Minister, moet ik mijn raadszetel opgeven?

Het is nu een geruime tijd bekend dat dit kabinet en minister Marja van Bijsterveldt van het CDA in het bijzonder voornemens zijn studenten die meer dan een jaar studievertraging hebben een boete van drieduizend euro voor te schotelen. Volgens de minister lopen studenten dan uit de pas en zijn ze zelf verantwoordelijk voor dat feit. Onder studenten heerst daar veel onvrede over, ook bij mij, omdat we ons niet in die redenering kunnen vinden. Studenten die veel studievertraging oplopen zijn volgens ons vaak helemaal geen lapswanzen, maar de ambitieuze studenten met veel plannen.

Daarom was ik 10 december ook bij de protestactie op de Dam, om te laten horen dat deze plannen wat ons betreft oneerlijk zijn. Het was een goed georganiseerde demonstratie met onder andere een leuk optreden van Goeiemiddag! die een hilarisch nummer zongen. De tekst begon met ‘Zit al acht jaar op mijn studie, lekker zuipen van mijn stufi. Heb vanavond weer een feestje, dus morgen skip ik mijn hoorcollege.’ Enerzijds vond ik het erg grappig omdat het de draak steekt met het beeld wat er over langstudeerders bestaat. Anderzijds denk ik dat uit de argumentatie van de minister blijkt dat dat beeld toch behoorlijk hardnekkig is. Daarom leek het mij nuttig om een beeld te geven van wat de gevolgen van deze maatregelen zullen zijn voor een random student, mijzelf.

Ik studeer sociologie en rechten. Sociologie als hoofdstudie, bij rechten een schakelprogramma richting staats- en bestuursrecht. Als je de jaren daarvoor nodig bij elkaar optelt ben ik zes jaar bezig als ik alles direct haal, wat nog net binnen de marges van Van Bijsterveldt valt. Maar dat is niet alles. Ik doe mijn studie op 2/3e snelheid omdat ik afgelopen maart verkozen ben tot lid van de gemeenteraad van Amstelveen voor GroenLinks, waar ik woon. Die baan kost me ongeveer 16 uur in de week en dat zou erg moeilijk te combineren zijn met een voltijdstudie. Dit betekent dat ik nog 2 jaar extra vertraging krijg waarvoor ik straks dus moet gaan betalen. Dat wordt dan zesduizend euro, alstublieft.

Buiten mijn raadslidmaatschap om ben ik hoofdredacteur van het Sociologisch Mokum, studieblad van UvA-sociologie, ben ik voorlichter bij het COC-Amsterdam, lid van de Opleidingscommissie sociologie en programmamaker bij De Balie. Laat ik hierbij vooropstellen dat dit niet stuk voor stuk tijdsrovende zaken zijn, maar al met al ben ik wekelijks tussen de 40 en 50 uur bezig. Voor al deze functies krijg ik niks betaald, hoogstens een kleine vergoeding. Dit doe ik allemaal omdat ik het leuk vind, nuttig vind, belangrijk vind, omdat ik bij al die zaken het idee heb iets wezenlijks bij te dragen aan de samenleving en/of de universiteit.

Als het plan van dit kabinet doorgaat, word ik gedwongen mijn raadszetel ter discussie te stellen. Dat doe ik dus nu. Ik verdien namelijk zoveel dat ik maar voor de helft van het jaar studiefinanciering krijg, dat is ook terecht. Als ik dan ga rekenen wat ik jaarlijks binnenkrijg en wat er via belasting en die boete straks van afmoet, ben ik net zo goed af wanneer ik alleen studeer op mijn studiefinanciering en daar wat bijleen. Dan moet ik wel weer voltijd aan de slag, of naast mijn raadswerk alle andere activiteiten staken. Er is dan geen directe noodzaak om mijn zetel op te geven, maar dit betekent dat ik enkel moet werken om mijn studie te kunnen betalen, niet omdat de overheid mij stimuleert om iets in dit land te willen betekenen.

Uiteindelijk zal ik die zetel niet opgeven, omdat ik me die ervaring, die eer en vooral ook die opdracht niet door een kabinet wil laten afpakken dat steunt op mensen die kopstoten uitdelen, in brienvenbussen urineren en die bang zijn voor alles wat kritisch nadenkt, maar ik maak me ontzettend kwaad.

Ik maak me kwaad omdat dit jongeren de prikkel ontneemt om te gaan doen wat ik bijvoorbeeld doe, politiek of maatschappelijk actief worden. Binnen zes jaar mijn studie er doorheen jakkeren en vervolgens zonder enkele ervaring de arbeidsmarkt opgaan, daar zitten werkgevers niet op te wachten. Bovendien moet je studietijd juist de periode zijn om je breed te oriënteren op wat je later in het leven wil en om je te ontplooien op gebieden waar je talenten zouden kunnen liggen. Als je jong bent liggen die mogelijkheden nog open. Dit kabinet, met haar simplistische redeneringen, schuift dat allemaal van tafel. Tuurlijk moet je mensen die de boel echt frustreren aanpakken, maar dat kan anders. Laat het bijvoorbeeld afhangen van hoeveel studiepunten iemand haalt en wat voor activiteiten diegene daarnaast doet. Dat is eerlijk, dit niet.

Daarom wil ik alle studenten die concrete voorbeelden hebben over de ontwikkelings-kaalslag die deze maatregel op henzelf of hun omgeving zal hebben, oproepen om die verhalen op te schrijven en te sturen naar alle mogelijke media die er oren naar hebben. De minister heeft aangegeven dat demonstreren geen zin heeft, maar ik zal mijn uiterste best doen om studenten de kans te geven zich echt op te leiden, in plaats van alleen een papiertje te halen. Ik hoop dan ook veel mensen 21 januari op het Malieveld te zien. Als de minister ons de oorlog verklaart, moeten wij onszelf verdedigen!