Simone van Saarloos schrijft open brief aan Hanneke Groenteman

Lieve Hanneke, Ik ook #MeToo Ik ben ook zo moe zo moe ook van het moe-zijn en zeker moe van het moe-zijn van hen die nooit begonnen zijn met moe-zijn Ik ben ook zo moe al sinds ik zes ben toen ik voor het eerst als vrouw werd benaderd – ‘the ways of the world’, mogen we je tafelgenoot Jessica geloven Ik ben moe van het feit dat het nooit de juiste mensen zijn die moe zijn mensen voor wie het moe-zijn op een ingekakte netflix-avond lijkt en niet op het soort moe dat overleven heet

Lieve Hanneke, Je bent moe van de zwarte pieten discussie, omdat je ‘m moet VOEREN niet omdat je ‘m MOET voeren dan was je moe van het moeten, moe van het moeten niet van het meevoeren, niet van het meewanen pratend om de waan te willen kantelen in plaats van het probleem ik ben moe van de hashtag die elk werkelijk probleem als hype weet weg te strepen Onlangs hoorde ik Alicia Garza zeggen ‘Black Lives Matter is a movement in becoming, let’s not yet call it a movement’ over #BlackLivesMatter zei ze: ‘A hashtag is a hashtag’ wie denkt dat de hashtag meer is, alles, heeft geen lijf geen life

Lieve Hanneke, Ik ook Ik ben zo moe misschien kunnen we samen huilen en samen instorten op onze gespreide bedjes belegd met ganzendons gevulde kussens lekker achterover zakken en ruimte laten ruimte laten aan wie echt echt moe is maar geen valbreker treft ruimte laten aan wie echt echt moe is maar zonder hijgen aan zou schuiven om het nog één keer uit te leggen ruimte laten aan wie echt echt moe is en dat erkent als helaas gevolg van de strijd het niet bestempelt als gezeik ruimte laten aan wie echt echt moe is

ruimte laten ook aan wie nog niet begonnen zijn met praten onze vrienden, mannen, machtigen, geen vreemden die ruimte nemen nemen, en niets laten.

Bekijk ook: Kritiek op de #MeToo discussie bij De Wereld Draait Door