Mensenrechten wijken voor zaken doen met Tel Aviv

Wethouder Kajsa Ollongren (Economische Zaken, D66) is zwaar onder de indruk van het ondernemerschap in Tel Aviv, tekende het Parool afgelopen dinsdag op, naar aanleiding van haar bezoek aan Tel Aviv. Dat geloof ik best. Maar waar het om gaat, of waar het om zou moeten gaan, is of wij wel zaken wìllen doen met Israëlische bedrijven. Dat moeten we niet willen, en zeker niet met de hightech start-ups die daarvoor nu in het vizier zijn, omdat de meeste hightech bedrijven direct of indirect betrokken zijn bij de bezetting van Palestina en de onderdrukking van de Palestijnen. Deze sector ontleent zijn groei aan de bezetting en de militarisering van de Israëlische samenleving en aan de export van ‘surveillance- en crowdcontrol-technieken’.

Wie de twitterfeed van de Nederlandse ambassade in Tel Aviv verstouwt, moet wel concluderen dat de trip van Van der Laan, Kajsa Ollongren, Henk Kamp en Neelie Kroes gaat om handel met Tel Aviv én om nog weer verdere uitbreiding van de banden met Israël. Nieuwe privileges voor De Bezetter, op juichtoon gebracht. Daarom kan deze handelsreis niet afgedaan worden als ‘a-politiek’. Alles in Israël heeft óók een politieke dimensie.

Israëllobby in Nederland Het idee van de  stedenband van Amsterdam met Tel Aviv komt uit de hoek van de Israëllobby in Nederland. Ronnie Naftaniel, ex-directeur van het CIDI, was de dienstwillige loopjongen die een opzetje mocht overbrengen dat in Israël zelf bekokstoofd was. De Israëlische ambassadeur speelde zijn rol als verleider: tenminste drie keer voerde hij er gesprekken over met de Amsterdamse burgemeester. Die vroeg de ambassadeur om een bezoekprogramma waarmee de stedenband goed verkocht zou kunnen worden. Wie beter dan de Israëliërs zelf weet dat je daarvoor een vleugje mensenrechten in het programma moet stoppen, zoals de relatief goede rechten voor homo’s in Tel Aviv.

Ellende achter het uithangbord Wat behelst het opzetje? Dit: als de samenwerking met EU-staten een beetje stagneert, dan gaan we toch onderdoor en achterlangs en presenteren we het relatieve liberale en progressieve Tel Aviv en zijn inwoners als het uithangbord van Israël. Het probleem met uithangborden: wie naar binnen loopt, ontdekt alsnog de ellende die achter het uithangbord schuil gaat. Dat overkwam Van der Laan toen hij maandag voor het eerst in zijn leven voet aan de grond zette op de Westoever. Volgens Monique van Hoogstraten die hem volgde, was Van der Laan geraakt en een beetje geschrokken. Veel anders kan je ook niet zijn als je de Westoever bezoekt. De Westoever is overigens nog een paradijs vergeleken met Gaza, waar Van der Laan niet geweest is. Geschokt was Van der Laan niet in Tel Aviv. Logisch, want daar is bijna alles wat Palestijns was vakkundig verwijderd, zowel de geschiedenis als de mensen.

Weerzin tegen de onderdrukking Maar de weerzin tegen de onderdrukking van de Palestijnen bij een deel van de Nederlandse bevolking dringt langzaamaan door in de Israëlische politiek en in de Israëlische maatschappij. In juni reageerde de gemeente Tel Aviv nog stomverbaasd op de dreigende annulering van de stedenband. Gisteren stelde Ron Huldai, de burgemeester van Tel Aviv, tijdens zijn Joodse nieuwjaarsspeech:

The State of Israel has a great challenge.” Om te vervolgen met: “Israel’s international standing has deteriorated. Our image in the media is not great. All [the world] sees in the media is soldiers and price tag. There is the BDS movement that wants to boycott us and our products.

Hij refereerde daarna aan de oppositie tegen het bezoek van Van der Laan aan Tel Aviv, en aan de verstoring van de beach party ‘Tel Aviv sur Seine’ in Parijs.

Ron Huldai zag in deze ontwikkelingen meteen aanleiding zichzelf naar voren te schuiven als het alternatief voor Yitzak Herzog, de huidige leider van de Zionistische alliantie, en vervolgens ook als alternatief Netanyahu. Door de nederlaag van de Zionistische Unie, waar de oude Arbeiderspartij in is opgegaan, is namelijk de verwachting dat er snel een nieuw leider zal komen, en Ron Huldai wil wel, om vervolgens bij de volgende verkiezingen premier te worden. Hij geeft in zijn toespraak alvast aan waar hij de nadruk zal leggen:

If Israel does not separate from the Palestinians, we will not be able to be part of the world.

Ontvolking van Palestijns Oost-Jeruzalem Wat dat betekent, staat nog te bezien. Iets meer een oproep voor een Palestijnse staat op de Westoever en in Gaza zal er dan wel komen, maar met ‘separation’ bedoelt hij veel meer dan zo’n Palestijnse staat. ‘Separation’ betekent ook: ontvolking van Palestijns Oost-Jeruzalem, gettoïsering van de Westoever, Palestijnen als tweederangs staatsburgers in Israël, of zelfs: gedwongen verhuizing naar de Westoever.

Dubbele standaard Mocht er een wonder gebeuren en Ron Huldai ontruimt zelfs Oost Jeruzalem, en er ontstaat een Palestijnse staat op de groene lijn, hetgeen volstrekt ondenkbaar is, dan zou Israel daarmee 78% van het oorspronkelijke Britse mandaatgebied Palestina in handen hebben gekregen. Terwijl in dat mandaatgebied nooit meer dan 32% joden hebben gewoond. Voorts blijft het grote probleem van de Palestijnse vluchtelingen gewoon bestaan, want dat is helemaal onbespreekbaar in Israel. De zionistische joden beroepen zichzelf op het recht van terugkeer naar Eretz Israel na 2000 jaar, terwijl het recht op terugkeer van de Palestijnen na 67 jaar volstrekt onbespreekbaar is. Groter kan een dubbele standaard niet zijn.

Zaken (blijven) doen De gemeente wil op 15 oktober in de commissievergadering Algemene Zaken de aangepaste plannen voor samenwerking met Tel Aviv bespreken. Op 4 november wordt er dan over gestemd. Een stedenband zal Van der Laan het niet meer noemen, maar een samenwerking met Tel Aviv zal hij zeker voorstellen. Want geraakt en een beetje geschrokken in Ramallah, verdwijnt al snel weer naar de achtergrond in een college waar hij moet dealen met de VVD en D66, die niets negatiefs willen horen over Israel, maar vooral ‘gewoon’ zaken willen (blijven) doen.

cc foto: wikimedia