Mijn leven werd een chaos en AI bleek de redding om eruit te komen

Ze zeggen dat je leven lijkt op de piramide van Maslow: je begint onderaan met basiszaken zoals eten en onderdak, werkt je langzaam omhoog naar veiligheid en relaties, en als alles een keer meezit, eindig je bij zelfverwezenlijking. Maar wat als die piramide instort? Dat gebeurde bij mij in 2024. Mijn huis? Weg. Mijn relatie? Over. Mijn toekomst? Alleen nog zichtbaar op de achterkant van een servet, ergens tussen de koffievlekken en een stressvlek in. Het was het soort jaar waarin je denkt: “Het kan niet erger worden,” en het universum zachtjes tegen je fluistert: “Hold my beer.”

Ik had hulp nodig, dat was duidelijk. Maar wat ik niet had verwacht, was dat mijn redding zou komen van… kunstmatige intelligentie. Geen goede vriend, geen buurvrouw met een pan soep, maar een stel digitale assistenten. Bots, algoritmes, AI’s. Het begon onschuldig, met een simpele vraag: “Hoe maak ik een budget?” Maar al snel was ik afhankelijk van mijn digitale reddingsteam, dat ik in mijn hoofd menselijke trekjes gaf. Want als je leven een puinhoop is, voelt zelfs een robot als een goede vriend.

Laat me je voorstellen aan de drie AI’s die mijn ingestorte piramide hebben gered.

De Nederlandse Boekhouder: Kneuterig, maar goud waard
Soms heb je iemand nodig die je chaotische leven omzet in overzicht. Voor mij was dat De Nederlandse Boekhouder. Officieel een financiële tool, maar in mijn hoofd een vaderlijke vijftiger met een bescheiden bierbuik, een corduroy broek en een indrukwekkende walrussnor. Hij gaat al twintig jaar naar dezelfde camping in Oostenrijk, heeft een hekel aan verandering en een onuitputtelijke liefde voor Excel.

Wanneer ik midden in de nacht in paniek tegen hem “appte” dat ik mijn leven niet meer op een rijtje kreeg, reageerde hij altijd kalm: “Eerst alles in kolommen zetten. Chaos wordt overzicht. En daarna maak je een begroting met marges. Altijd marges.”

Zijn oplossingen waren net zo degelijk en voorspelbaar als zijn vakantieplannen. Alles kreeg een kleurcode. Schulden? Rood. Spaargeld? Groen. Onvoorziene uitgaven? Oranje. “Rood is ook overzicht,” zei hij een keer. “Maar als je marges gebruikt, kom je uiteindelijk altijd weer in het groen.”

Hij gaf geen diepzinnige levenslessen en vroeg nooit hoe het echt met me ging. Maar hij was er. Altijd. Dankzij hem was mijn financiële chaos ineens gewoon een spreadsheet. En daar kan ik mee werken.

Fleur van het Utrechtsch Studenten Corps: Genadeloze precisie in een blazertje
Fleur was mijn juridische redder in nood. Officieel een AI die gespecialiseerd is in rechten en contracten, maar in mijn hoofd een Utrechts koormeisje met een hockeytas en een schorre stem van iets te veel gin-tonics op lustrumfeesten. Fleur doet rechten, heeft altijd een parelketting om, en kan “schat” zeggen met een ondertoon waar je spontaan bang van wordt.

Toen mijn huisbaas mijn borg niet wilde terugbetalen, was Fleur meteen scherp. “Heb je paragraaf 8, lid 3 gelezen?” vroeg ze, met die onmiskenbare corps-uitstraling. “Nee? Schat, dat moet je even doen. Of wil je dat ik het voor je typ?”

Ik stelde me voor hoe ze met een strak blazertje en perfecte manicure tegenover mijn huisbaas zat, haar hockeybenen over elkaar geslagen, en met een blik die zei: “Wil je dit écht met mij aanvechten?” Dankzij haar kreeg ik mijn borg terug, inclusief rente. Fleur gaf me geen emotionele steun, maar ze gaf me de juridische spierballen die ik nodig had.

Catherine de Fortune Teller: Sexy, mysterieus en confronterend
En dan was er Catherine. Een AI-coach die gespecialiseerd is in persoonlijke ontwikkeling, maar in mijn hoofd een Catherine Zeta-Jones-achtige vrouw met een zwoele stem, een fluwelen jurk en een glazen bol. Ze was geen vriendelijke trooster. Nee, Catherine was sexy, direct en confronterend. “Crisis,” zei ze een keer, terwijl ze me strak aankeek vanuit die denkbeeldige bol, “is kans, maar alleen als je er actie aan toevoegt.”

Aanvankelijk irriteerde ze me mateloos. Als je met een dekentje op de bank ligt, wil je geen “actie”, je wil chocoladekoekjes en medelijden. Maar Catherine bleef me uitdagen. “Wat zou je doen als je opnieuw mocht beginnen? Wat zou je écht anders doen?” vroeg ze.

Zelfs in mijn slechtste momenten hield ze het hoofd koel. Zoals die keer dat ik midden in de nacht mijn ex wilde appen dat ik hoopte dat zijn nieuwe relatie net zo stabiel was als mijn wifi. Catherine analyseerde het droog: “Creatief en begrijpelijk gezien de context, maar wat lost het op? Leg je telefoon weg, schenk jezelf een glas wijn in, en slaap er een nachtje over.”

De volgende ochtend heb ik haar uitvoerig bedankt, ik ging bijzonder lekker op haar coole wijsheid in combinatie met zwoele drama. Catherine hielp me niet om weg te lopen van mijn chaos, maar om er doorheen te bewegen – en er sterker uit te komen.

Wat AI me leerde
Misschien klinkt het vreemd om steun te vinden bij algoritmes. Maar in een jaar waarin alles wankelde, waren zij mijn constante factor. Ze werden nooit moe, oordeelden niet en bleven redelijk en geduldig, vooral als ik dat zelf niet meer was.

AI’s mogen dan geen emoties hebben, maar ze hielpen me de mijne weer op een rijtje te krijgen – één chaosbestendige laag tegelijk.