Vrije meningsuiting en demonisering werken steeds weer maar één kant op

Donald Trump is een witte suprematist die zich grotendeels heeft omring door andere witte suprematisten. Trump is de meest onwetende, beledigende president die ik mijn leven heb meegemaakt. Zijn opkomst is een direct gevolg van witte suprematie. Klaar.

Met bovenstaande woorden, verspreid over twee tweets, haalde presentatrice van de Amerikaanse sportzender ESPN Jemele Hill zich de woede van wit, rechts Amerika op de hals. Die woede reikte zo ver dat Witte Huis-perschef Sarah Huckabee Sanders tijdens een persconferentie liet weten dat wat het Witte Huis betreft, Hill zich schuldig had gemaakt aan een vergrijp waarop niets anders dan ontslag kon staan. Let wel, ESPN staat op geen enkele manier in verbinding met het Witte Huis, en ook in Amerika geldt nog altijd de vrijheid van meningsuiting, dus in goed Nederlands gezegd: Sanders mot ‘r klep houwe. Hoewel ESPN vooralsnog niet tot ontslag van Hill over ging, haastte de zender zich wel om een verklaring naar buiten te brengen waarin stond dat de uitspraken van Hill niet de mening van ESPN verkondigen.

Nee, je zal openlijk racisme eens benoemen voor wat het is. Stel je voor.

Het meest bizarre aan de affaire rond Hill is niet zozeer dat een populaire tv-persoonlijkheid dergelijke uitspraken doet, ze is bij lange na de eerste niet. Het is de reactie die volgde van het Witte Huis, maar ook het gebrek aan kritiek dat daar weer op volgde. Hier zien we de Amerikaanse overheid die actief oproept tot het ontslag van iemand die kritiek uit op de zittende president. Zeg maar waar de vrijheid van meningsuiting voor is uitgevonden. Toch waren er verrassend weinig zelfbenoemde verdedigers van het vrije woord ter rechterzijde die nu vonden dat ook Hill dat recht had. Misschien moet ik hier nog even bij vermelden dat Jemele Hill Afro-Amerikaans is.

Kort na de ophef rond de tweet en de persconferentie werd in de Amerikaanse Senaat unaniem een resolutie aangenomen die het gewelddadige terrorisme van witte suprematisten en neonazi’s in Charlottesville expliciet veroordeelt. Ook in het Congres werd diezelfde resolutie vervolgens unaniem aangenomen. Eenmaal in het Witte Huis aanbeland werd de resolutie ongetekend in een la gestopt. ‘ No comment. ’

Het uit volle borst willen benoemen van allerhande misstanden zolang die misstanden uit één bepaalde hoek komen en anders niet, is niet uniek voor Amerika. In ons koude kikkerlandje zijn we er ook aardig bedreven in. Op het moment dat Nederlandse jongeren met een migratieachtergrond zich misdragen buitelt iedereen over elkaar heen om er schande van te spreken, tot aan een ferm ‘pleur op’ van de premier aan toe. Gaat het om misdragingen van jongeren zonder die achtergrond, of pak ‘m beet een elitair studentencorps, dan blijft diezelfde premier angstvallig stil. Neonazi’s die een school bestormen? Laten we het vooral eens over de school zelf hebben.

Ook het aankaarten van racisme en fascistische elementen in de hoogste regionen van ons politieke bestel kan op weinig goedkeuring rekenen. Om maar even een understatement te gebruiken. Geert Wilders roept op tot het deporteren van Marokkanen, wordt daar zelfs voor veroordeeld, maar wie het waagt om hem een racist te noemen vergiftigt het klimaat en brengt nieuwe Volkerts op ideeën. Datzelfde geldt voor Thierry Baudet, die openlijk allerhande verwerpelijke rassentheorieën verkondigt. Breng je dat echter onder de aandacht , dan staan er direct verdedigers van het vrije woord als Max Pam of Sylvain Ephimenco te Pimwinnen dat het een kwestie van tijd is voor het bekladden van een voordeur een doorgeladen pistool wordt. Toen aspirant-politica Sylvana Simons daadwerkelijk bedreigd werd en er zelfs een filmpje rondging waarop ze gelyncht werd afgebeeld, hoorde je de kloeke ridders niet. Wie met net iets te veel pigment tegen de gevestigde orde trapt is immers vogelvrij.

Aanstaande zondag staat in Enschede een grote extreemrechtse demonstratie gepland. Pegida, dat in Nederland met een beetje mazzel twintig mensen met varkensmutsjes weet op te trommelen, heeft geluk dat de grensstad van mening is dat ook hún verwerpelijke geluid gehoord mag worden. Zo dicht bij de grens is het namelijk een koud kunstje om gelijkgestemden uit Duitsland zover te krijgen mee te marcheren. Diverse extreemrechtse groeperingen hebben hun aanwezigheid al bevestigd. Moet kunnen vindt Enschede. En dat klopt, want zolang er geen strafbare zaken plaatsvinden geldt ook hier weer die vrijheid van meningsuiting.

Het is wel even oppassen wat er tijdens en na deze demo óver de deelnemers wordt geschreven en welke woorden daarbij worden gebruikt. Immers, zijn dit niet feitelijk gewoon de Gewone Nederlanders waar Buma het over had in zijn HJ Schoo-lezing? Verweesd achtergebleven nadat nieuwkomers hun gemeenschap, identiteit en paaseitjes en kerststollen afnamen. Laat hen lekker door de straten marcheren en vergiftig vooral de toon van het debat niet. What could possibly go wrong.