Misschien bestaat er wél zoiets als slechte publiciteit

Voor verschillende Nederlandse groothandelsbedrijven en de internationale merken was de afgelopen week, op zijn zachtst gezegd, een drama te noemen. Zo heeft de HEMA het voor elkaar gekregen om roti te verkopen zonder roti, probeert de Kruidvat onze kleintjes alvast op een speelse wijze kennis te laten maken met een bekende amateurschilder uit de vorige eeuw , werd er door de Engelse supermarkt keten Co-op reclame gemaakt voor chocolade paaseitjes met de tekst ‘Be a good egg. Treat your daughter for doing the washing up’, heeft het Duitse Nivea reeds excuses aangeboden voor zijn ‘White is purity’ deodorant campagne en zijn de Amerikaanse Black Lives Matter protesten door Pepsi met behulp van het opmerkelijk tv spotje ‘Live in the Moment’ in één klap gemarginaliseerd en gekaapt voor commercieel gewin.

Het zal je niet verbazen, dat er bij al deze situaties vanuit de consument met enige verbijstering en afkeer op deze acties is gereageerd, met als gevolg het uit de handel halen van producten of het stoppen van de reclamecampagnes. Dat het PR-technisch gezien mogelijk ‘niet zo’n plezierige week is geweest’ voor deze bedrijven is vervelend voor hen, maar laat wel in één keer het spectrum van sociale problematiek en tekortkomingen aan begrip en kennis zien, met betrekking tot verschillende bevolkingsgroepen en seksen in de westerse maatschap. Toch ben ik er zo goed als volledig van overtuigd dat geen enkele van de bovengenoemde bedrijven willens en wetens deze acties hebben ondernomen om hun consumenten in het harnas te jagen, of de publiciteit op te zoeken door een controversiële campagne te starten. Dat er geen opzet in het spel is, maakt het echter niet minder belangrijk om bij deze marketing en verkoop blunders stil te blijven staan. Immers, van je fouten kun je leren.

Als we naar de blunders kijken van de HEMA en de Kruidvat zijn deze toch zeker wel van een kleiner kaliber dan hun internationale collega’s. Niet omdat deze als minder ongepast en tactloos ervaren kunnen worden, met name het frappante kleurboek, maar omdat deze blunders hoogstwaarschijnlijk door menselijk onbenul of nalatigheid tot stand zijn gekomen. Dat een kleurboek, met daarin een kleurplaat te vinden zou kunnen zijn met een personage die enige gelijkenis zou hebben met Adolf Hitler, zou inderdaad over het hoofd gezien kunnen worden. Echter het over het hoofd zien van een personage met een Charlie Chaplin snor staand in vol ornaat met op zijn linker mouw een duidelijk hakenkruis en een uitgestrekte houding kan alleen maar gemist zijn als er geen kwaliteitscontrole bij de uitgever van het kleurboek of de Kruidvat aanwezig is geweest.

Wat Trifora, de uitgever, echter aangeeft is dat hun kleurboeken wel degelijk gecontroleerd worden, maar dan met name op de juiste vertaling. Zullen zij bij het uitgeven van een leesboek ook alleen de plaatjes bekijken? Het is in ieder geval wel ‘mooi’ om te zien dat Kruidvat in ieder geval hun slogan eer aan doet. Immers, dit kleurboek was inderdaad ‘verassend’ en zal zeker voor een ‘voordelig’ prijsje in India geproduceerd zijn. Wat betreft de HEMA hoef ik hier niet veel woorden aan vuil te maken. Dat jullie houden van stamppot is algemeen bekend, maar dat betekent niet dat alles op het menu door elkaar heen geprakt moet kunnen worden. Roti zonder roti maar met rijst, blijft gewoon kerrie met rijst. Ik begrijp dat deze woorden niet zo lekker in de mond liggen als het gerecht Roti, maar doe de volgende keer gewoon een Google search.

Dat de gemaakte blunders bij de HEMA en de Kruidvat gemaakt zijn, doordat men het één en andere over het hoofd heeft gezien, of dat deze langs de kwaliteitscontroles zijn geglipt kan ik mij nog enigszins in vinden, echter dat deze argumentatie ook op zou kunnen gaan voor de reclamecampagnes van de supermarktketen Co-op, voor het huidverzorgingsmerk Nivea en de tweede in rang van de cola troon: Pepsi, dat komt er bij mij niet in. Immers kan het niet anders dan dat er bij alledrie de campagnes tientallen vergaderingen en focusgroepen zijn gehouden, om alles tot in de details af te wegen, te kneden en te vormen tot de best mogelijke campagne.

Hoe men vervolgens een reclamecampagne kan opzetten waarin een sekse wordt gestereotypeerd, een protest beweging wordt gebagatelliseerd en een campagne die door anderen in no time gebruikt werd om ‘white supremacy’ te promoten blijft dan ook voor mij een raadsel.

Of het nu zou kunnen liggen aan een beperkte diversiteit binnen het marketing team, een vertekend wereldbeeld, een grote dosis onwetendheid, of dat het hun gewoon niets kan schelen, dat is voor mij nog steeds niet duidelijk. Wat echter wel duidelijk is, is dat dit niet de laatste keer zal zijn dat dit soort campagnes de kop op steken. Wat ik voor de volgende keer wel zou willen adviseren aan een marketingteam die vergelijkbare dingen wil pitchen; bel eerst een goede kennis op en vraag ze: “Hé wat vinden jullie de slogan ‘White is Purity’?” Als het dan doodstil aan de andere kant van de telefoon wordt, heb je je antwoord!

Foto: CC Davidcallidae