moslims als brandstof voor de media

NRC plaatste op 7 oktober jongstleden een artikel over de Volkswagen Golf. Een uitgebreid verhaal over hoe dit dieselmechanisme, als opvolger van de Kever, de afgelopen vijftig jaar de harten wist te winnen van vooral de Nederlandse middenklasse, maar in alle lagen van de bevolking waardering kreeg. Het artikel beschrijft de geschiedenis, de ontwikkeling, het mechanisme, de variaties en het karakter van de Golf, en waarom deze een blijvende favoriet is van veel automobilisten, waaronder Angela Merkel.

Een technisch artikel zoals dit zal naar mijn idee niet direct de aandacht trekken van de gemiddelde lezer, die eerder geprikkeld wordt door slecht nieuws en drama. Dus bedenk je als journalist een provocerende foto om het publiek te lokken. Mensen zijn nu eenmaal visueel ingesteld. De journalist had kunnen kiezen voor een foto van bijvoorbeeld een bijna naakte vrouw die poseert op of naast de auto, of een vrijend stel met hun voeten uit het raam stekend. "Seks verkoopt" al jaren, maar tegenwoordig kun je kennelijk ook moslims provoceren voor aandacht. De keuze viel op een foto waarop drie mensen op een parkeerplaats in Keulen schijnbaar knielen voor het gebed, met het onderschrift "Moslims", alsof dat een of ander ras is.

De hoek van de foto echter suggereert bijna alsof ze een Volkswagen Golf aanbidden. Als er iets is dat moslims absoluut nooit zullen doen, is het wel objecten aanbidden, aangezien dat in de islam ten strengste verboden is. De foto is in dat opzicht bijzonder beledigend, of kan op zijn minst zo worden opgevat. Helemaal omdat de foto lijkt te zijn geplaatst als publiekstrekker boven een verder behoorlijk technisch en voor velen misschien saai artikel.

Sommigen zullen wellicht zeggen dat de journalist dit niet zo bedoelde of het simpelweg niet wist. Maar slachtoffers hebben meestal weinig aan intenties achter schadelijke acties. Het is namelijk het slachtoffer dat de pijn bepaalt. Op deze manier "moslims" gebruiken als brandstof voor aandacht, zonder enig respect voor hun imago, is niet goed te praten. Journalisten weten heel goed hoe ze de aandacht van lezers kunnen trekken en zullen zelden zomaar onbewust dergelijke keuzes maken.

Het feit dat dit artikel toevallig op 7 oktober werd geplaatst, zie ik als een tweede belediging.

Technisch wordt 7 oktober 2023 door het zionistische programma en propaganda gebruikt om de onschuld op zich af te roepen voor 75 jaar annexatie van Palestina en de genocide op Palestijnen.  Door een zogenoemde actie van Hamas op 7 oktober 2023, re-actie in dit geval, word het excuus gevoed dat de apartheidsstaat Israël, technisch illegaal, uit een soort van zelfverdediging duizenden Palestijnse kinderen moest doden door tonnen explosieven te droppen op de al vluchtende bevolking, die zich in een doodlopende val bevond. Alsof deze annexerende groep zionisten een excuus nodig hebben om überhaupt te annexeren. Dat is namelijk de modes operandi sinds 1948 toen 800.000 Palestijnen moesten vluchten en Palestina de naam Israël kreeg opgedrongen. En het motief of het verzonnen ‘excuus’ dat alle moslims zogezegd (potentieel) terroristen zijn en daarom moeten worden uitgeroeid komt uit diezelfde zionistische koker die door propaganda en het slachtoffer te spelen vernietigingswapens cadeau krijgt van onder andere Nederland om de verzonnen pijn te stillen.

Is de keuze voor 7 oktober als publicatiedatum daarom dan puur toeval, of probeerde men moslims of pro-Palestijnse mensen op een slinkse manier "op de knieën" te dwingen zoals op de foto? Allah mag het weten, zeg maar…

Hoe dan ook, het begon niet op 7 oktober 2023. Het begon al veel eerder, met de deportaties vanuit Nederland naar de gaskamers. Daarna in 1947, kwamen de deportaties van overlevende Joden naar een zogenaamd reservaat in het Midden-Oosten, ver weg van het Europese schuldgevoel. Palestijnse gastvrijheid veranderde vanaf 1948  tot op de dag van vandaag  in een nachtmerrie van 75 jaar vluchten, trauma's, verlies van dierbaren, verlies van kinderen, verlies van ledematen, of de dood. De lugubere mediabeelden als hun getuige.

Je kunt blijven discussiëren over hoe je de foto moet interpreteren ten opzichte van de inhoud van het artikel, en de onschuld ervan verdedigen. Maar er bestaat zoiets als zorgvuldigheid en de journalistieke verantwoordelijkheid om in te zien dat een groep die al decennia wordt geteisterd door negatieve beeldvorming, als brandstof voor het zionisme in dit geval, extra kwetsbaar is voor suggestieve inhoud.

En trouwens, ik zou de Golfoorlog en de slachting van twee miljoen Irakezen er ook nog bij kunnen halen. Het zou mij in ieder geval verbazen als dit tijdens het kiezen van de foto niet door het hoofd van deze journalist is geschoten.

Waar een Golf ons wel niet heen kan brengen…