Mona Keijzer legitimeerde het verdacht maken en in de hoek plaatsen van moslims
Dat is kwalijk omdat we van Wilders inmiddels weten dat hij een moslimhater is.
Op 24 mei jl. heb ik namens 11 personen aangifte gedaan tegen Mona Keijzer vanwege de uitspraken die zij deed tijdens de uitzending van Sophie & Jeroen d.d 17-05-2024. Die uitspraken waren onder andere ‘Veel asielmigranten komen uit landen met een islamitisch geloof. We weten dat daar Jodenhaat onderdeel is (bijna) van de cultuur’ en ‘ontkent u dan dat bij mensen met een islamitisch geloof antisemitisme vaak onderdeel is van de cultuur?´
Inmiddels is de aangifte geseponeerd door het OM. Over dat sepotbesluit is het een en ander geschreven, en eergisteren (17-07-2024) werd er een radio-item aan geweid. Historicus Kasim Tekin was in de uitzending aanwezig om de aangifte inhoudelijk toe te lichten. Ook waren twee advocaten in de uitzending om het sepotbesluit te bespreken. Helaas verzandde de uitzending daardoor in een juridisch steekspel, waardoor het inhoudelijke aspect van het onderwerp werd ondergesneeuwd. Dat is jammer, want het gesprek zou moeten gaan over de vraag waarom Keijzers uitspraken nou precies zo beledigend zijn.
Het meest duidelijke aspect van dat beledigende karakter is dat Mona Keijzer wel even voor moslims bepaalt dat bij hen antisemitisme vaak onderdeel is van de cultuur. Dat is nogal een aantijging. Antisemitisme is namelijk een beladen term, die meteen de Holocaust (en andere pogroms) in herinnering roept. Door moslims antisemitisme dan wel Jodenhaat in de schoenen te schuiven, brengt ze hen impliciet in verband met (de wil tot) geweld tegen Joden.
Ter onderbouwing hiervan beroept ze zich op twee onderzoeken, maar die onderzoeken tonen geenszins aan dat in landen met een islamitisch geloof Jodenhaat (bijna) onderdeel is van de cultuur, of dat bij moslims antisemitisme vaak onderdeel is van de cultuur.
Het eerste onderzoek zou bewijzen dat 67% van de mensen in Islamitische landen de gruwelijke slachtpartij van Hamas op 7 oktober een ‘legitieme verzetsoperatie’ vond. Maar dat zegt niets over antisemitisme. Een legitieme verzetsoperatie tegen wie, immers? Tegen Joden of tegen Israël? Door dat niet te specificeren, is het aan de respondenten zelf overgelaten om dat aspect van de vraag invulling te geven. Daardoor kan men de vraag heel wel mogelijk geïnterpreteerd hebben als ‘vindt u de aanval van Hamas op 7 oktober een legitieme verzetsoperatie tegen Israël?’ En kritiek op Israël – ook militante kritiek – is geen antisemitisme.
Het tweede onderzoek stelt dat antisemitische opvattingen vooral zouden spelen onder moslims die een fundamentalistische geloofsopvatting hebben. Maar wat een fundamentalistische geloofsopvatting zou zijn, hoe antisemitisme precies is gedefinieerd en hoe dat onder die groep zou zijn geïdentificeerd, is onduidelijk. Ook dit is dus geen zuivere koffie. Dat Keijzer – als jurist en oud advocaat - deze onderzoeken desalniettemin gebruikt als ‘onderbouwing’ voor haar stellingen, doet het aanzien van de beroepsgroep dan ook geen goed.
Wat dat betreft ben ik blij met de bewoordingen die het OM gekozen heeft om het sepotbesluit toe te lichten: “Als politicus zou Keijzer in staat moeten zijn haar om haar woorden zorgvuldig te kiezen en haar stellingen te onderbouwen, ook tijdens een talkshow live op televisie. Dat geldt bij uitstek voor uitingen over minderheidsgroepen. Zij zijn extra kwetsbaar wanneer zij belasterd worden. Keijzer is hierin onvoldoende zorgvuldig geweest. Zij deed herhaaldelijk stigmatiserende uitspraken over groepen mensen wegens hun afkomst of godsdienst, zonder deze van voldoende nuance te voorzien.”
Daar komt bij dat de verweten uitspraken gedaan werden in aanloop naar de Europese verkiezingen. Dit op een moment dat, gezien de daaraan voorafgegane verkiezingswinst van de PVV, antimoslim sentimenten steeds algemener geaccepteerd zijn geraakt. Waarschijnlijk waren Keijzers ongefundeerde uitspraken dan ook verkiezingsretoriek. Verkiezingsretoriek over de rug van een minderheid, welteverstaan.
Hiermee legitimeerde zij het verdacht maken en in de hoek plaatsen van moslims, dat overigens al decennia gaande is. Dat is kwalijk omdat we van Wilders inmiddels weten dat hij een moslimhater is. Maar Keijzer heeft nog een zweem van redelijkheid om zich heen. Door vanuit dat persona haar verdachtmaking via de talkshowtafel de huiskamers van Nederland binnen te brengen, zette ze de deur voor het antimoslim gif in de samenleving nog wat verder open. En om dat een halt toe te roepen, hebben wij aangifte gedaan.