Mijn radicalisering

Weet je wat jullie met zijn allen moeten doen? Naar dit blog gaan: http://www.joop.nl/opinies/detail/artikel/28040_naar_vrede_in_het_midden_oosten/ En ook daar eens lekker actief gaan worden. Want hij heeft wel gelijk. En hij zegt eigenlijk wat Tofik nu onbewust denkt.

Ik hoef dit allemaal niet te weten van Dibi, hoor. Ik vind dit veel te dik aangezet. Eigenlijk vind ik het aandachtvragerij.

Rogier Brand, Tofik Dibi tracht zijn radicale gevoelens naar aanleiding van Gaza te relativeren. U vergelijkt Nederland kennelijk met Gaza. Dan snap ik wel dat de boodschap van reativering mist.

ik ben ook 'geradicaliseerd'. Ik steun de messenindustrie van Frankrijk. Nu 5 dagen terug kocht ik Quarré-les-Tombes een Opinel. De carbon-versie nr. 09 voor bijna 10 euro. 'Afzetters'.

Je bijdrage is diep persoonlijk. Dat is eerlijk. Niet iedereen kan dat waarderen (ik wel hoor...). Je overwegingen doen me denken aan de analyse die ik heb gemaakt vam mijn vader, geboren 1920. Hij was geen intellectueel, niet politiek actief. Maar toen het erop aankwam en voor de vraag gesteld werd, werd hij een deel van het Nederlandse verzet. Gewoon omdat dat enige rationele en voor de hand liggende reactie was op het gruwelijke onrecht wat Nederland was overkomen. Dat heeft hem op en over de rand van "het recht" gebracht. (wat voor recht dan ook geldt in die tijd). De beslissing, daartoe over te gaan was voor hem - denk ik - niet het grote probleem. De problematiek voor hem is dezelfde als die voor jou. In mijn geval : overtuigde Antizionist sinds de 70'er jaren : hoe kan nou het geloof in een denkbeeldige god een volk ertoe brengen, land in te nemen met het excuus, dat deze denkbeeldige god dit volk dit land heeft toebedeeld???? En dan nog jaren en jaren en met de modernste wapens dit afschuwelijk drogbeeld van de werkelijkheid te verdedigen, de dood van duizenden mensen en kinderen op de koop toe nemend???? En bovendien de wereld buiten dit "beloofde land", als passieve bondgenoot en getuige van de grofste misdaden tegen de menselijkheid, te instrumentaliseren voor deze vreselijke gekte? Je hebt gewoon gelijk. Het is toegestaan, je hersens te gebruiken en dit in de duidelijkste vormen aan te klagen, en wel zonder als jodenhater te worden verhoond. Maar doe er dan wat mee : verzet is in zulke gevallen iets heel natuurlijks en gewoon geoorloofd....maar doe het dan !

Het begon deze keer met de ontvoering van en moord op drie Israëlische tieners. Hamas werd aangewezen als schuldige en Israël begon met collectieve wraak op de Palestijnen. Hamas bleek uiteindelijk niet de dader te zijn, dood en verderf ging door, maar wie weet überhaupt echt nog waar het allemaal begon en waarom het maar blijft voortduren? Mag ik weten van Dibi hoe hij weet dat Hamas hier niet achter zat?

De radicalisering is wederzijds denk ik. Iedereen die wat genuanceerd is wordt dit steeds minder, komt ook voornamelijk door de sociale media. Voorstanders van een partij worden steeds meer voor die partij waardoor tegenstanders steeds meer tegen worden. Pro Palestijnen vergeten het primaire doel van de Hamas en de reden waarom zijn terroristen genoemd worden. Dat is niet door hun dappere gevechten, maar door hun laffe aanslagen met vrouwen en kinderen op markten en Pro Israeliers vergeten dat merendeel van de Gaza bewoond wordt door normale mensen die ook gewoon een leven willen.

Haat heeft de pijn nog nooit verzacht.

Dank Tofik Dibi, dat heeft u mooi verwoord, maar voordat u zichzelf helemaal opslokt in deze tragedie en grove schending van mensenrechten, probeer eerst eens achter dat rookgordijn te kijken. Welke onzichtbare partij is hier bezig Israël op te stoken. Hoe kan het dat dat land de kant van vrede opging en ineens omsloeg naar een radicale kant? Hoe kan dat? .. zou hierbij ook de vraag moeten zijn. Want eigenlijk is dat dé gouden vraag met het gouden antwoord, want als men die vraag weet te beantwoorden welke onzichtbare schaduw groepering hier achter zit en we weten nu zo'n beetje allemaal dat er meer is dan wij mensen bewust van zijn en dat het volk onwetend wordt gehouden. Als u achter dat rokende gordijn durft te kijken dan doet u uw politieke baan en uw gehele menselijke bestaan meer dan eer aan. De vraag alleen is: durft u dat?

== Ik weet niet waarom, maar ik voel mezelf radicaliseren. == Voor Tofik Dibi is radicaliseren blijkbaar: 1) het gevolg geven aan de lokroep van de 'eigen groep', 'wij'. De eigen groep is op de hand van de Palestijnen. 2a) het afstand nemen tot leden/vrienden uit de 'andere groep','zij'. De andere groep is op de hand van "Israël". 2b) Bij berichten over angst binnen de joodse gemeenschap denken: Goed zo. Moeten zij het beleid van Israël maar niet goedpraten. 3) wegvallen van nuanceverschillen. a) Turkse, Marokkaanse, Palestijnse en islamitische vlaggen worden over één kam geschoren (en TD lijkt daarin te berusten). b) Israël, zionisme, politiek, media, radicalisering van Joodse militairen, e.a., werken allemaal samen tegen de Palestijnse zaak (en het kan TD schijnbaar niets meer schelen). 4) kwantitatief denken. Bij zó veel slachtoffers aan de 'wij'-kant', denk je bij 1 dode aan de 'zij'-kant': "Goed zo." 5) walging over het collectieve schuldgevoel sinds de holocaust. En de daarmee samenhangende lafheid van onze premier en zijn minister van BuZa. 6) protest tegen het (ogenschijnlijk) samenvallen van de media met Israëlische propaganda. Waarom wordt Hamas als terroristische organisatie aangemerkt en de Israëlische regering niet? 7) groeiende sympathie voor gewapend verzet. 8) Israël/Palestina heeft een grotere impact (op TD's bewustwording) dan 9/11. Bij vrienden die met andere dingen bezig zijn, wordt een 'kruisje' gezet. 9) strijdbare dagdroom. Als Nederland bezet zou zijn zouden wij ook tunnels graven. MAAR. Gelukkig ziet Tofik Dibi zelf in dat dit staaltje van 'wij/zij'-denken, waarvan ik geprobeerd heb een samenvatting te maken, inderdaad behoort tot "die duistere steegjes in onze hoofd waar de meest naar urine stinkende gedachten hangen", waarmee hij zijn artikel begint. Een van zijn slotzinnetjes is namelijk: "De penetrante geur in dit mentale steegje begint bekend aan te voelen." En met dat woordje 'bekend' is hij weer terug bij af. Hij erkent dat het nog steeds vieze gedachten zijn, maar zegt erbij dat het uiten van die gedachten wél oplucht en reinigt. Ik denk dat Han van der Horst dit, met alle respect, in zijn reactie (elders) op dit artikel niet goed heeft begrepen. Tofik Dibi geeft niet toe aan haatgevoelens, hij bezweert ze juist.

Nu nog een stuk over de Islamtische terreurdaden elders en ik ga het geloven.

Ik begrijp het.

Israel had Gaza ontruimd en niet bezet. En de blokkade was achteraf helaas niet effectief genoeg. Dan waren er nu niet zoveel slachtoffers gevallen.

Beste le Chaton, Ik kan niet voor Sander reageren wat hij er mee bedoeld. Maar ik vind het wel oprecht intrigerend waarom een Nederlander met Marokaanse wortelen zich juist met de Palestijen voelt verbonden, zover dat zelfs hij hiervan merkt dat hij radicaliseert. Af gezien van het feit dat je voor dat denkvermogen omdat te herkennen alleen maar diepe respect kunt hebben. Maar waarom dan juist deze gevoelens en emoties in dit conflict. En dit vraag ik ook oprecht zonder hier over te oordelen of veroordelen. Ik vind dit conflict en de mate waarop Israel het geweld rucksichloos toepast zeer ongepast, op z'n zachtst gezegd. Dat ik ook de tranen in m'n ogen heb als ik zie hoe kinderen, eerst op het strand spelen en even later in stukken liggen. Krijg ik ook woede en machteloosheid over me. Maar dat heb ik ook als ISIS een groep mannen in een greppel leggen en afknallen. Maar niet dat ik radicale gedachten krijg tegen wie dan ook. En precies dat is wat Tofik schrijft, en dan kan je inderdaad stellen waarom dan juist die gedachtes, in dit conflict?. En ik kan niet voor Sander spreken maar voor mij is het nogmaals een open vraag zonder te oordelen of te veroordelen.

Laat de mensen die leiden en vrede willen aan het woord. En flikker ze bij de eerste de beste gelegenheid als ze dat woord niet waarmaken van hun ambt af. Next!

Of (meer) begrip opbrengen voor de radicalen hetzelfde is als zelf radicaliseren is een interessant discussiepunt. Ik geloof het zelf niet, ik heb me nooit "per definitie" afgesloten voor de standpunten van de reeds geradicaliseerden, maar ik denk, dat het een stap te ver gaat, om te beweren, dat ik daarmee ook zelf geradicaliseerd ben. Maar: het is zeker discutabel.

Ik ben het helemaal met je eens, en doe dezelfde ervaringen op als jij, deze weken en maanden - maar dan als blanke man, bijna op de dag af even oud als de staat Israël, en mede daarom als niet-Joodse zionist opgevoed. Nu verdedig ik, met een beroep op Frantz Fanon, het recht van de Palestijnen op gewapend verzet tegen de Israëlische onderdrukker, en kan nog maar moeizaam met mijn Nederlandse Joodse vrienden door één deur. Dit laatste geldt niet voor mijn Joodse vrienden in de VS: die noemen zich geen zionist meer en gebruiken zonder uitzondering de hashtag #GazaUnderAttack. Zij zien in Israël net als ik een Apartheidsstaat die, net als indertijd Zuid-Afrika, door Boycots, Des-investering, en Sancties op de knieën moet worden gedwongen. Daar moeten we in Nederland ook naar toe!

Kom hierboven een aantal keer tegen, dat Israel zich terug zou moeten trekken naar de grenzen van '67 en dan zou het vrede kunnen worden. Helaas is dat voor Hamas niet genoeg, die wil het einde van de staat Israel. Iets waar Israel niet mee in kan stemmen.

Ach jee, ben je een beetje boos? Begrijpelijk, relatief gezien. Maar, gewapend verzet? Klinkt een beetje dom...

Tofik heeft geen radicalisatie en wapens nodig. Tofik kan in zn eentje en met woorden een hele partij naar de mallemoer helpen....

Beste mensen, een reactie op het stuk van Tofak Dibi schrijven heeft in principe weinig nut. Jullie de les lezen heeft ook weinig nut. Toch doe ik het, omdat zwijgend ten onder gaan in de massa gek genoeg nog nuttelozer lijkt dan de nutteloze poging een antisemiet te overtuigen van zijn antisemitisme. Frans Timmermans zei het laatst in de Tweede Kamer in een debat over groeiend antisemitisme (nog voor het ontstaan van de nieuwste gaza-oorlog): ''In ieder van ons zit antisemitisme. Het is de uitdaging voor de mens om die slechte eigenschap te onderdrukken.'' De radicale mensen zullen alle joden dood willen. Dat zal de burger die zichzelf respecteert en normaal vindt niet willen. Maar zelfs van dat soort zullen de meesten het liefst geen jood in hun buurt hebben en ze graag ten onder zien gaan. Het zit in zo goed als ieder mens. Niemand, behalve de extremist, zal zichzelf een notoire antisemiet noemen. Men houdt zichzelf voor de gek. Toch willen diep van binnen, heel diep van binnen, de meeste mensen het joodse volk ten onder zien gaan. Helaas is het in de gehele geschiedenis nog nooit gelukt. Joden bestonden voordat moslims bestonden en joden zullen voor altijd bestaan. Als u die laatste zin las en u had ergens in uw buik geen fijn gevoel bij het lezen van die zin? Gefeliciteerd, dan bent u een antisemiet.

Dank je, Dibi. (tranen in mijn ogen van opluchting)

Het grote gevaar nu is de intimidatie,velen zijn er blind voor maar met de grote reikwijdte van de sociale media die als een precisie wapen wordt ingezet,is dat iets wat velen grote zorgen zou moeten baren.Het is verwoestender dan wat dan ook.De intimidaties die via sociale media worden ingezet, het raakt je gezin, het raakt je persoon, het raakt je inkomen etc. etc.dus je biedt openlijk je excuses aan als je het voor de burgers in Gaza hebt opgenomen. Vanmorgen in het nieuws de zoveelste personen die hun excuses aanboden, Penelope Cruz en Javier Bardem, de zoveelsten in het rijtje die inbinden,want ze kregen wel heel snel door hoe verwoestend het voor hun leven werd. Want als je niet inbindt ben je je werk kwijt, je vrienden, je kennissen en word je vakkundig de mond gesnoerd etc.Je hele familie wordt erbij betrokken. Er zijn er maar weinigen die dat kunnen doorstaan en je ziet dus de ene na de andere inbinden. Ik heb diep respect voor degenen die zich door dat soort nazipraktijken niet de mond laten snoeren Net als in het verleden zijn intimidatie en propaganda de wapens van nazibewegingen, in combinatie met geweld:terreur...dat moet ons grote zorgen baren.....als je je mond open doet en je niet meer kan aanzien wat de burgers in Gaza overkomt dan word je belasterd, aangevallen,wordt er roofmoord op je gepleegd, vakkundig ingezet door de vele loopjongens die dit werk voor de grote krachten acher dit geheel uitvoeren. We zitten gewoon terug in de tijd van ene Mc Carthy,ene Hitler waarin de mond snoeren van tegenstanders dagelijkse paktijk was......en iedereen sluit zijn ogen,men zegt niet hardop dat dit uit de grond van ieders hart veroordeeld moet worden.

[...Hamas bleek uiteindelijk niet de dader te zijn...] Omdat Hamas de verantwoordelijkheid niet wil opeisen? Of zijn de daders inmiddels opgepakt. Heb ik iets in het nieuws gemist? Israël heeft in ieder geval wel haar verantwoordelijkheid genomen en de moordernaars van de Palestijnse tiener opgepakt.

1900 doden, misschien wel 6 miljard aan schade in Gaza....wat rechtvaardigd dat? Het toont alleen maar aan hoezeer het conflict is geperverteerd en je gaat je steeds meer afvragen of Netanjahu en consorten wel een redelijke oplossing willen......het is rationeel niet meer te bevatten. Om echt misselijk van te worden en wat een voorbeeld aan alle jongeren. Ik schaam me diep.....zoveel zijn mensenlevens dus waard....niets.

Twee problemen heb ik met dit stuk: 1 hoe moeder Dibi wordt afgeschilderd, 2 dat om begrip wordt gevraagd voor generaliserende veroordeling, racisme en discriminatie. Over het eerste heb ik gisteren gesproken met de broer van Tofik. Hij zei dat zijn moeder hiervoor waarschijnlijk toestemming heeft gegeven, maar hij zou het navragen. Ik blijf erbij dat Tofik het best had mogen toegeven als hij zelf niet naast Joden wil zitten en zo zijn eigen reputatie riskeert, maar dat hij zijn moeder niet in diskrediet had moeten brengen. Het tweede probleem is dat Tofik Dibi, na jaren actief te zijn geweest voor GL, nu de PVV gelijk geeft. Wilders heeft altijd de problemen van het Midden-Oosten gebruikt om wantrouwen te zaaien jegens gelovigen hier. Dat hebben we altijd aangevochten, maar nu moet daar plotseling begrip voor komen? “Radicaliseren” vind ik overigens geen goed woord voor het opgeven van GL idealen. Een Groenlinkser die radicaliseert wordt nog linkser en nog groener, denk aan de PPR, de Politieke Partij Radikalen. Jodenhaat en andere vormen van racisme horen daar niet bij. “Lucht je hart.” Niet te koste van je eigen moeder en niet als je hart vol haat is. Houd je dan maar even in.

Herkenbaar, al heb ik ze vooral ook naar Hamas, Al Shabaab, Al Nusrah, Isis, Boko Haram en hoe de moslimbarbaren allemaal mogen heten. Overal schieten ze uit de grond als paddestoelen en ik zie om me heen hoe moslims er maar weinig tegen in willen brengen en er juist besmuikt of openlijk voor zijn, zo'n kalifaat dat tegen het 'Westen' is, vrouwen verkracht en gebruikt alsof het lucifers zijn, naar believen handen afhakt, andersdenkenden verjaagt of executeerd. De lijst aan radicaliserende moslimlanden begint eindeloos te worden net als haar aanhangers. Jonge opgefokte mannen genoeg. Lang heb ik gedacht dat men daar in Nederland niet zo vatbaar voor zou zijn maar ik zie met lede ogen aan hoe het wel gebeurd. Ik lees over een demonstratie tegen Israel, ik geloof weer in Den Haag, en lees dat een keurige Marokkaanse Nederlander met zijn fiets daar loopt en stante pede wordt aangehouden. Hij protesteert, en terecht. De agenten moeten mensen aanhouden 'met een bepaald profiel' Slecht maar begrijpelijk en ik maak me er niet zo druk meer om. Waarom? Ik heb in Nederland geen grote demonstraties gezien tegen Isis, tegen het wegkijken van de moslimgemeenschap (die soms wel Umma is maar soms opeens even niet). Op enkele uitzonderingen na zoals een ludieke actie in een Amsterdamse wijnbar. Ik merk dat schuin opkijk in de tram naar die twee Marokkaanse jongens? Zouden zij...? Daar wil ik niet aan denken. Vieze gedachten zijn het. Ik wil ze niet zien als gevaarlijke tunnelterroristen die op elk moment kunnen afreizen naar Isis. Die haat tegen het Westen waar ze zelf wonen en gebruik van maken, begint dat niet een beetje perverse vormen aan te nemen? En dan die beelden, die gruwelijke beelden uit Gaza van een VN-school en nog een en nog meer kinderen. Bijna 2000! Om woest van te worden. Het is erger dan ooit denk ik dan maar voor het eerst zie ik ook die tunnelterroristen die in de moslimwereld overal al zo'n stempel op drukken en plotseling merk ik een beetje sympathie voor Israel en denk ik, maak Hamas maar kapot en al die andere hypocriete moslimbarbaren er bij. Vieze gedachten. Ik probeer maar te denken aan het linkse geweld in de jaren zeventig en tachtig. Dat ging ook over. Velen daarvan zijn radicaal democratisch geworden, zoals Joschka Fischer, Cohn Benditt. Denk aan Meindert Fennema (niet gewelddadig maar wel sympatisant). Recent was er die Imam die een aanslag op Kurt Westergaard wilde plegen. Tot inkeer gekomen. Er is dus hoop. Misschien dat de Boko Harams van deze wereld over twintig jaar tot het verleden behoren en ze tot inkeer zijn gekomen. Als het al gebeurd dan is de prijs hoog, erg hoog. Het is moeilijk om me voor te stellen hoe het over twintig jaar zal zijn met al die vrouwen die door Isisstrijders als seksspeeltjes zijn misbruikt. Misschien is het goed om eens een ambassadeur terug te roepen uit Tel Aviv en een handelsboycot tegen Israel instellen. Maar wordt het ook geen tijd dat we stoppen met zakendoen in Saoedie-Arabie, Quatar en al die andere donorlanden van het gruwelijke en besmettelijke kalifaatgeweld?

Ik voel je emotie... En onmacht..en je eerlijkheid! Het bedroefd mij dat ik in een land leef met burgers die moord op onschuldige kinderen en burgers goedpraten met uitspraken zoals de schuld van Hamas, Israël is slachtoffer... Hoelang blijven jullie dit nog goedpraten! Ik schaam me voor mijn volk... De mensen die harteloos deze genocide goedpraten en ontkennen zijn naar mijns inzien ziek in hun hart... Geen enkele normaal functionerende hart zou dit glashard goedpraten... Gelukkig zijn niet alle harten ziek en hoeveel tegenwerpingen er gedaan worden hoe meer mijn hart richting de onschuldige Palestijnen gaat.. Voel me niet eens Nederlander meer.. Voel me machteloos en bedroefd in dit land! Freeeeee Palestina!!!!!!

Tofik Dibi, Ik voelde woede toen er zich 2 vliegtuigen in de Twin Towers van het World Trade enter,boorden. Ik voelde woede toen er 20 miljoen mensen zijn vermoord door stalin in Rusland. Ik voelde woede toen er meer dan 100.000 christenen zijn vermoord in Soedan. Ik voelde woede toen er honderden christenen werden vermoord op de Molukken. Ik voelde woede toen er honderden palestijnen werden vermoord in Gaza. Ik voelde woede toen er miljoenen mensen zijn vermoord in China. Ik voelde woede toen er 6 miljoen joden vergast zijn . Ik voelde woede toen er duizenden mensen zijn en worden afgeslacht door IS. Maar ik had nooit een gevoel van radicalisering, waar komt dat gevoel van radicalisering bij jou vandaan.

@Daalder - partij kiezen in een conflict doe je omdat je begrijpt waar het conflict over gaat. In dit geval, enerzijds een machtig militair land dat op de meest arrogante wijze de anderezijde onderdrukt door deze effectief van de wereld af te sluiten. De voorstanders van nog meer moorden schermen met een Hamas, de regering van Gaza, dat terroristisch is etc. In mijn beroep is een van de stelregels : Meten is Weten. En als we nu meten het aantal doden dat de ene partij heeft veroorzaakt, zo ' n 2000 en de andere partij (ter vrdediging!) zo'n 100 dan Weet ik wie de terroristische partij in deze is. GroenLinks maakt dus de juiste keuze, jij bent gewoon medeschuldig, net als wij allen, doordat onze regering in deze niets doet.

"Als Nederland decennialang bezet zou zijn zouden wij ook tunnels graven. We zouden ook wapens verzamelen en ze oppakken. We zouden ook ‘terroristen’ zijn." Ik zou dan wel willen weten door wie en waarom. Het optreden van Hamas en zijn 'strijders' wordt vaak gerechtvaardigd door ze het etiket 'resistance'' op te plakken. Immers, verzet, je hoeft daar niet over na te denken, is positief, is goed, verdient alle eer. Het is ons met de paplepel ingegoten. Je kunt je daarmee zonder problemen mee vereenzelvigen en solidariseren. Dibi doet dat ook en is op dezelfde stomme manier bezig door zijn verstand uit te schakelen. Want dat is het resultaat van radicaliseren. Ik kan er geen respect voor opbrengen.

"Lucht je hart. Het reinigt." Misschien wel, maar het lost maar zo bitter weinig op.

Partij kiezen in dit conflict helpt het niet oplossen, maar bestendigt het juist. Ex GroenLinks kamerlid Tofik Dibi, kiest hier partij voor Hamas strijders die raketten afschieten op Israelische woonwijken. Veel GroenLinksers lopen mee in demonstraties tegen Israelisch geweld. Ik erger mij daar aan als lid van GroenLinks. Het conflict in het midden oosten laait steeds weer op, omdat het niet wordt opgelost. Partij kiezen helpt het ook niet oplossen. Niet partij kiezen, afstand nemen, schept wellicht openingen om naar een oplossing toe te werken. Het conflict is een kluwen van verweven belangen, te complex om met een enkele oplossing op te lossen. daarom helpen de talloze vredesakkoorden ook niet. Maar er zijn wel andere mogelijkheden, een voorbeeld gebied voor de strijdende partijen, om naar te kijken, en naar te verhuizen, als ze in vrede willen leven. Het Sinai Peace Project Een gebied in de Sinai, aan de egyptische kant van de grens, waar mensen die dat willen in vrede kunnen leven en werken en zich ontwikkelen, en daarmee die nieuwe samenleving. Het Sinai Peace Project is een gebied met 3 regels, gehandhaafd door een politie macht van Isralis, Palestijen en Egyptenaren. - Wapens zijn niet toegestaan. - Iedereen uit Israel, Palestina en Egypte, mag er wonen en werken, mits ze zich aan de regels houden. - Een open geest verplicht. Zo'n gebied is nu nog woestijn, op auto afstand van Gaza, en het wordt eerst groen en leefbaar gemaakt met zoetwater dat uit zeewater wordt gemaakt uit de middelandse zee. En met lokale standaard zoetwater productie apparaten. Het gebied onderhoudt zijn eigen duurzame, decentrale stroom voorziening. Laagbouw, gericht op het kunnen weerstaan van geweld. De bewoners die nu in het gebied wonen, zijn de eersten die er voordeel van hebben, als zij zich lekker voelen bij de vergroening van het gebied, ontstaat er plek voor anderen. Op deze manier creert de internationale gemeenschap een uitweg uit het geweld voor vredelievende mensen uit die regio. Daarmee wordt het complexe conflict niet opgelost, maar voor wie wil, is er dan een uitweg. Mensen die in een Sinaio Peace project gebied wonen zijn een voorbeeld voor de strijdende partijen. Als die zien, dat mensen welvarend worden in die gebieden, dat met de regels en de politiemacht die die regels handhaaft (geen wapens) het er rustig wonen en werken is. Dan zien ook zij dat ze een keus hebben. Zoals ook in West Europa mensen ooit beseften dat protestanten en katholieken ook in vrede naast elkaar kunnen leven.

Wat een walgelijk commentaar van Dibi, wat een walgelijk zelfmedelijden van hem en vele andere radicale moslims. Want: 100.000'en Christenen en animisten vermoord, door moslims, in Soedan. Moslim Dibi protesteert niet. 10.000'en Christenen vermoord, door moslims, in Nigeria. Zonder enige reden, zonder dat die Christenen eerst met raketten op moslims gaan schieten. Moslim Dibi zal je er niet over horen. 10.000'en sjiieten, Yazidi's, gematigde Soennieten, Alevieten en Christenen vermoord, door ISIS, Jabat al Nusra, Al Qaida, etc. in Irak en Iran. Mosoel is etnisch gezuiverd, geen Assyrische Christen meer te vinden. De soennitische moslim Dibi tekent geen protest aan. Alleen als het door de Gazanen zelfverkozen leiderschap een gestoorde en kansloze aanval begint met raketten op Israel, dan wordt opeens het geweten van moslim Dibi wakker. Want Joden mogen natuurlijk niet terugslaan. Die mogen alleen vermoord wórden. Er valt genoeg aan te merken op Israel, maar de eerste moslim die écht iets geeft om onschuldige slachtoffers, ongeacht hun afkomst, zou ik graag eens een podium gunnen als columnist of politicus. Totnutoe is hij nog niet voorbijgekomen.

Tofik, je spreekt over ‘naar urine stinkende gedachten’, over gedachten die ‘kotsen op hele bevolkingsgroepen’? Mag ik je confronteren met de gedachten van Hamas” Art. 6: De Islamitische Verzetsbeweging is een specifiek Palestijnse beweging die haar trouw aan Allah verschuldigd is, haar levenswijze aan de islam ontleent en ernaar streeft het vaandel van Allah over iedere centimeter van Palestina te doen wapperen. Art. 7: Hamas heeft ernaar verlangd Allah's belofte ten uitvoer te leggen, hoeveel tijd dat ook kost. Mohammed zei: "De dag des oordeels zal niet komen, totdat de joden zich achter rotsen en bomen verstoppen, die zullen zeggen: 'O moslims, o Abdullah, achter mij zit een jood, kom hier en dood hem'." Art. 11: De islamitische verzetsbeweging gaat ervan uit dat Palestina een islamitische waqf is voor de toekomstige moslimgeneraties tot de Dag des oordeels. Art. 13: Er is geen oplossing voor het Palestijnse probleem dan de jihad. Het is vanwege deze ideologie dat Hamas: ♦ Systematisch de (voor)geschiedenis van het conflict vervalst; ♦ Mede-Palestijnen die een compromis met Israel wel zien zitten dwarsbomen, desnoods met (dodelijk) geweld; ♦ Het Camp-David akkoord van 2000 (waarin Israel bereid was de Westbank, Gaza en Oost-Jeruzalem af te staan) afwees en de 2e Intifada veroorzaakte; ♦ Vanaf het moment van zelfstandigheid in 2005 de opbouw en het welzijn van de Gazastrook voortdurend frustreerde door dictatoriaal gezag en militarisering ♦ Tunnels bouwt voor terroristische doeleinden ♦ Grensblokkade door Israel willens en wetens riskeerde en in stand hield door een voortdurende rakettenregen op het zuiden van Israel, en daardoor de eigen bevolking dupeert ♦ Elk bestand breekt, en daardoor het leven van burgers, inclusief kinderen, in de waagschaal stelt (zeker, Israël gooit de bommen, maar Hamas vindt het prima dat ze komen) ♦ Alles uit de kast haalt om de wereldopinie voor zich te winnen, desnoods ten koste van haar eigen inwoners Je mag dan walging voelen over je mede-politici, voor mij zak je als politicus door het ijs. Zelfs als ‘oud-politicus’.

Lucht je hart? Maar moet dat als oud-politicus dan ook maar in het openbaar? Met het risico dat anderen, pro of contra welke partij in welk conflict dan ook, rechtvaardiging zoeken of vinden in jouw radicalisatie? Met de gedachte: "als zelfs een (oud) Kamerlid kan radicaliseren dan kan ik (enzovoorts)" Of is het verstandiger dit soort dingen buiten de publiciteit te houden? Hier over te praten met een goede vriend, vriendin, broer of zus die jou persoonlijk kent? Iemand die ongetwijfeld veel meer nuttigs tegen jou kan zeggen dan alle reaguurders en wellicht nog getriggerde columnisten bij elkaar? Wat is je doel van deze op-ed, Tofik? Om jou hart te luchten? Om advies te vragen? Beiden kan maar dan past toch echt beter die goede vriend in privé kring. Of is het je doel om reageerders rechtvaardiging te laten vinden voor hun radicalisering? Dat kan toch niet je doel zijn? Of heb je gewoon niet zo goed over de mogelijke impact en gevolgen van je column nagedacht? Als het dat laatste is dan is mijn advies: denk toch alsjeblieft eerst even na voordat je weer zonodig met de rest van Nederland gaat delen: zeker als (oud) politicus zou je beter moeten weten.

--- Dit bericht is verwijderd —

Dit conflict loopt nu sinds 1880, dat wordt vaak over het hoofd gezien. De jodenvervolgingen van de tweede wereldoorlog hebben er dan ook niets mee te maken, die waren alleen het excuus voor de verdrijving van de Palestijnen, een verdrijving met geweld, die de oprichter van de zionistische terreurgroep Irgun, Jabotinsky, al in 1923 aankondigde, zelfs als zionistische ethiek. Er is nog niets veranderd bij de zionisten, zelfs hebben ze niet door dat de wereld dit soort misdaden tegen de menselijkheid, als nu net weer gepleegd, niet meer pikt.

Dit artikel is een duidelijk argument om deze kwesties NIET emotioneel te benaderen: In Gaza, maar ook in de feestboekwereld lijkt dit voortdurend het geval te zijn. Hamas is de steun van alle landen kwijt en probeert zichzelf misschien belangrijk te houden. Men kan met de inwoners sympatiseren en Israel verachten, maar hun propaganda, ook emotioneel, is superieur, en dankzij het idiote gedrag van ISIS en hun sympatisanten is de steun voor de zionisten eerder toe- dan afgenomen. Verzet moet niet emotioneel of geradicaliseerd zijn maar effectief. Hezbollah doet het wat dat betreft stukken beter.

Sander VanderWal, di 05 augustus 2014 11:31 Ds hiermee stelt u dat de dode kinderen vrouwen een strategie van Hams was en is?

Die radicalisering zie je vaker bij extreem linkse en rechtse types. Terwijl het hele Midden Oosten conflict juist uit extremisme voortkomt. Wat de Palestijnen nodig hebben zijn niet de radicalen van Hamas, maar een charismatische vredesduif van het kaliber Mandela of Gandhi.

Sander van der Wal, waarom sleep je toch steeds het gebeuren in Syrie de discussie in, die helemaal gaat over het conflict tussen Israel en de Palestijnen? Weet je wat, begin zelf even een topic, schrijf even een doorwrocht stuk tekst over het gedoe in Syrie, en liefst met feiten enzo doorspekt, dan zul je zien dat daar, ook al duurt dat gedoe daar al drie jaar, een hoop mensen reageren. Verwijt de sociale media niet dat er in jouw ogen geen aandacht is voor Syrie. Verwijt dat de regering en de media..

Mooi emotioneel betoog, Dibi. Lastig vraagstuk om mee te worstelen. Vanuit het hart geschreven. En daar zit 'm ook meteen het probleem. Doordat je emotioneel betrokken bent bij de Palestijnen zie je niet in dat beide partijen fout zijn. De Palestijnen hadden met het vele geld uit het westen allang een bloeiende samenleving kunnen opbouwen. Zij kiezen zelf voor het pad van geweld en vernietiging tegen een militair superieure vijand. Doordat Hamas word aangemoedigd door vele mensen wereldwijd en vooral door de eigen bevolking blijft dit conflict nog minimaal decennia voortduren. Zorg dat je stopt met oorlog voeren en focus op de ontwikkeling van je land. "De gewonden passeren de 10.000 en dan zie ik journalisten meelopen die azen op een relletje met ISIS-vlaggen. Het is genoeg om in mijn hoofd alle media verdacht te maken van het moedwillig steunen van propaganda van de Israëlische regering." Objectieve journalistiek lijkt me juist wenselijk. En gezien het feit dat vele demonstranten riepen dat "alle joden dood moeten" lijkt een vlag geen incident. "Ik zie andere vrienden en bekenden vrolijk met andere kwesties bezig zijn en zet in mijn hoofd een kruisje bij hun naam." Nou nou, dan heb ik ook een kruisje achter mijn naam. De slachtpartijen in Syrië zijn ook veel erger. Om maar eens een dwarsstraat te noemen. Er gaan daar dagelijks 100x zoveel mensen dood. Wat is de reden dat zowel Europese moslims als onze media dit veel minder erg vinden? Omdat er geen joden achter het geweer staan? Ik vraag het me oprecht af...

Tofik, dan begrijp je ook de reactie van Wilders zijn 'Minder, minder'. Nederlanders zijn de overlast van Marokkanen ook meer dan zat en radicaliseren, net als jij. Toen was je echter niet zo begripvol...

En de duizenden moslims die de afgelopen weken zijn afgeslacht door ISIS,. Boka Haram,Hamas en hoe al die extremistische clubjes allemaal mogen heten, doen je niets? En wat te denken van de christelijke minderheden die al bijna tweeduizend jaar in Mosul en ander delen van Irak en Syrie wonen en nu voor de keuze gesteld worden zich te bekeren of te verdwijnen ( alternatief is om vermoord te worden ) ? Doet je waarschijnlijk ook niets , want de fotogenieke beelden van de Gazastrook komen blijkbaar beter binnen. Wat een tearjerker.,maar dan zonder inhoud!

In de Volkskrant van zaterdag 26 juli stond een extra uitgelichte ingezonden brief van Chris Kooyman in reactie op een Opinie & Debat-artikel van Armand van Ommeren. Deze brief is mij uit het hart gegrepen: "Arnand van Ommeren schrijft over het Gaza-conflict: 'Hoe is het mogelijk dat een volk dat zóveel heeft meegemaakt, anderen dit aandoet….' (O&D, 24 juli) In deze ene zin komen drie klassieke misvattingen samen die regelmatig te horen zijn. 1. Aan joden worden hogere ethische eisen gesteld dan aan andere volken. In de Nederlandse rechtspraak is het normaal dat een traumatische jeugd als een verzachtende omstandigheid door de rechter meegenomen wordt in zijn vonnis. Bij de joden is het dus omgekeerd: Het trauma van 2000 jaar vervolging, culminerend in de Shoah, wordt een verzwarende omstandigheid. 2. De Israëlische regeringspolitiek c.q. Israël wordt gelijkgesteld aan de joden. Het onderscheid tussen de twee had zo langzamerhand toch wel gemeengoed moeten zijn. Ik denk overigens dat de meeste joden in de wereld achter het bestaansrecht, maar kritisch staan tegenover de Israëlische regeringspolitek. 3. Dat Palestijnen lijden onder de politiek van een democratische staat is erger dan wanneer mensen lijden onder die van een dictatuur. Pijn is voor het slachtoffer pijn, of hij nu woont in Syrië, Irak, de Spaanse Sahara, Libië, de Golfstaten, Libanon, Jemen, Darfur of Palestina/Israël. Gezien de terechte, maar disproportionele aandacht voor de Palestijnse pijn, wordt deze anders gewaardeerd dan bijvoorbeeld die van de honderdduizenden Soedanezen in Darfur of de Syriërs. Misschien is het goed zich af te vragen, wat hiervan de oorzaak is." Misschien dat wanneer meneer Dibi deze drie misvattingen helpen zijn sympathieën voor radicalisering jegens Israël, het Israëlische volk, en Ik merk dat ik de radicale teksten best vind. Dat het niets anders dan op basis van deze misvattingen te herleiden is dat jij en je vrienden bijna 2000 Palestijnse doden, vooral burgers, dit blijkbaar zoveel ernstiger vinden dan vele andere van dergelijke scheve conflicten, er zelfs dicht in de buurt, ook vaak al vele decennia plaatsvindend. Hoe verklaar je anders de disproportionele aandacht voor juist dit conflict? Dat als je het over "ze" hebt over zionisten en dat die voor jou uitwisselbaar zijn met joden, zoals je in je tekst meermalen laat blijken. "Ze" die "schuilen" in media en politiek…. Dat is het aloude antisemitisme wat ook bekend is van "ze" die de banken, grote bedrijven, kortom de kapitalistische joodse samenzwering. Je laat deze voor jou inmiddels begrijpelijke gelijkstelling van joden en zionisten nog eens duidelijk zien via je moeder, die ergens anders gaat zitten in het openbaar vervoer als er joden dichtbij zitten. Een van je andere inmiddels eigenlijk wel sympathieke vrienden zal agressief tegen ze zijn. Het staat gelijk aan een bejaarde die niet geen moslims kan velen in zijn aanwezigheid, en in andere gevallen dus een groepje skinheads die hen mishandelen. Het is even (on)begrijpelijk dergelijke gevoelens sympathiek te gaan vinden. Er zijn immers net als bij joden het land Israël, genoeg islamitische landen die iets ergs doen en kun je dus willekeurige moslims, waar ze zelf oorspronkelijk ook van afstammen, erom agressief bejegenen. Leg het verschil anders maar eens uit. Het is kortom precies hetzelfde als het "excuus" wat iedere racist gebruikt om moslims of allochtonen zonder aanziens des persoons, en zonder basis van diens gedrag, te beledigen, te verachten, en wanneer men er behoefte aan heeft te mishandelen of erger. Je hoeft alleen maar te geloven dat "ze" horen bij degenen waarvan je meent dat ze verantwoordelijk zijn voor een oorlog ergens (bijvoorbeeld tegen christenen), dat er veel van "ze" zijn die stelen en deze personen dus ook, en dat "ze" rare dingen doen met te jonge meisjes en vrouwen in het algemeen. Vind je het tenslotte net zo logisch dat er mensen zouden zijn die radicaliseren jegens jou, je moeder, en andere Marokkaanse Nederlanders omdat men "jullie" net zo gemakkelijk met misdaden gepleegd door de Marokkaanse overheid, de Marokkaanse bevolking, en dus iedereen met een directe of indirecte aan dit land ontleende etniciteit kan verbinden?

Tuurlijk mogen de Palestijnen vechten. Maar waarom klagen dat er mensen doodgaan als de strategie zodanig is dat er mensen dood moeten gaan om de zaak onder de aandacht te krijgen en houden? En die strategie is succesvol. Bakken met aandacht, vergeleken met de veel rampzaliger strijd in Syrie en Irak, waar nu een nieuwe staat wordt gecreeerd op dezelfde manier als waarop Israel zichzelf als staat creeerde.

wie, als niet-palestijn, van alle conflicten uit de wereld het israel palestina conflict kiest om te radicaliseren laadt op zijn minst de verdenking van anti-semitisme op zich. zelfs als het gaat over solidariteit met mede moslims kan men nog steeds ook terecht in bijvoorbeeld burma en china, en eventueel in thailand en de filipijnen, waar ook moslims door niet-moslims onderdrukt worden