Minister Brekelmans moet maar in de leer gaan bij de Taliban

Die weten hoe je een oorlog moet winnen

Minister Ruben Brekelmans is druk bezig de strijdlust van het Nederlandse volk aan te wakkeren. Hij zegt openlijk dat wij in een grijze zone leven tussen vrede en oorlog. Hij waarschuwt tegen de cyberaanvallen die continu tegen Nederland worden ondernomen. Hij schaft tanks, fregatten en gevechtsvliegtuigen aan. Zijn defensienota  zinspeelt op een uitgebreider inzet van reservisten, die ook een wat dwingender karakter zou kunnen krijgen. Jongeren worden aangemoedigd een jaartje bij de strijdkrachten te hospiteren in de hoop dat zij blijven. Militaire vloggers en bloggers zoals generaal buiten dienst Mart de Kruif filosoferen over een maatschappelijke dienstplicht voor alle jongeren om zo de cohesie tussen generatiegenoten te bevorderen en de gedachte dat je niet alleen voor jezelf maar ook voor de maatschappij als geheel moet leven. Dat kan dan óók in een militair uniform. Gráág zelfs.

Het is – benadrukken alle spraakmakers – niet de bedoeling ten oorlog te trekken maar om die juist te voorkomen. De oude Romeinen zeiden het al: si vis pacem, para bellum. Als je vrede wilt, bereid dan de oorlog voor.

Met andere woorden: wij moeten er voor zorgen dat de Russen zich wel tien keer bedenken voor ze Europa binnenvallen. Zouden tanks, vliegtuigen en meer reservisten dan helpen? Zouden ze daar bang genoeg voor worden?

Er is geen enkele reden om het wiel opnieuw uit te vinden. Minister Brekelmans kan beter inspiratie zoeken bij landen die recent met succes vijanden hebben afgeweerd. Je komt dan meteen terecht in Afghanistan. Daar zijn eerst de Russen en daarna een Navo-coalitie onder leiding van de Verenigde Staten het land uitgezet. De Taliban zijn onze leermeesters. Nederlandse soldaten die die uitgezonden werden naar Afghanistan, kunnen dit getuigen. Ze waren alleen veilig in hun eigen compound. Buiten – in bermbommenland – liepen zij voortdurend gevaar. Het ziet er niet naar uit dat enig land het de komende decennia waagt Afghanistan binnen te vallen.

Daar kunnen wij iets van leren.

Een buitenlandse vijand die Nederland en andere Europese landen bezet, wordt geconfronteerd met een continue, genadeloze guerrillastrijd waarin onze mannen, vrouwen en transgenders overal onverwachts opduiken om dood en verderf te zaaien.  Overdag sta je als Nederlander op de tram. ’s Avonds vlieg je met je joy stick een kamizake-drone een kroeg binnen waar veel Russen komen.

Op hun communicatiekanalen horen de bezetters de hele tijd een zwoele vrouwenstem: “Kom in mijn armen. Ik ben Nederland. Ik ben de dood”. Hun cyberexperts krijgen dat niet weg want de onze zijn beter.

Represailles tegen de bevolking horen bij de collateral damage die een oorlog nu eenmaal met zich mee brengt. Over vrede wordt niet onderhandeld. Vrede komt als de bezette gebieden volledig worden ontruimd.

Om dit mogelijk te maken is een soort algemene volkswapening noodzakelijk. Iedereen moet vanaf het zestiende jaar militaire trainingen volgen in de guerrillastrijd. Het gaat erom dat kleine teams zelfstandig kunnen opereren en ruimte hebben om te handelen naar bevind van zaken. Er is wel een landelijke leiding maar die is ongrijpbaar. Datzelfde geldt voor de regering. Bij de militaire trainingen en de herhalingsoefeningen wordt steeds gekeken naar speciale talenten van de afzonderlijke deelnemers. Ze krijgen de kans zich in die richting te ontwikkelen, van sluipmoordenaar of scherpschutter tot ICT-specialist, infiltrant of dronepiloot. Waarschijnlijk is het niet erg zinnig jonge mensen uit hun omgeving weg te halen voor de dienstplicht. De militaire training kan beter worden geïntegreerd in het dagelijks leven.

Het reguliere leger, de luchtmacht en de marine blijven net als nu afhankelijk van beroepskrachten.

Hiertegen wordt over het algemeen ingebracht dat Nederland niet geschikt is voor de partizanenstrijd. Wie weet, maar dat geldt zeker niet voor het grootste deel van onze Europese bondgenoten. In landen als Italië of Polen is ongetwijfeld veel ruimte voor rondtrekkende krijgsbendes. De Nederlandse strijders vechten meer ondergronds. Ze zijn specialisten in stadsguerrilla en sabotage.

Het bouwen van ondergrondse forten – specialisme van Hezbollah en Hamas – is een optie die serieuze overweging verdient. Het lukt het getalsmatig en technologisch zeer geavanceerde Israëlische leger immers na negen maande nog steeds niet om de tunnelnetwerken in Gaza over te nemen. Europa moet de fout van Hamas vermijden die geen schuilplaatsen voor de bevolking bouwde. Dat dienen wij hier juist wel te doen. Ook worden trainingen van hoe te handelen bij een drone of raketaanval onderdeel van het dagelijkse leven.

Een beetje op die manier. Europa laat daarmee zien dat het geen agressieve macht wil zijn maar wie een van de landen op ons continent binnenvalt, komt waarschijnlijk nooit meer thuis.

Zo bereid je een oorlog voor waarvan je hoopt dat die nooit uitbreekt.

Bekijk Brekelmans’ defensienota hier. Brekelmans moet leren van de Taliban. Die weten hoe je een oorlog moet winnen. Anders bereidt hij ons voor op een dure nederlaag.

Bekijk het Russische antwoord op Full Metal Jacket van Stanley Kubrick hier. Hoe het de Russen in Afghanistan vergaat. Met Engels onderschrift, Rota 7, het meesterwerk van regisseur Fedor Bondarchuk, gebaseerd op een waar verhaal. 

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin zeker nu de laatste putten niet dicht blijken. Tevens noem ik de PVV een extreemrechtse partij.

Beluister Het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: een blik op het liberalisme