Minister Schouten laat voorlopig 5700 arme gezinnen aan hun lot over

Er is een nieuw toeslagenschandaal in de maak. Deze dinsdag onthult de NRC dat zeker 5700 gezinnen in grote armoede leven omdat zij de toeslagen waar ze recht op hebben, toch niet krijgen. Meestal gaat het om gezinnen waarvan de ene partner arbeidsongeschikt is en de andere geen inkomen heeft. Men moet leven van een lage UWV-uitkering. Door een veranderde regeling voor eenverdieners uit 2009 komen ze in de praktijk niet in aanmerking voor toeslagen. Daardoor zakt het levenspeil ver beneden het bestaansminimum.

Gemeentes, waarvan de bestuurders zoals U weet zo dicht bij de mensen staan en van dat prachtige maatwerk leveren, gemeentes zijn sinds kort verplicht bij te plussen zodat de ergste ellende verdwijnt. Dat ging niet vanzelf. Arnhem moest door de rechter gedwongen worden dit te doen omdat de ambtenaren van die gemeente vonden dat het hun zaak niet was en het kabinet dit probleem maar mocht oplossen. Wat dat voor de slachtoffers betekende was blijkbaar van mindere betekenis.

Minister Carola Schouten van armoedebeleid onderkent de problematiek. De 5700 gezinnen zijn slachtoffer van regels die elkaar dwars zitten. Gevolgen van typisch Ruttiaans besturen, zou je zeggen. De christelijke bewindsvrouwe is hierdoor geraakt, schrijft ze aan de Tweede Kamer. Ze gaat erover in gesprek, onder andere met staatssecretaris Van Rij. Ook wordt er over deze kwestie gepraat door ambtenaren van Sociale Zaken en Financiën. De minister belooft meer nieuws voor het zomerreces. Dat hoeft dus geen oplossing te zijn. Uit alles blijkt dat de kwestie nog wel kan aanlopen. Het gaat toch maar om armoedzaaiers tenslotte, die vaak ook nog eens de stembus mijden.

Winston Churchill deed dat destijds anders. Bij urgente zaken zoals deze – en dit hoort voor een minister die Armoedebeleid in haar portefeuille heeft een zaak te zijn van de grootste urgentie - had Winston Churchill een stapel rode papiertjes op zijn bureau met daarop de woorden Action today! Die plakte hij op sommige memo´s. Als hij de volgende dag geen antwoord had waarmee hij daadwerkelijk verder kon, was de loopbaan van de verantwoordelijke ambtenaar in groot gevaar.

Het lamlendige stelletje in Den Haag ontbreekt het aan alle kanten aan gevoel voor zulke urgentie. In ieder geval als het zaken betreft die gewone mensen daadwerkelijk in hun dagelijks leven raken. Dan verzandt men steevast in uitstel en gelul. En die worden dan ook nog eens omlijst door mooie woorden. Zo van "Het is niet mijn dag maar die van de Groningers". Of een minister van armoedebeleid die ergens door wordt "geraakt".

Ga dan aan het werk. In Jezus´ naam.

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin.

Beluister Het Geheugenpaleis, de podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu; terugblik op carnaval.