Mijn broek zakt af als de VVD over bestaanszekerheid begint

Met verwondering, verbazing en enige mate van achterdocht kijk ik naar de presentatie van de speerpunten en standpunten van de oude en nieuwe politieke groeperingen. Voor het conservatief-sociaal-liberale midden lijkt er een meerderheid te zijn als we afgaan op de peilingen. De combinatie Nieuw Sociaal Contract van Omtzigt, BBB en CDA zou kunnen rekenen op 40 tot 50 zetels. Bij de partijen Nieuw Sociaal Contract en BBB ligt de onzekerheid en kwetsbaarheid in het opportunisme en het egocentrisme van de fracties die moeten worden gevormd. De robuustheid en stabiliteit van hun beleid moet zich nog maar bewijzen.

Wat me nog meer verbaast is dat de VVD de huidige coalitie heeft laten vallen. Onnodig, gezien de overeenkomst die inzake het asielbeleid al in een vergevorderd stadium was. De huidige migrantenproblematiek had kunnen worden opgelost als de VVD haar eigen achterban had durven aanspreken op de omgang met goedkope arbeidsmigranten. Als werkgevers bereid waren geweest om Nederlanders te motiveren aan de slag te gaan door een goed loon en degelijke arbeidsvoorwaarden te bieden, zou de behoefte aan arbeidsmigranten veel minder zijn. Als bovendien de toelatingsprocedure rond de asielaanvraag sneller en eenvoudiger zou zijn, dan zouden toegelaten asielzoekers veel eerder aan het werk kunnen, en andere eerder ons land uit zijn. Maar de toenadering van de nieuwe VVD-lijsttrekker Dilan Yeşilgöz-Zegerius tot de PVV lijkt een nieuwe stunt om zieltjes te winnen, en het voedt de toenemende tweedeling in de samenleving.

Maar ik verwonder mij het meest over de zorgen die iedereen ineens uitspreekt over de kwetsbaarheid van de jarenlang uitgeklede ambtelijke organisatie en over de bestaanszekerheid van grote groepen Nederlanders. De afgelopen jaren hebben maar een paar Kamerleden zich daar regelmatig over uitgesproken, namelijk Attje Kuiken van de PvdA, Renske Leijten van de SP en Pieter Omtzigt. Mijn broek zakt af als ik dan de liberalen mee zie liften op deze twee thema’s die nu blijkbaar goed scoren. Dat terwijl dezelfde liberalen jarenlang maatregelen hebben genomen om de rol van de overheid terug te dringen door de privatisering te stimuleren, en tegelijkertijd hebben nagelaten om grootverdieners en belastingontduikers aan te pakken. Als Rob Jetten nu zegt dat in de zorg de privatisering wel een tandje minder kan, dan vraag ik me af wat er allemaal gebeurd is in de opeenvolgende Rutte-coalities. Het thema bestaanszekerheid lijkt nu het uithangbord waar alle partijen kiezers mee in hun winkel willen trekken. Maar als het er echt op aan komt vraag ik u wie u echt kunt vertrouwen als het aankomt op een betrouwbare en solide overheid, het terugdringen van de privatisering in zorg, onderwijs en openbare voorzieningen, en vooral het aanspreken van de grootverdieners om het fundament van de samenleving te versterken.