Mijn gestolen telefoon mag je houden

De Volkskrant bericht woensdag 8 april over het arrest van het Europees Hof inzake de bewaarplicht. Het Hof veegt de vloer aan met de richtlijn dataretentie, die in 2006 is aangenomen onder het mom van terrorismebestrijding. Een bitterzoete overwinning voor voorvechters van privacy.

Want hoewel het een mooie uitspraak is, is de buit nog lang niet binnen. De richtlijn is immers al omgezet in Nederlandse wetgeving. Daarbij zijn destijds dezelfde bezwaren naar voren gebracht die nu voor het Hof doorslaggevend blijken om de richtlijn van tafel te vegen.

Staatssecretaris Teeven lijkt hier minder gevoelig voor dan je van een liberaal mag verwachten. Hoewel de Europese uitspraak over illegaal downloaden onverkort werd overgenomen, wordt bij de dataretentierichtlijn eerst wekenlang nagedacht over een reactie. Het VVD-mantra ‘Europa waar nodig’ gaat blijkbaar niet op als Nederland wordt teruggefloten op het gebied van privacy, maar wel als iets gecriminaliseerd kan worden.

De basis onder de wet is volledig weggeblazen door het Hof. Wie Teeven een beetje kent, zal niet direct verrast zijn door zijn reactie. Wel verrassend is de beweegreden die Teeven opgeeft. De opsporing van gestolen telefoons is makkelijker met de opgeslagen data van miljoenen Nederlanders. Grote bakken informatie dus: wie belde of mailde waar, wanneer, met wie en hoe lang? Om een telefoon op te sporen.

Met die gegevens is veel meer mogelijk. Door die gegevens te combineren kan namelijk het spoor van een willekeurig persoon worden gevolgd; van uur tot uur is zichtbaar waar hij of zij is en met wie de persoon contact heeft gehad. Hoe ver dit gaat is zichtbaar op de website van de Duitse politicus Malte Spitz. Hij vroeg de data op bij Deutsche Telekom en kwam tot de conclusie dat één bedrijf zes maanden van zijn leven in de vorm van data heeft opgeslagen.

Dat Teeven denkt dat enorme hoeveelheden intieme informatie opweegt tegen een paar gestolen telefoons schiet ons als Jonge Democraten totaal in het verkeerde keelgat. De disproportionaliteit van het opsporen van een paar telefoons in ruil voor de gegevens van alle Nederlanders, is ronduit vulgair. Dat zou zelfs voor Teeven toch duidelijk moeten zijn.

Tijdens de implementatie van de richtlijn hadden verschillende partijen grote bezwaren, waaronder de PvdA. De toenmalige en tegenwoordige coalitiepartij wilde de richtlijn zo beperkt mogelijk implementeren: niet verder gaan dan strikt noodzakelijk. Nu de basis voor de wet is weggevallen, roepen wij alle partijen in de Kamer, maar specifiek de PvdA, op Teeven zover te krijgen deze wet zo snel mogelijk in te trekken. Steek onze telefoon maar in je kontzak: geef ons onze privacy!

Dit artikel is geschreven door Stefan de Koning en Jurjen Hoekstra