Ik moest lachen om 'Renate' van der Gijp

Tot de ongebruikelijke kanten aan mijn persoonlijkheid behoort het gegeven dat ik nooit heb kunnen begrijpen wat er nou aan is, dat gedoe met een bal. Op welke wijze en met welk achterliggend doel dan ook. Tegelijk zie ik met schrik de tocht door de geestelijke woestijn tegemoet als in de media wekenlang alles maar dan ook alles van waarde moet wijken voor handelingen in een of ander Koreaans wintersportstadje.

Het moest dus tot maandagochtend 5 februari 2018 duren voor ik – door de #ophef geïnspireerd – het item van Voetbal Inside met ‘ Renate van der Gijp ’ bekeek. Die man heeft bepaald een komisch talent en ik lag onder de tafel van het lachen. Toch bespotte Gijp de dappere VRT-verslaggever Van Spilbeeck die voortaan als vrouw door het leven gaat en daarbij de zegen heeft  van vrouw en kinderen. Johan Derksen voegde er met juffrouw Ank aan toe dat hij dit niet normaal vond maar bijzonder. Hij dacht niet dat zijn vrouw bij hem zou blijven als hij Johanna zou worden, wat overigens een fraaie bij hem passende Zeeuws-gereformeerde voornaam zou zijn.

Ik vond het allemaal niet zo erg. Het COC en het Transgender Netwerk daarentegen wel. Deze organisaties zijn zo verontwaardigd over de onderhavige uitzending van Voetbal Inside dat zij tot een sponsorboycot oproepen. De PvdA en Groen Links hebben zich inmiddels bij deze oproep aangesloten.

Ai, ai, ai, wat was dat toch met mijn gevoel voor humor, dat ik zo had moeten lachen om Van der Gijp? Was het net zoiets als met het racisme, dat je denkt ‘homofobie’ is mij vreemd, maar in feite heeft het zich diep in mijn onderbewustzijn genesteld. Zou dat het zijn? Was ik een slecht mens? Ik onderzocht mijn geweten en het was rein. Neem dat van mij aan. Ze zeggen wel eens: “Wie van U zonder zonden is, werpe de eerste steen”.  Toegegeven, maar in dit opzicht had ik niets te biechten.

Let wel: hij hield zich niet bezig met jonge katjes verdrinken, die Van der Gijp. Hij parodieerde een icoon van de Vlaamse televisie, een welbespraakt iemand die uitstekend in staat is haar levenskeuzes onder woorden te brengen. Dat blijkt ook uit de wijze waarop Van Spilbeeck de boel heeft geregisseerd en in beeld gebracht. Dat was een moedig optreden waarmee veel mensen die voor dezelfde dilemma’s staan, een hart onder de riem is gestoken. Het was emancipatie van het zuiverste water. Van Spilbeeck heeft wereldwijd indruk gemaakt om haar moed en haar bereidheid om te laten zien wie zij werkelijk was, ondanks alle vooroordeel en taboes die als een veenbrand woekeren onder de slappe bodem van deze zogenaamde libertijnse tijd.

Met hun felle reactie bewezen GroenLinks, de PvdA , het COC en het Transgender Netwerk het gelijk van Derksen: in onze samenleving is Van Spilbeecks keuze niet normaal maar bijzonder. Helaas. Iets is pas geaccepteerd als je er straffeloos grappen over kunt maken. Niet het feit dat mensen lachen om Renate van der Gijp laat zien dat er op het gebied van gender en keuzes binnen gender nog een wereld gewonnen moet worden maar juist de woede over zijn grappen. En net zo goed het feit dat veel bloggers, columnisten en twitteraars die het voor hem opnemen, er zo nadrukkelijk bij zeggen dat ze hem helemaal niet leuk vonden.

Het was wel leuk. En inderdaad, de strijd voor een vrije maatschappij waarin je kunt zijn en tonen wie je bent, die is nog lang niet gestreden.